Αγιογραφικό ανάγνωσμα

Πρὸς Ῥωμαίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ ᾽Ανάγνωσμα 12:4-5, 15-21

Ἀδελφοί, καθάπερ γὰρ ἐν ἑνὶ σώματι πολλὰ μέλη ἔχομεν, τὰ δὲ μέλη πάντα οὐ τὴν αὐτὴν ἔχει πρᾶξιν· οὕτως οἱ πολλοὶ ἓν σῶμά ἐσμεν ἐν Χριστῷ, ὁ δὲ κάθεὶς ἀλλήλων μέλη. Χαίρειν μετὰ χαιρόντων, κλαίειν μετὰ κλαιόντων. Τὸ αὐτὸ εἰς ἀλλήλους φρονοῦντες, μὴ τὰ ὑψηλὰ φρονοῦντες ἀλλὰ τοῖς ταπεινοῖς συναπαγόμενοι. Μὴ γίνεσθε φρόνιμοι παρ΄ ἑαυτοῖς. Μηδενὶ κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἀποδιδόντες· προνοούμενοι καλὰ ἐνώπιον πάντων ἀνθρώπων· εἰ δυνατόν, τὸ ἐξ ὑμῶν μετὰ πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες· μὴ ἑαυτοὺς ἐκδικοῦντες, ἀγαπητοί, ἀλλὰ δότε τόπον τῇ ὀργῇ· γέγραπται γάρ· Ἐμοὶ ἐκδίκησις, ἐγὼ ἀνταποδώσω, λέγει Κύριος. Ἀλλὰ ἐὰν πεινᾷ ὁ ἐχθρός σου, ψώμιζε αὐτόν· ἐὰν διψᾷ, πότιζε αὐτόν· τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. Μὴ νικῶ ὑπὸ τοῦ κακοῦ, ἀλλὰ νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τὸ κακόν.

Νεοελληνική απόδοση:

Ὑπάρχουν βέβαια ποικιλίαι χαρισμάτων, ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα εἶναι τὸ ἴδιο, ὑπάρχουν καὶ ποικιλίαι ὑπηρεσιῶν, ἀλλὰ ὁ Κύριος εἶναι ὁ ἴδιος, Ἐὰν πῇ τὸ πόδι: «Ἐπειδὴ δὲν εἶμαι χέρι, δὲν ἀνήκω εἰς τὸ σῶμα», μήπως παύει μὲ τοῦτο νὰ εἶναι ἀπὸ τὰ μέλη τοῦ σώματος; Καὶ ἐὰν πῇ τὸ αὐτί: «Ἐπειδὴ δὲν εἶμαι μάτι, δὲν ἀνήκω εἰς τὸ σῶμα», μήπως παύει μὲ τοῦτο νὰ εἶναι ἀπὸ τὰ μέλη τοῦ σώματος; Ἐὰν ὁλόκληρον τὸ σῶμα ἦτο μάτι, ποῦ θὰ ἦτο ἡ ἀκοή; Καὶ ἂν ὁλόκληρον ἦτο ἀκοή, ποῦ ἡ ὄσφρησις; Εἰς τὴν πραγματικότητα, ὁ Θεὸς ἐτοποθέτησε τὸ καθένα ἀπὸ τὰ μέλη εἰς τὸ σῶμα, καθὼς ἠθέλησε. Ἐὰν ὅλα ἦσαν ἕνα μέλος, ποῦ θὰ ἦτο τὸ σῶμα; Τώρα ὑπάρχουν πολλὰ μέλη, ἀλλὰ ἕνα σῶμα. Δὲν μπορεῖ τὸ μάτι νὰ πῇ εἰς τὸ χέρι: «Δὲν σὲ ἔχω ἀνάγκη», ἢ τὸ κεφάλι εἰς τὰ πόδια: «Δὲν σᾶς ἔχω ἀνάγκη».