Αγάπη και ζήλια

.. Δεν υπάρχει πιο ελεεινή έκφραση από αυτή που λέει ότι «όποιος αγαπά, ζηλεύει». Αγάπη και ζήλια δεν μπορούν να συμβαδίσουν ούτε για μία στιγμή. Η ζήλια δολοφονεί οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα, δημιουργώντας άρρωστους συνειρμούς, που οδηγούν σε λανθασμένες σκέψεις και εντελώς εσφαλμένα αποτελέσματα. Αποτελέσματα, οδυνηρά για το άτομο, όσο και για το Κοινωνικό Σύνολο. Όπου υπάρχει αγάπη δεν χωράει ζήλια, γιατί η ζήλια είναι το πιο εγωιστικό συναίσθημα κτητικότητας, κυριαρχίας και αυταρχικής καταπίεσης, σε συνδυασμό με συμπλέγματα ανασφάλειας και αναζήτησης επιβεβαίωσης της προσωπικότητας ενός διαλυμένου συλλογικού «εαυτού». Αυτός ο συνδυασμός δημιουργεί άτομα με διαταραγμένη ψυχική, πνευματική και σωματική υποδομή με αποτέλεσμα οι αντιδράσεις τους να είναι απρόβλεπτες και πολλές φορές επικίνδυνες. Αυτός που κατατρώγεται από συναισθήματα αμφιβολίας, για το αν είναι ο μοναδικός, ο καλύτερος, ο εξυπνότερος και πιο πετυχημένος, ζητώντας αδιάκοπα διαβεβαιώσεις, πότε επαινώντας και πότε απαιτώντας από τους γύρω του, κατά βάθος φοβάται όσο τίποτε άλλο την απόρριψη και την ακύρωση, που δεν θα μπορούσε να την αντέξει. Οι αδιάκοπες σκηνές ζηλοτυπίας σε συνδυασμό με το κρυφό σαράκι της ζήλιας για όλα όσα γίνονται γύρω του, δείχνουν έναν άνθρωπο που ζητάει μέσα από τη διαδικασία της ζήλιας να επιβεβαιώσει τις δικές του δυνατότητες και ικανότητες και να ξεπεράσει τα δικά του προβλήματα ανασφάλειας και έλλειψης αυτοπεποίθησης.

Συχνά, οι μηχανισμοί της ζήλιας αλέθονται με τα γρανάζια της λογικής. Το φαρμάκι της ζήλιας δηλητηριάζει τις σκέψεις και κυριαρχεί σε ολόκληρο το είναι. Το αντίδοτο είναι να στηρίξεις τις δυνάμεις σου, τις ικανότητές σου και την προσωπικότητά σου προκειμένου να πετύχεις όλα όσα χρειάζεσαι για να είσαι ευτυχισμένος. Η ζήλια είναι μια άρρωστη εξάρτηση, γιατί αν περιμένεις τις θετικές ή αρνητικές αντιδράσεις κάποιου άλλου για να επιβεβαιωθείς, τότε είσαι έρμαιο ξενοκίνητων αποφάσεων. Θα περιστρέφεσαι πάντοτε γύρω από κάποιους άλλους, προσπαθώντας να φτιάξεις την ευτυχία σου με τις δικές τους ακτινοβολίες προσοχής, ενδιαφέροντος και αγάπης. Γίνε ήλιος και όχι φεγγάρι. Γίνε εσύ το κέντρο των αποφάσεων και ο φάρος που θα ακτινοβολεί αγάπη. Θα εκπέμπεις σήματα εμπιστοσύνης προς όλους, έτσι ώστε εσύ να είσαι εκείνος που θα φωτίζει και θα μοιράζει συναισθήματα χαράς και ευτυχίας σε όλους, που θα προέρχονται από τα δικά σου αυτόφωτα συναισθήματα πληρότητας, αυτοπεποίθησης και αυτο-αναγνώρισης. Θα φωτίζεις αντί να φωτίζεσαι. Γίνε αυτόφωτος αφού είσαι αυτόφωτος. Ηγέτης του εαυτού σου και των ανθρώπων που σ’ εμπιστεύονται. Ισχυρή πατρική φιγούρα που θα εμπνέει, θα οριοθετεί, θα αναγνωρίζει και θα είναι μάχιμος για όλους κι όχι για τον εαυτό του. Μην αφήσεις ούτε το πιο μικρό άνοιγμα για να μπορέσει να τρυπώσει στην καρδιά σου η ζήλια, είναι τόσο ύπουλη, που πριν προλάβεις να προφυλαχτείς, μπορεί να έχει δηλητηριάσει σε μεγάλο βαθμό τις λογικές αντιδράσεις σου.

