Είναι καλύτερο να σε κακολογούν παρά να σου λένε μόνο καλά λόγια..

Του ιερομονάχου Σαββατίου Μπαστοβόι
Το να υποφέρεις όταν σε κακολογούν είναι κάτι το φυσικό.Δεν είναι όμως φυσικό να υποφέρεις σαν να συνέβη αυτό ακριβώς τότε,σαν εσύ να ήσουν κάποιος άλλος μέχρι εκείνη την δυσάρεστη είδηση.
Είμαστε οι ίδιοι,ανεξάρτητα από το τι λέει ο κόσμος,ενώ οι πράξεις μας δεν άλλαζουν ανάλογα με το σχόλιο που δέχονται:αυτές είναι καλές ή κακές σε συνάρτηση με τον Θεό.
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που φυλάγονται από την κακολογία.Αυτό το πράγμα τους προσφέρει μία εσωτερική άνεση.Άλλοι το πάνε πιο μακριά-περιβάλλονται μόνο από ανθρώπους που τους εγκωμιάζουν.
Ωστόσο,ανεξάρτητα από το τι αισθάνονται και πιστεύουν για τον εαυτό τους,αυτοί οι άνθρωποι μένουν ίδιοι,ενώ οι πράξεις τους που ξέφυγαν από την κρίση των ανθρώπων,δεν θα ξεφύγουν από την κρίση του Θεού.
Υπάρχουν άνθρωποι που νομίζουν ότι είναι καλοί σε σύγκριση με άλλους που είναι πιο κακοί,ή να το πούμε πιο καλά,που αυτοί τους θεωρούν κακούς.
Δεν υπάρχει πιο μεγάλη αυταπάτη από το να κρίνεις τον εαυτό σου μέσα από την σύγκριση-φαίνεται ότι όλο το κακό στον κόσμο προήλθε από το γεγονός ότι οι άνθρωποι άρχισαν να συγκρίνονται μεταξύ τους-αφού η σύγκριση είναι η αρχή του φθόνου,της ανύψωσης του εαυτού μας και της απελπισίας,αμαρτίες δια των οποίων έπεσαν ο Κάιν,ο Ιούδας και ο ίδιος ο Σατανάς .
Το να σε κακολογούν είναι το χειρότερο πράγμα.Χειρότερο και από το να σε κακολογούν είναι να σε καλολογούν-μόνο καλά λόγια να ακούς.«Οὐαί ὅταν καλῶς ὑμᾶς εἴπωσι πάντες οἱ ἄνθρωποι»,είπε ο Χριστός.
Είναι φυσιολογικό στην ζωή να μας κακολογούν ή να μας καλολογούν,αλλά αυτοί που ακούν μόνο καλά λόγια,είναι εκτεθειμένοι σε μεγαλύτερο κίνδυνο.
Εαν θα ακούγατε με πόσα εγκώμια περιβάλλονται οι κακοί άνθρωποι από αυτούς που τρώνε στα τραπέζια τους!
Με βεβαιότητα δεν υπάρχει στον κόσμο κάποιος κακός άνθρωπος που να μην τον έχει καλολογήσει κάποιος κάποτε,όπως δεν υπάρχει κάποιος δίκαιος άνθρωπος που να μην έχουν κακολογήσει και οι οικείοι του ακόμη.
Υπό αυτές τις συνθήκες πώς θα ξεχωρίσουμε τους κακούς ανθρώπους από τους καλούς ακούγοντας τα λόγια που λέγονται για αυτούς;Εαν οι καλοί κακολογούνται,ενώ οι κακοί περιβάλλονται μόνο από εγκώμια και καλά λόγια,πώς θα γνωρίσουμε το αληθινό μέτρο του ανθρώπου;
‘Τον άνθρωπο τον γνωρίζεις από το πώς αντιδράει όταν τον δυσφημούν,αλλά και όταν τον εγκωμιάζουν.Αυτός που γλυκαίνεται με τα εγκώμια,θα πικραθεί όταν θα ακούσει να τον κακολογούν.
Όμως ο άνθρωπος που έχει αυτογνωσία,που γνωρίζει τις πράξεις και την προσπάθειά του,που αναμένει την κρίση του Θεού,γνωρίζοντας πως μόνο Εκείνος γνωρίζει τα πάντα για όλους,ένας τέτοιος άνθρωπος δεν λυπάται όταν τον κακολογούν,επειδή ούτε στα εγκώμια γλυκαίνεται.
Οι άνθρωποι είναι κόλακες από την φύση τους,γι’αυτό η πλειοψηφία των ανθρώπων ζει χωρίς να μάθει ποτέ τι λένε εν τη απουσίας τους οι φίλοι και οι οικείοι.Τότε όταν συναντιούνται,όλοι χαμογελούν και χαιρετιούνται,ακόμη και αν λίγο πριν σε κουτσομπόλευσαν.
Η κλίση προς την κολακεία και το ψέμα κάνει τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι αυτοί με τους οποίους σχετίζονται,έχουν μία καλή γνώμη γι’αυτούς.Εξαιτίας αυτού εμείς φτάνουμε να έχουμε μία πολύ καλή γνώμη για τον εαυτό μας.
Πόσοι όμως δεν χάνουν την ψυχραιμία τους όταν μαθαίνουν ότι προδόθηκαν και πουλήθηκαν από αυτούς που θεωρούσαν φίλους τους.
Αυτό το πράγμα δεν θα συνέβαινε εαν ο καθένας μας θα έκρινε σωστά για τον εαυτό του,εαν δεν θα εξυψώναμε τόσο πολύ το πρόσωπό μας.
Εαν θέλεις να ξέρεις πόσο μπορεί να σε πληγώσει η κακολογία των άλλων,δες πόσο σε ”ζεσταίνουν” τα εγκώμια.Επειδή εγκώμια ακούν όλοι,ενώ κακολογία μόνο αυτοί που μπορούν να το υποφέρουν.

Πηγή /Απόδοση στα ελληνικά π.Γεώργιος Κονισπολιάτης / proskynitis.blogspot
https://www.askitikon.eu/