ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

..Το να είσαι καλός εργάτης της υπακοής σημαίνει να είσαι καλός στρατιώτης του Χριστού: να είσαι γρήγορος, άφοβος ήρωας, που κουβαλάει το σταυρό του και θυσιάζεται για την αγάπη του Εσταυρωμένου μας Θεού, του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Τον εργάτη της υπακοής, με καλή και ωραία ψυχή, δε θα τον σταματήσουν τα άσχημα τελώνια (δαίμονες) όταν αποχωριστεί η ψυχή του από το σώμα και όταν θα ανεβαίνει προς την Θεία Τράπεζα. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός θα δεχτεί έναν τέτοιο εργάτη με χαρά, με στεφάνι στο χέρι για να τον στεφανώσει ως νικητή και μιμητή Του στο σταυρικό πάθος.

Όταν ο άριστος εργάτης της υπακοής προσεύχεται, ο Κύριος ακούει τις προσευχές του και τις εκπληρώνει, επειδή αυτός ο άνθρωπος πάντα ακούει τον Ιησού, τον μεγάλο Υποτακτικό.

Πόσο όμορφο είναι που στους βίους των ερημιτών διαβάζουμε για αυτούς τους εκπληκτικούς εργάτες της υπακοής! Ήταν γενναίοι στρατιώτες του δικού μας Αρχιστράτηγου – του Ιησού!

Όταν διαβάζω για τους αγώνες τους, ταράζομαι και ντρέπομαι με τις ήττες μου στην πάλη με τους δαίμονες και τα πάθη. Έγινα ρεζίλι στους αγγέλους και στους ανθρώπους (παράβαλλε Α'Κορ.4,9).

Αλλά εσείς, χρυσά μου και ευλογημένα παιδιά, πρέπει να τους μιμείστε σε όλα αυτούς τους παλαιούς υποτακτικούς. Να αγωνίζεστε και να κόβετε το καταραμένο θέλημά σας, να λέτε συνέχεια: “συγχωρέστε” και “ευλογείτε”.

Ο άγιος γέροντάς μου (και δικός σας παππούς – ο όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής – σημείωση συντάκτη) συνέχεια με συμβούλευε και με μάθαινε στο να αποκόβω τελείως το θέλημά μου. Με μάθαινε στην πράξη να αντέχω ατιμίες και άγιες υποτιμήσεις. Ήμουν υποτακτικός του για 20 χρόνια, και μόνο μία φορά άκουσα το όνομά μου· ό,τι άκουγα ήταν μόνο απορρίψεις και παρατηρήσεις. Αλλά αυτές με έσωσαν.

Θεέ μου, πόσο τον ευχαριστώ για αυτή την θεϊκά σοφή ανατροφή, που μου πρόσφερε! Αλλά ήμουν ξεροκέφαλος μαντράχαλος που δεν εξελισσόταν, και γι' αυτό δεν απέκτησα τίποτα.

Εγώ επιθυμούσα να πεθάνω όσο ζούσε ο γέροντάς μου, επειδή ήξερα ότι θα σωθώ χωρίς κόπο. Βλέποντας, πόσο μεγάλος άγιος ήταν αυτός, ήμουν σίγουρος ότι πολύ εύκολα θα περνούσα τα τελώνια με τις προσευχές τέτοιου δασκάλου.

Ω! Τι χρόνια ήταν αυτά! Πόσο καλά με ετοίμασαν για την επικείμενη πολύ δύσκολη ζωή! Πόσο με βοήθησαν να αντέξω τους φοβερούς πειρασμούς και κόπους στις πολύμορφες πάλες και τους αγώνες.

Να αναβλύζουν μύρο τα άγια λείψανά του. Να αναβλύζει μύρο το άγιο του στόμα που ταπείνωναν τον δαιμονικό μου εγωισμό.

Πως και ο Κύριος της Δόξης με θεώρησε άξιο να τον έχω γέροντα και πατέρα μου και στρατηγό στους αγώνες της μοναχικής μου ζωής! Σε ευχαριστώ! Σε ευχαριστώ, Ιησού μου, για όλα!

