Δοκιμασίες και φόβοι: Μια κουβέντα με το Γέροντα Παΐσιο

Έτσι λοιπόν παιδιά μου, μας δοκιμάζει και μας προστατεύει σαν καλός και στοργικός πατέρας που είναι.. Αλλά σε πολύ λίγο καιρό θα γίνονται και στην πατρίδα μας τόσα πολλά και φοβερά εγκλήματα, που ο κόσμος θ’ αρχίσει ν’ αμφιβάλλει για την ύπαρξη και την αγάπη του!…

Πάει, θα λένε, δεν υπάρχει Θεός!..

Αλλά, ακόμη και αν μοιάζει να κυβερνάει την ανθρωπότητα στ’ αλήθεια ο.. Αντίχριστος, κατά παραχώρηση του Κυρίου και Παντοκράτορα Χριστού, εμείς, ο πιστός λαός του, με πίστη με καρτερία, θα συνεχίζουμε το ανηφορικό μονοπάτι της ζωής μας και της δοκιμασίας μας, και ατομικά όπως είπαμε, αλλά και συνολικά σα πιστός λαός του Θεού!..

Και όσο επιμένουμε, τόσο θα πέφτουν στο κεφάλι μας η κεραυνοί!.

Εκείνη τη στιγμή, μου φάνηκε πως με κοίταζε τόσο βαθειά, ώστε είχα την βεβαιότητα ότι τα μάτια του δεν ήταν καστανά, αλλά γαλάζια.. το χρώμα τ’ ουρανού!..

Συγχωρήστε μου να προσθέσω εδώ, ότι το βλέμμα εκείνο και τα λόγια του γέροντα για τις δοκιμασίες που μας περιμένουν, ήταν το στήριγμα μου στα δικαστήρια που ακολούθησαν για δήθεν παράβαση καθήκοντος, κάθε φορά που δεν μου επέτρεπαν οι “κληρωθέντες” δικαστές, ν’ αποδείξω το αντίθετο, ούτε σε μάρτυρες υπεράσπισης να μιλήσουν –φοιτητές, φοιτήτριες, συνάδερφοι καθηγητές και καθηγήτριες, παρά μόνο αυτούς της τάχα κατηγορίας, και μου αφαιρούσαν το λόγο ακόμη και την ιερή στιγμή και το..

Συνταγματικό δικαίωμα της απολογίας!..

Πρωτοδικεία , εφετεία, συνεχείς αναβολές, ώσπου, μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια (!) και με την παρέμβαση του Αρείου Πάγου, σ’ ένα νέο εφετείο με τακτικούς εφέτες αυτή τη φορά, άκουσα επιτέλους από μία εισαγγελέα που με μεγάλη υπομονή άκουγε αυτά που είχα να πω στις αναλυτικές ερωτήσεις της, όπως όμως και τους μάρτυρες, που έδειχνε πως είχε μελετήσει όλα τα έγγραφα των φακέλων, άκουσα λοιπόν την πρόταση της – που μου έλυσε τα γόνατα και τα δάκρυα:

Αθώος!

Περιττό βέβαια να συμπληρώσω ότι καταδικάστηκαν σε επόμενο δικαστήριο οι συκοφάντες εκείνοι, σε δύο χρόνια φυλάκιση, αλλά σε νέο εφετείο, και παρά το γεγονός ότι δεν ζήτησαν συγνώμη, βρήκα την δύναμη να ζητήσω την απαλλαγή τους, χωρίς καμιά φυσικά αποζημίωση για την ταλαιπωρία της υγείας μου όλα αυτά τα χρόνια, που συνέχιζα αδιαλείπτως τα διδακτικά μου καθήκοντα, και τα πολλά – και παράλογα – έξοδα των δικηγόρων, που καθυστέρησαν τις σπουδές της κόρης μου..

Για να γυρίσουμε όμως στο διάλογο με τον γέροντα Παίσιο, ο Μιχαλάκης επέμενε να διακόπτει:

Και τι θα γίνει γέροντα με τον πόλεμο στη Βοσνία; Αν οι Σέρβοι προχωρήσουν νότια προς τα Σκόπια και τους Αλβανούς που ζουν εκεί, δεν θα κινηθεί και ο ελληνικός στρατός βόρεια να ελευθερώσει τα παλιά χωριά της Μακεδονίας;…

Ο αγαθός γέροντας, πάντα με χαμόγελο απαντούσε:

Πω, πω, τι στρατηγικό σχέδιο που έχεις καταστρώσει…

(θυμίζω πως ο Μιχαλάκης ήταν πράγματι γυιός Στρατηγού..) αλλά ο νεαρός.. ατίθασος, δεν περίμενε ν’ ακούσει, συνεχίζοντας:

Και τότε, αν μείνει η Θράκη αφύλακτη, αυτή δηλαδή που μας άφησαν, τι θα γίνει με τους Τούρκους: Δεν θα μπουν να πάρουν και την υπόλοιπη; Έτσι θα.. πάρουμε και την Πόλη;..