... Όπου υπάρχει ο φθόνος και ζήλια ξεπετιέται και το τερατούργημα της φύσης, το μίσος. Όπου φώλιασε αυτό το τέρας, έχει χαθεί κάθε επαφή με τον αγνό-απλό κόσμο των συναισθημάτων. Το μίσος νεκρώνει κάθε συναισθηματική προβολή και κατευθύνει τον άνθρωπο που κυριαρχεί εντελώς τυφλωμένο προς τον γκρεμό της απόλυτης κακίας. Αν η ζήλια είναι αρρώστια και ο φθόνος είναι πάθος, τότε το μίσος δεν δικαιολογείται και δεν συγχωρείται με τίποτε. Όποιος μισεί δεν μπορεί να σκεφτεί λογικά και όποιος δεν σκέφτεται λογικά δεν είναι άνθρωπος, δεν είναι όμως ούτε κάποιο άλλο είδος της φύσης, διότι κανένα δημιούργημα της φύσης δεν νιώθει μίσος για κάποιο άλλο. Αυτό το ειδεχθές προνόμιο είναι αποκλειστικότητα του ανθρώπινου γένους και γεννιέται, τρέφεται και θεριεύει από την ζήλια και τον φθόνο. Το μίσος οδηγεί τον άνθρωπο σε πράξεις που ξεφεύγουν από οποιοδήποτε όριο ανθρωπιάς και συναισθηματικής αντίδρασης. Αυτός που μισεί δεν μπορεί να σκεφτεί παρά μόνο την καταστροφή, που θα προκληθεί από τη δική του υπαιτιότητα και θα του δώσει την άρρωστη ικανοποίηση της επικράτησής του, που μπορεί να είναι το οποιοδήποτε δημιούργημα της φύσης. Αυτός που μισεί, ελέγχεται και λειτουργεί κάτω από τις εντολές του παθιασμένου μίσους του, σαν τηλεκατευθυνόμενο παιχνίδι, χωρίς βούληση, πρωτοβουλίες, σκέψεις και στόχους. Μισώ σημαίνει είμαι στερημένος από οποιαδήποτε διαδικασία ανθρώπινου τρόπου ζωής. Ζω αποκλειστικά και μόνο κάτω από την πίεση της ιδέας (που έχει γίνει εμμονή) προκειμένου να ολοκληρωθούν τα σατανικά καταστρεπτικά σχέδιά μου, ενάντια σε κείνο που μισώ. Αυτή η κατάσταση φυσικά δεν έχει καμία σχέση με τη ζωή και τις χαρές της. Άλλωστε, δεν μπορεί να συνυπάρχει με ευχαρίστηση και ευτυχία. Έτσι, λοιπόν, ο άνθρωπος οδηγείται σιγά-σιγά σε πλήρη επικράτηση των δικών του κακών σκέψεων και κραδασμών, με τελικό αποτέλεσμα να αυτό-περιθωριοποιηθεί και τέλος να αυτό-εξοντωθεί.

Πρόσεξε καλά, μην ξεγελαστείς από την επικάλυψη του μίσους με την καραμέλα της εκδίκησης. Η εκδίκηση δεν μπορεί παρά να συνοδεύεται από μίσος και γι’ αυτό το λόγο έχει τις ίδιες ακριβώς προεκτάσεις και καταλήξεις. Η εκδίκηση τροφοδοτείται από μίσος και παράγει βία. Ποτέ η βία δεν μπόρεσε να πατάξει την βία, παρά μόνο να δημιουργήσει ένα φαύλο κύκλο. Ζήλια, φθόνος, μίσος και εκδίκηση είναι έννοιες που πρέπει να προσπαθήσεις να βγάλεις από τη ζωή σου. Σκέψου λογικά και θα προλάβεις την ζήλια, γιατί από αυτή ξεκινάνε τις περισσότερες φορές όλα τα άλλα. Πίστεψε σε σένα και στις δυνάμεις σου και δεν θα έχεις ανάγκη να ζηλέψεις κανένα. Αγάπησε τον εαυτό σου, αγάπησε το συνάνθρωπό σου. Η δύναμη της αγάπης κάνει θαύματα…

Η Αγάπη για αλλαγή είναι ανανέωση και η ανανέωση είναι υγιής διαδικασία που δεν πρέπει να την φοβόμαστε, ακόμη περισσότερο όταν στηρίζετε στις δικές μας δυνάμεις και στα δικά μας ψυχικά και συναισθηματικά αποθέματα. Ανανέωση λοιπόν, ανάπτυξη, πρόοδος και έρωτα για δημιουργία και ζωή συνθέτουν το παζλ του αντίδοτου απέναντι στη ζήλια, στο φθόνο, στο μίσος και στην εκδίκηση.

