Είτε μιλάμε, είτε σιωπάμε, αν το κάνουμε για το Θεό, είναι καλό!

Οι πατέρες είπαν, ότι το να ομιλεί κανείς για το Θεό είναι καλό και το να σιωπά για το Θεό είναι καλό.
Ο λόγος των πατέρων λοιπόν σημαίνει αυτό. Εκείνος που ομιλεί, όπως σου είπα, χωρίς πάθος, κάνει καλό, διότι ομιλεί για το Θεό, και εκείνος που βλέπει ότι πρόκειται να μιλήσει κατά πάθος και σιωπά, κάνει καλό, διότι εσιώπησε για τον Θεό• εάν πρόκειται να ομιλείς όπως είναι αρεστό στο Θεό, να μη μεριμνάς τι θα πεις, διότι καταργείς την εντολή, αλλά άφησε το πράγμα στο Θεό, και θα δώσει στο στόμα σου τι να πεις για το συμφέρον.
Ο Θεός γνωρίζει να περιζώσει εμάς τους ασθενείς με δύναμη και αυτός είθε να σε ενδυναμώσει, αδελφέ. …
… Το να λέγεις κάτι με ταπείνωση, σημαίνει να μη ομιλείς σαν να διδάσκεις, αλλά σαν να άκουσες από τον αββά ή τους πατέρες. Εάν όμως το πράγμα έχει ωφέλεια με το να πεις στον αδελφό και σε πολεμεί η κενοδοξία της ευχαριστήσεως, πρόσεχε τον εαυτό σου, διότι θέλει να εμποδίσει να ωφεληθεί ο αδελφός. 
Και αν ακούσεις αυτήν, ο αδελφός δεν ωφελείται ποτέ από σένα. Επιτίμησε λοιπόν την κενοδοξία και περιφρόνησε την. Και μετά από εκείνο που θα πεις μετανόησε στο Θεό, λέγοντας, ‘συγχώρεσε με, διότι μίλησα με κενοδοξία’. Και για το επόμενο το ίδιο.

(Βαρσανουφίου Έργα, ΕΠΕ, Φιλοκαλία, τομ. 18B, σελ.123.129)
http://inpantanassis.blogspot.com/