Ένας από τους συναδέρφους καθηγητές που μας συνόδευαν βρήκε την ευκαιρία να ρωτήσει κι αυτός για την τύχη κάποιου από τους.. πολιτικούς μας, αλλά και όλων των.. πολιτικών αρχηγών που μένουν αμέτοχοι σχεδόν στα φλέγοντα γεγονότα που έρχονται!

Και πάλι ο Μιχαλάκης ασυγκράτητος:

– Τι θα γίνει γέροντα, δεν μας είπατε· θα την.. πάρουμε την Πόλη; (!)

Και ο γέροντας, πάντα με χαμόγελο:

Να την πάρουμε, να την πάμε πού; καλά δεν στέκεται εκεί; πάντως, -συνέχισε- κάποτε, ένα μέρος τουλάχιστον δεν θα είναι πια της Τουρκίας, που θ’ αρχίσει να.. ροκανίζεται, να.. μαζεύει.

Θα έρθουν οι λεγόμενες “μεγάλες” δυνάμεις, που τότε θα είναι.. πιο μεγάλες, και θα τους πουν, πως όταν οι λαοί της Βοσνίας ζητούσαν αυτοδιάθεση εσείς, χωρίς να συνορεύετε με αυτούς, τους υποστηρίξατε..

Τώρα ζητούν αυτοδιάθεση και περιοχές των Αρμενίων, των Κούρδων, δεν θα τους αφήσουμε να έχουν κι αυτοί μία δικιά τους πατρίδα;

Ευτυχώς, ο Μιχαλάκης δεν σηκώθηκε να ρωτήσει τι θα γίνει και με τους.. Παλαιστίνιους, που και αυτοί ζητάνε μια ελεύθερη πατρίδα –και όπως άκουσα από μια εκπρόσωπό τους σε παγκόσμιο συνέδριο ποιητών που συμμετείχα, “θέλουμε δύο μέτρα ελεύθερα γης για κάθε νεκρό μας!”.

Μας ανέφερε ακόμη ο γέροντας στην ζωηρή αυτή κουβέντα μας, για τις προσπάθειες των Ρώσων να καταλάβουν το Άγιο Όρος στο σύνολο του, να πάρουν το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο από την Κωνσταντινούπολη στη Μόσχα (την.. Τρίτη Ρώμη) και γενικά απευθυνόμενος στους φοιτητές ζήτησε ν’ ακούν τους Δασκάλους που θέλουν την προκοπή τους, και να προκόψουν με την αξία τους και μόνο.. γιατί αλλιώς βοηθούν στην καταστροφή της πατρίδας μας..

Πρόσθεσε ακόμη πως και οι πολιτικοί μας θ’ αλλάξουν και η Ελλάδα, θα γνωρίσει πάλι την αρχαία της δόξα.. χρειάζεται μόνο υπομονή και συνεχείς αγώνας.. πάντα με την βοήθεια της Παναγίας μας!…

https://www.askitikon.eu

Όταν όλα φαίνονταν ακατόρθωτα μέχρι και απραγματοποίητα, τότε χρειάζεται πίστη και η υπομονή…

Η υπομονή για αρκετά χρόνια από πλευράς του Αβραάμ ανταμείφθηκε από τον Θεό με την εκπλήρωση των υποσχέσεων του. Αποκτά παιδί με την Σάρρα τον Ισαάκ όπου σε μεταγενέστερο στάδιο θα αυξηθούν οι απόγονοι του σε μεγάλο έθνος.

Σφραγίδα και εγγύηση αυτών των επαγγελιών είναι ο όρκος του Θεού στον εαυτό του.