Στη σύγχρονη ναρκισσιστική κοινωνία, το ερώτημα της αμφισβήτησης της ταξικής κοινωνίας «γιατί να κατέχει αυτός και όχι εγώ;» μετατράπηκε στο ερώτημα αμφισβήτησης «γιατί να είναι αυτός το επίκεντρο της προσοχής και όχι εγώ;». Οι ήρωες και οι βασιλιάδες παλαιοτέρων εποχών μετατράπηκαν σε σύγχρονα «είδωλα», με τη διαφορά πως τα τελευταία σπάνια διακρίνονται για κάτι ουσιαστικό και διαχρονικό. Είδωλα που στο πέρασμα του χρόνου απομυθοποιούνται και γρήγορα φανερώνεται το αληθινό τους πρόσωπο. Άραγε τι είναι προτιμότερο να απομυθοποιούνται οι «θεοί» ή να μυθοποιούνται οι «μέτριοι»!;;; όπως και να’ χει το θέμα θαυμάζονται και φθονούνται, απλά γιατί αποτελούν το επίκεντρο της προσοχής και εκπροσωπούν αυτά που, όσοι φθονούν, θα ήθελαν πάρα πολύ να είναι ή να έχουν… Σε όλα τα παραπάνω έρχεται και επισφραγίζεται με το συναίσθημα της Αγάπης ότι δηλαδή πιστεύεις και εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου και τον συνάνθρωπό σου …αρκεί να ξέρεις να αγαπάς και να αγαπιέσαι;;;

Τέλος, όλες οι κοινωνίες είχαν πάντα ανάγκη από ηγέτες, βασιλιάδες, αρχηγούς και ήρωες να τους θαυμάζουν, να τους εξιδανικεύουν και κάποια στιγμή να τους αποκαθηλώνουν.

Όμως, ο ηγέτης μιας μικρής ηγετικής ομάδας ή ενός κοινωνικού συνόλου, που φθονεί έχει ξεπεράσει κάθε όριο σεβασμού και αξιοπρέπειας. Δεν διακρίνεται να έχει καμία ενοχή, αφού ο ίδιος υποτιμά και εξευτελίζει «φτύνει» τις πράξεις του, τα πιστεύω του και τις ιδέες του… Επίσης, δεν εντρέπεται ούτε καν τον ίδιο του τον εαυτό, αφού το φτύσιμο στον εαυτό του τον κατατάσσουν σε πολύ χαμηλά επίπεδα σεβασμού και αξιοπρέπειας. Η αυτο –υποτίμηση γίνετε τρόπος λειτουργίας στην καθημερινότητά του ενώ παράλληλα σαν ‘‘φίδι’’ έρπετε και λικνίζεται με τον πιο γλοιώδη και τον πιο ανήθικο τρόπο…

Άλλωστε, μετά την Προδοσία, έπεται η Σταύρωση και μετά τη Σταύρωση ακολουθεί η Ταφή. Μετά τη Ταφή ακολουθεί η Ανάσταση και Ανάσταση σημαίνει Φως και Δημιουργία για το Άτομο και συνάμα για το Κοινωνικό Σύνολο.

Κι ο αυτόφωτος ξέρει να Αγαπά και να Αγαπιέται… ξέρει πως με την Αγάπη μπορεί να νικήσει τη Ζήλια, το Φθόνο, το Μίσος και την Εκδίκηση.

Με την Αγάπη ξέρεις να Ζεις, διότι παραμένεις Ζωντανός.

Άλλωστε, οι Ζωντανοί με τους Ζωντανούς και οι Νεκροί με τους Νεκρούς.

Η Επιλογή, η Απόφαση καθώς και τα Συμπεράσματα δικά σας!!!

Δημήτρης Νικ. Γιακουμάκης

MSc. (Ph.D)

Πηγή : Liberty Press