Με συγχωρείται, μικρά μου παιδάκια, επιτρέψτε μου να σας διηγηθώ και κάτι άλλο.

Μια φορά, περίπου ένα χρόνο μετά από την μακαριστή κοίμηση του αγίου γέροντά μου, στο όνειρο είδα και ένιωσα ότι αναδύομαι στους Ουρανούς. Όταν ήμουν ακόμα ανάμεσα στον Ουρανό και τη γη, με διαπέρασε το συναίσθημα ότι έφτασα και παρουσιάστηκα στην Φοβερά Κρίση του Θεού.

Ξαφνικά, με τρόμο κατάλαβα ότι τώρα αμέσως, σε μερικές στιγμές, θα ακούσω την απόφαση του Χριστού, και ότι αν ο Κύριος δε θα με συγχωρέσει, θα με ρίξουν για πάντα στη μαύρη κόλαση. Και εκείνη τη στιγμή με έπιασε ένας αφάνταστος θανατηφόρος τρόμος.

«Θεέ μου! Λυπήσου με, το τιποτένιο Σου κτίσμα». Ω, ας μπορούσα μόνο να επιστρέψω στη ζωή και στον αγώνα! Και μετά από αυτό, είδα να κατεβαίνω στη γη και μετά ξαφνικά ξύπνησα.

Είχα τόσο εξαιρετικά αίθρια συνείδηση και νηφαλιότητα, γεμάτος δέος... Η ευγνωμοσύνη μου προς τον Θεό ήταν ατέλειωτη, άπειρη που μου έδωσε τη δυνατότητα να επιστρέψω στη ζωή και στον αγώνα για τη σωτηρία της άμοιρης ψυχής μου.

Δυστυχώς, όμως, ακόμα δεν ξεκίνησα να μετανοώ και να διορθώνω τις κακές μου πράξεις...

Προσεύχομαι αδιαλείπτως ώστε ο Χριστός μας να με αξιώσει να μην βρεθώ στον Άδη των κατηγοριών της δικής μου συνείδησης. Επειδή, πριν παρουσιαστούμε ενώπιον του Μεγάλου Κριτή των ζώντων και κεκοιμημένων, θα κριθούμε από την ίδια την συνείδησή μας.

Θα μας μαστιγώνει ανελέητα. Θα μας ειδοποιεί για τις κακές μας πράξεις. Θα μας τα παρουσιάσει ακριβώς έτσι όπως τα έχουμε κάνει. Και καλά, αν τα έχουμε εξομολογηθεί. Αλλά αν ο διάβολος μας σκανδάλισε και δεν πλυθήκαμε στο θείο μπάνιο της ειλικρινούς Εξομολόγησης, αλίμονο μας!

Τότε θα πιούμε την πίκρα της μεταμέλειας μέχρι την τελευταία σταγόνα. Επειδή η αγορά έχει τελειώσει και έχει κλείσει. Από κει και ύστερα, ο καθένας μας εξαρτάται από τις πράξεις του. Τι τρομακτική φοβερή αλήθεια!

Θεέ μου! Θεέ μου, όσο είμαστε ακόμα σε αυτή τη ζωή, Σε ικετεύω: βοήθησέ μας να συνέλθουμε: να διορθωθούμε, να μετανοήσουμε, να αλλάξουμε προσανατολισμό, ώστε η συνείδησή μας να ησυχάσει και να μη μας επιπλήττει σκληρά και αλύπητα. Βοήθησέ μας να μετανοήσουμε και να βάλουμε μπρος το σωτήριο ξεκίνημα της μετάνοιας.

Παιδιά, παιδιά μου, ζητάτε τον Θεό να στέλνει τον Θείο Του φόβο στις ψυχές μας, στη ζωή μας. Είναι μεγάλο δώρο για την διόρθωσή μας και για τη είσοδο στις χρυσές πύλες της Ουράνιας Ιερουσαλήμ.

Αμήν. Είθε να είναι έτσι.

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης (της Αριζόνας, Μωραΐτης)