Αλήθεια πόσο χρονικό διάστημα μεσολάβησε για να εκπληρωθεί αυτή η υπόσχεση του Θεού προς τον Αβραάμ; Πόσες φορές δοκιμάστηκε η πίστη του Αβραάμ αφού η γυναίκα του αδυνατούσε να τεκνοποιήσει αλλά περίμενε απογόνους, έφθασε σε γηρατειά αλλά παιδί δεν έβλεπε, ούτε μεγάλο έθνος.

Όλα φαίνονταν ακατόρθωτα μέχρι και απραγματοποίητα.

Η πίστη και η υπομονή όμως του Αβραάμ ανταμείφθηκε από τον Θεό όταν ήρθε η κατάλληλη χρονική στιγμή.

Αυτό το γεγονός αποτελεί για τον κάθε χριστιανό ένα ισχυρότατο μήνυμα ότι ο Θεός ουδέποτε αθετεί ή καλύτερα αγνοεί τις υποσχέσεις του. Απλώς μας αφήνει να δοκιμαστούμε αλλά και τι αποθέματα αναμονής και υπομονής διαθέτουμε.

Το καλύτερο, το σπουδαίο το οποίο ποθούμε να μας φέρει ο Θεός είτε στην προσωπική μας ζωή, είτε σε άλλους τομείς της ζωής μας μπορεί να μεταβάλλεται σε αρκετές περιπτώσεις σε κάτι δυσάρεστο ή και χειρότερο. Άραγε διερωτηθήκαμε αρκετές φορές γιατί να συμβαίνει αυτό;

Απλούστατος ο λόγος είναι για να φθάσουμε σε ύψιστα ποσοστά αρετής, αγιοσύνης, και μετανοίας. Με αυτό τον τρόπο γίνεται βίωμα μας το βαθύτερο νόημα της πίστεως . Όσο όμως περισσότερο αργεί ο Θεός, τόσο μεγαλύτερες ευλογίες μας ετοιμάζει.

Αρκεί εμείς να πιστεύουμε, να ελπίζουμε, να περιμένουμε, να προσευχόμαστε.

Χρήστου Θεοδώρου, θεολόγου

https://www.askitikon.eu/

Είναι η ρίζα και η πηγή

Πράγματι δεν μπορούμε να αισθανθούμε πρώτα τη χαρά, αν δεν θεωρήσουμε πρώτα ότι είναι δική μας η χαρά των άλλων και αν δεν λογαριάσουμε ότι είναι δικά μας τα αγαθά των συνανθρώπων μας. 

Και αυτά δεν είναι δυνατό ποτέ να φανούν από τίποτε άλλο, αν δεν μας κυριέψει η δύναμη της αγάπης. Η αγάπη είναι η ρίζα, η πηγή και η μητέρα όλων των αγαθών. 

Γιατί πράγματι σαν ρίζα κάνει να βλαστήσουν άπειρα κλαδιά αρετής, σαν πηγή βγάζει πολλά νερά και σαν μητέρα σφίγγει μέσα στην αγκαλιά της εκείνους που καταφεύγουν σ᾿ αυτήν.

Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

http://inpantanassis.blogspot.com/2020/04/blog-post_60.html

Όταν το πιστέψεις, τότε μόνο θα το δεις να υλοποιείται...

Όταν το πιστέψεις, τότε μόνο θα το δεις να υλοποιείται. Το θαύμα έρχεται μέσα από την πίστη και τη γνώση αυτή. Δε φτάνει όμως να το γνωρίζεις αυτό, μόνο με το μυαλό.

Το θαύμα ζητά τη συμμετοχή της καρδιάς. Oταν η καρδιά ενωθεί με το νου, τότε συντελείται το θαύμα.

Όσο όμως επιτρέπεις στο “εγώ” σου να εμποδίζει αυτή την ένωση, το θαύμα ακόμα θα το περιμένεις να συμβεί.

Όταν καταθέσεις εκεί που γνωρίζεις χωρίς αντιστάσεις το εγώ σου και το φορτίο που δεν μπορείς να κουβαλήσεις, τότε το θαύμα θα το λάβεις στη ζωή σου!

Το θαύμα έρχεται σε σένα μέσα από την βαθιά πίστη σου. Και έρχεται όταν περιβάλλεις τον εαυτό σου με αληθινή χαρά!

Η χαρά είναι η κινητήριος δύναμη της ένωσης της καρδιάς και του μυαλού.

Όσο αντιστέκεσαι στη χαρά και συνεχίζεις να παραπονιέσαι, να μην αποδέχεσαι ότι σου συμβαίνει, να αντιστέκεσαι στις αλλαγές, να αφήνεις να σε εξουσιάζει το εγώ σου, μην περιμένεις να λάβεις τίποτα περισσότερο από συμβατικά, κοινότυπα και ίδια πράγματα στη ζωή σου.

Αν όμως πραγματικά θες να ζεις θαύματα στη ζωή σου και να ακολουθείς την υπερβατική σου φύση, τότε χρειάζεται να εκπαιδεύσεις το μυαλό σου, να τιθασεύσεις το εγώ σου και να αποφασίσεις να ανοίξεις την καρδιά σου.

Αυτό που θες, όταν το ζητάς πραγματικά με την καρδιά σου, χρειάζεται να το ζεις σα να το έχεις ήδη… και να είσαι σίγουρος ότι μέσα από αυτή την πίστη, μέσα από αυτό το πεδίο της χαράς, το θαύμα απλά γίνεται!

Και δεν είναι λόγια για να λέμε… Το θαύμα δεν έχει λογική, δεν διέπεται από ανθρώπινους νόμους, είναι απόρροια της θεϊκής μας φύσης που οι περισσότεροι δεν έχουν συναντήσει μέσα τους.

“Τα αδύνατα παρά ανθρώποις, δυνατά παρά τω Θεώ εστίν”. Οσοι το έχουν βιώσει και συνεχίζουν να το βιώνουν, μπορούν και να το μοιραστούν.

Γιατί, αλήθεια στο λέω, όλα γίνονται στην ώρα τους, ακόμα και τα θαύματα. Αρκεί εσύ να το πιστέψεις.

Ζητήστε και θα λάβετε!

π. Ευθύμιος Μερτζάνης

http://inpantanassis.blogspot.com/2020/04/blog-post_68.html

Αγιογραφικό ανάγνωσμα

Πράξεων τῶν Ἀποστόλων τὸ Ἀνάγνωσμα 4:23-31

Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἀπολυθέντες οἱ Ἀπόστολοι ἦλθον πρὸς τοὺς ἰδίους καὶ ἀπήγγειλαν ὅσα πρὸς αὐτοὺς οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι εἶπον. Οἱ δὲ ἀκούσαντες ὁμοθυμαδὸν ἦραν φωνὴν πρὸς τὸν Θεὸν καὶ εἶπον· Δέσποτα, σὺ ὁ ποιήσας τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς, ὁ διὰ στόματος Δαυῒδ τοῦ παιδός σου εἰπών· ἵνα τί ἐφρύαξαν ἔθνη καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά; παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ κατὰ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ. Συνήχθησαν γὰρ ἐπ᾿ ἀληθείας ἐπὶ τὸν ἅγιον παῖδά σου ᾿Ιησοῦν, ὃν ἔχρισας, ῾Ηρῴδης τε καὶ Πόντιος Πιλᾶτος σὺν ἔθνεσι καὶ λαοῖς ᾿Ισραήλ, ποιῆσαι ὅσα ἡ χείρ σου καὶ ἡ βουλή σου προώρισε γενέσθαι· καὶ τὰ νῦν, Κύριε, ἔπιδε ἐπὶ τὰς ἀπειλὰς αὐτῶν, καὶ δὸς τοῖς δούλοις σου μετὰ παρρησίας πάσης λαλεῖν τὸν λόγον σου ἐν τῷ τὴν χεῖρά σου ἐκτείνειν σε εἰς ἴασιν καὶ σημεῖα καὶ τέρατα γίνεσθαι διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ ἁγίου παιδός σου ᾿Ιησοῦ. Καὶ δεηθέντων αὐτῶν, ἐσαλεύθη ὁ τόπος ἐν ᾧ ἦσαν συνηγμένοι· καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος ῾Αγίου, καὶ ἐλάλουν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ μετὰ παρρησίας.

Νεοελληνική απόδοση:

Ὅταν ἀπελύθησαν, ἐπῆγαν εἰς τοὺς φίλους των καὶ ἀνέφεραν ὅσα τοὺς εἶπαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι. Αὐτοὶ δὲ ὅταν τὰ ἄκουσαν, ὅλοι μὲ μιὰ ψυχὴ ὕψωσαν τὴν φωνή τους πρὸς τὸν Θεὸν καὶ εἶπαν, «Δέσποτα, σὺ ποὺ ἐδημιούργησες τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν καὶ ὅλα, ὅσα ὑπάρχουν εἰς αὐτά, ποὺ διὰ στόματος τοῦ Δαυΐδ τοῦ δούλου σου εἶπες, Διατὶ ἐφρύαξαν τὰ ἔθνη καὶ οἱ λαοὶ ἐσκέφθησαν μάταια πράγματα; Ἐσηκώθηκαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ οἱ ἄρχοντες ἐμαζεύθηκαν ἐναντίον τοῦ Κυρίου καὶ κατὰ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ. Διότι ἀληθινὰ ἐμαζεύθηκαν ἐναντίον τοῦ ἁγίου δούλου σου Ἰησοῦ, τὸν ὁποῖον ἔχρισες, ὁ Ἡρώδης καὶ ὁ Πόντιος Πιλᾶτος μαζὶ μὲ τὰ ἔθνη καὶ πλήθη τοῦ Ἰσραήλ, διὰ νὰ κάνουν ὅσα τὸ χέρι σου καὶ τὸ θέλημά σου προώρισαν νὰ γίνουν. Καὶ τώρα, Κύριε, βλέπε τὶς ἀπειλές τους καὶ δῶσε εἰς τοὺς δούλους σου, νὰ κηρύττουν τὸν λόγον σου μὲ ὅλον τὸ θάρρος, ἐνῷ σὺ θὰ ἁπλώνῃς τὸ χέρι σου, ὥστε νὰ γίνονται θεραπεῖαι καὶ θαύματα καὶ τέρατα διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ ἁγίου δούλου σου Ἰησοῦ». Ὅταν προσευχήθηκαν ἐσαλεύθηκε ὁ τόπος ὅπου ἦσαν συγκεντρωμένοι καὶ ἐπληρώθησαν ὅλοι ἀπὸ Πνεῦμα Ἅγιον καὶ ἐκήρυτταν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ μὲ θάρρος.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ήταν ένα μοναστήρι, όπου όλοι οι μοναχοί είχαν γεράσει και πεθάνει, εκτός από ένα, που ζούσε εκεί σαν ερημίτης. Ο μοναχός αυτός ήταν τελείως αγράμματος, αλλά είχε δυνατή και απλή πίστη.

Καθώς έκανε τις ακολουθίες του και τα διακονήματα του, πίστευε ότι ο Χριστός και οι Άγιοι είναι ζωντανοί και τον συντροφεύουν, γι’ αυτό και τους μιλούσε τακτικά, όπως μιλά κανείς σε ζωντανούς ανθρώπους.

Μια μέρα που βγήκε από το Μοναστήρι, μπήκαν σ’ αυτό ληστές, έκλεψαν ότι βρήκαν, τα φόρτωσαν στα ζώα τους κι έφυγαν.

Όταν επέστρεψε ο μοναχός και είδε το γυμνωμένο Μοναστήρι, ταράχθηκε. Αμέσως έτρεξε στο Ναό, που ήταν αφιερωμένος στον Άγιο Νικόλαο, στάθηκε μπροστά στον προστάτη του Μοναστηριού Άγιο και άρχισε να διαμαρτύρεται: «Άγιε μου Νικόλα, τι έγινε εδώ όταν έλειπα; Ήρθαν κακοί άνθρωποι και έκλεψαν το Μοναστήρι κι εσύ τους κοίταζες και δεν μιλούσες; Τι έκανες για να εμποδίσεις τους κλέφτες;

Βλέπω ότι δεν έκανες τίποτα. Άμ τότε δεν σου αξίζει η θέση αυτή που έχεις, αφού δεν προστάτεψες το Μοναστήρι. Θα σε βγάλω απ’ εκεί». Κι αμέσως ξεκολλά την εικόνα του αγίου από το τέμπλο, την βγάζει έξω από το μοναστήρι, την ακουμπά σ’ ένα βράχο, επιστρέφει και κλείνει την πόρτα. Δεν πέρασε μια ώρα και ακούει δυνατά χτυπήματα στην εξώπορτα. Ανοίγει και τι να δει.

Οι ληστές με τα ζώα τους φορτωμένα με όλα τα κλεμμένα και να του λένε: Εμείς κλέψαμε το Μοναστήρι και καθώς φεύγαμε, τα ζώα μας περπατούσαν κανονικά, αλλά κάποια στιγμή σταμάτησαν και δεν προχωρούσαν. Τα χτυπούσαμε, τα τραβούσαμε, έμεναν ακίνητα, μόλις όμως γύριζαν πίσω έτρεχαν. Είπαμε, ότι όπως φαίνεται, ο Θεός θέλει πίσω τα κλεμμένα και στα φέραμε.

Ο μοναχός πήρε τα πράγματα και καθώς έφευγαν οι ληστές, ευχαρίστησε το Θεό. Τότε θυμήθηκε την εικόνα του Αγίου, πήγε στο βράχο που την είχε ακουμπήσει, την προσκύνησε και είπε: «Τώρα σε παραδέχομαι, Άγιε Νικόλα. Είσαι ο προστάτης του Μοναστηριού». Πήρε θριαμβευτικά την εικόνα του Αγίου και την τοποθέτησε στη θέση της.

Από το Γεροντικό

Γιατί ἀξίζει νά ὑπομένουμε δοκιμασίες καί δυσκολίες;

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ὑπομένη γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ἀκόμη καὶ μαρτύριο, πλημμυρίζει ἡ καρδιά του ἀπὸ θεία ἡδονή. Τὸ ἴδιο, καὶ ὅταν συμμετέχη στὸ Πάθος τοῦ Κυρίου. Ὅσο δηλαδὴ σκέφτεται ὅτι ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας καὶ πονάει, τόσο ἀνταμείβεται μὲ θεία ἀγαλλίαση.

Πονάει‐ἀγάλλεται, πονάει‐ἀγάλλεται. Καὶ ὅσο περισσότερο πονάει, τόσο μεγαλύτερη χαρὰ ἔχει. Νιώθει σὰν νὰ τὸν χαϊδεύη ὁ Χριστὸς καὶ νὰ τοῦ λέη: «Μὴ στενοχωριέσαι, παιδάκι μου, γιὰ μένα».

Μιὰ ἀδελφὴ ἔλεγε: «Δὲν θέλω χαρά· θέλω νὰ στενοχωριέμαι γιὰ τὸν Χριστό. Ἀφοῦ ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε γιὰ μένα, πῶς ἐγὼ νὰ χαίρωμαι; Γιατί ὁ Χριστὸς μοῦ δίνει χαρά;».

Ζοῦσε καταστάσεις πνευματικὲς καί, ὅσο συμμετεῖχε στὸ Πάθος τοῦ Χριστοῦ καὶ στενοχωριόταν φιλότιμα, τόσο πιὸ πολλὴ χαρὰ τῆς ἔδινε ὁ Χριστός. Τὴν εἶχε παλαβώσει!

Ἡ σταύρωση προηγεῖται πάντοτε τῆς ἀναστάσεως καὶ φέρνει νίκη. Ὁ σταυρὸς φέρνει δόξα. Ὁ Χριστός, ἀφοῦ ἀνέβηκε πρῶτα στὸν Γολγοθᾶ μὲ τὸν Σταυρὸ καὶ ἀφοῦ σταυρώθηκε, μετὰ ἀπὸ τὸν Σταυρὸ ἀνέβηκε στὸν Πατέρα.

Καὶ τώρα ὁ Ἐσταυρωμένος Χριστὸς γλυκαίνει τὶς πίκρες τῶν ἀνθρώπων καὶ ὁ σταυρωμένος ἄνθρωπος μιμεῖται τὸν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ.

Ὁ Καλός μας Ἰησοῦς πῆρε μαζὶ μὲ ὅλη τὴν ἁμαρτία τοῦ κόσμου καὶ ὅλες τὶς πίκρες καὶ μᾶς ἄφησε τὴν χαρὰ καὶ τὴν ἀγαλλίαση, τὴν ὁποία αἰσθάνεται ὅποιος ἔχει ἀπεκδυθῆ τὸν παλαιό του ἄνθρωπο καὶ ζῆ πλέον μέσα του ὁ Χριστός.

Τότε ζῆ μέρος τῆς χαρᾶς τοῦ Παραδείσου ἐπὶ τῆς γῆς, καθὼς λέει τὸ Εὐαγγέλιο: «Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστιν».

Πηγή: Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Ε, Πάθη & Ἀρετές

https://www.askitikon.eu/

Μέσα από την πίστη οδηγείται ό άνθρωπος στην ταπεινοφροσύνη

Μέσα από την πίστη οδηγείται ό άνθρωπος στην ταπεινοφροσύνη. Συνειδητοποιεί ότι δεν έχει λόγους να είναι υπερήφανος, γιατί τόσο ό ίδιος καθώς και όλα όσα έχει προέρχονται από τον Θεό και ανήκουν σε Εκείνον.

Αντιλαμβάνεται τη δική του μικρότητα και τη μεγαλειότητα του Θεού Ό Θεός δημιούργησε όλη την κτίση από το μηδέν. Καταλαβαίνεις τώρα την άπειρη δύναμη του Θεού και τη δική σου μηδαμινότητα; Για ποιόν λόγο λοιπόν να έχεις αλαζονεία;

Συνειδητοποιείς πώς ή υπερηφάνεια είναι απλά μία απάτη;

Ό Κύριος Ιησούς Χριστός είπε: «Μακάριοι οί πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστίν ή βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. ε’ 3).

Εκείνοι πού έχουν ταπεινό φρόνημα είναι αρεστοί στον Θεό. Και όχι γιατί ό Θεός είναι αλαζόνας και του αρέσει να ταπεινώνει τα πλάσματα του, αλλά γιατί ό ταπεινός βιώνει μέσα του την αλήθεια σχετικά με τον άνθρωπο και τον Θεό, βιώνει μέσα του τη σωστή σχέση Θεού -άνθρώπου.

Από πολλά κακά μας απαλλάσσει ή ταπεινοφροσύνη και πολλά καλά μας προσφέρει. Πράγματι, θα είμαστε μακάριοι, όταν συνειδητοποιήσουμε την αλήθεια της ταπεινοφροσύνης και προσπαθήσουμε να ζήσουμε με αυτή την αρετή.

Τότε, αδελφέ μου, μας ανοίγεται και πάλι από τον Χριστό μας ή πόρτα του Παραδείσου, πού έκλεισε κάποτε ακριβώς λόγω της αλαζονείας.

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΟΥ

https://www.askitikon.eu/

Σημεία του αληθώς μετανοούντος κατά τον Όσιο Ιωάννη της Κλίμακος

Καίριο σημείο και αψευδές κριτήριο της αληθούς μετανοίας μέσα μας είναι η έλλειψη βιασύνης, η απουσία της ανυπομονησίας. Αυτός που «επίασε» σωστά τα πράγματα γνωρίζει πως η αλλαγή του ανθρώπου απαιτεί αγώνα χρόνιο, υπομονή και χάρη από τον Θεό. 

Δεν είναι μηχανιστικό αποτέλεσμα εφαρμογής κανονισμών. Ο όσιος Ιωάννης της Κλίμακος αναγνώρισε αληθινή μετάνοια σ’ εκείνους που αντίκρισε «κατακαμπτόμενους έως τέλους της εαυτών ζωής». 

Έσκυβαν με καρτερία τον αυχένα τους έως τέλους της ζωής τους. Πολλοί από εμάς απελπιζόμαστε, διότι εγωιστικά κινούμενοι θέλουμε να δοκιμάσουμε ταχύτατα και δίχως πολλούς πόνους και κόπους τους γλυκούς καρπούς της μετανοίας.

Πολλάκις δε αγανακτούμεκαι διαμαρτυρόμαστε, όταν δεν απολαμβάνουμε οφέλη από τα φτωχά ψήγματα μιας εξωτερικού τύπου μετανοίας μας. Ο όσιος Ιωάννης, όμως, επιμένει ότι μετάνοια είναι «η εκούσιος πάντων των θλιβερών υπομο­νή». 

Αντιθέτως, χαρακτηριστικό του μη υγιώς μετανοούντος είναι η βιασύνη. Αυτοί που θέλουν να αποφύγουν κόπο, χρόνο, και την χαριτοπάροχο ταπείνωση «πιάνουν» την εύκολη, αλλά αδιέξοδο οδό δηλαδή διορθώνουν την εξωτερική τους εμφάνιση και συμπεριφορά και επιδίδονται στη στείρα τυπολατρεία και τον συντηρητισμό. 

Θέλουν μέσα σε λίγο χρόνο να χτίσουν και να αποκτήσουν, όσα γκρέμιζαν και απώλεσαν μέσα σε χρόνια ολόκληρα. Πάντως ας γνωρίζουμε πως αυτός που βιάζεται στα πνευματικά, δεν αγαπά αληθινά τον Θεό.

H ταπείνωση είναι η ψυχή της μετανοίας, η διήκουσα διάθεσή της. Όσοι πραγματικά μετανοούν «τον νουν εν τη αβύσσω της ταπεινώσεως κατέδυσαν». Μετανοούμε γνήσια, όταν βυθίζουμε το νου μας στην άβυσσο της ταπείνωσης. Και πρώτος καρπός αυτής της σωτήριας κατάδυσης είναι η απόλυτη απροθυμία μας να κρίνουμε κάποιον. 

Οι γνησίως μετανοούντες κατά τον όσιο Ιωάννη της Κλίμακος «Πού κρίναι τινά των ανθρώπων; Ουδαμού». Είναι αδύνατον να τους δεις να κρίνουν κάποιον συνάνθρωπό τους. «Ο εαυτόν θρηνών, ου γνώσεται θρήνον ή πτώμα άλλου ή μέμψιν». Όταν κάποιος ζει εντός του την τραγωδία της αποτυχίας του, και αλλοίμονο αν δεν ζούμε κάτι τέτοιο, πώς είναι δυνατόν να έχει διάθεση να παρατηρεί και να κρίνει την αποτυχία του συνανθρώπου του; 

Μάλιστα η μετάνοια, όταν ωριμάσει μέσα μας τόσο μας ομορφαίνει και μας κάνει ευαίσθητους, που προσέχουμε να μην προκαλέσουμε τον παραμικρό πόνο στον πλησίον. Γνωρίσαμε ανθρώπους γνήσια πνευματικούς και πραγματικά χαριτωμένους που παρουσίαζαν τον εαυτό τους καθ’ υπερβολήν αδύναμο για να μη φέρουν σε δύσκολη θέση τον πλησίον τους. Αυτό αποτελεί και ένα από τα πολύτιμα αρώματα της αγιότητας.

Αυτοί που μετανοούν αληθινά δεν θλίβονται τόσο για τη δική τους κατάντια, όσο διότι ελύπησαν τον Θεό και φάνηκαν ανάξιοι του θείου καλέσματος. Ο πόνος τους είναι βαρύς, διότι γνωρίζουν πως εμόλυναν τον εαυτό τους «μετά την προτέραν φιλανθρωπίαν και άφεσιν», όπως λέει ο όσιος Ιωάννης ο Σιναΐτης. 

Όχι διότι χάλασαν την εξωτερική τους «βιτρίνα», όχι διότι εξετέθηκαν στα μάτια του κόσμου, όχι διότι εξευτελίστηκαν ενώπιον πολλών, αλλά διότι ελύπη­σαν τον Θεό.Καρπός αυτού του πόνου είναι ο εσωτερικός επαναπροσδιορισμός και όχι η συμπεριφορική βελτίωση. 

Σε πολλούς η μετάνοια χαρακτηρίζεται από έντονη διανοητικότητα δηλαδή είναι δι­αδικασία «ψυχο»-λογικής ανακούφισης, συναισθηματικής εκφόρτισης και ξερή γνώση και εφαρμογή των εξωτερικών τύπων μετανοίας. Δυστυχώς το φαινόμενο αυτό είναι πολύ συχνό και έντονο στην εποχή μας. 

Εκεί που δεν «δουλεύει» η καρδιά παρά μόνο η ξηρά και αφώτιστη, και κατά βάθος, εγωιστική λογική, εκεί απαραιτήτως γεννάται η δυσκαμψία, η στενοκεφαλιά, η υποκρισία, το πνευματικό «μακιγιάρισμα». Απότοκο των παραπάνω αποτελεί το ανικανοποίητο της ψυχής, η έλλειψη ειρήνης και χαράς και ο εσωτερικός μαρασμός.

Η αληθινή μετάνοια, όπως μας διδάσκει ο Σιναΐτης αββάς, είναι «ανανέωση του βαπτίσματος, συμφωνία με τον Θεό για νέα ζωή, συμφιλίωση με τον Κύριο, καθαρισμός της συνειδήσεως». Όπως λέει η Εκκλησία μας «Πηγή της ζωής και θύρα παραδείσου».

(Περιοδικό «ΕΡΩ», τεύχος Ιανουαρίου – Μαρτίου 2014)

http://inpantanassis.blogspot.com/2020/04/blog-post_65.html

Η μητέρα μας!

Η Εκκλησία είναι η μητέρα μας! Μην αφήνετε την Εκκλησία, διότι ενούμεθα δι’ αυτής με τον Χριστό. 

Εδώ μέσα στην Εκκλησία συναρμονίζονται η Μάρθα και η Μαρία, δηλ. οι πνευματικές και υλικές ενασχολήσεις. 

Η Μαρία εκπροσωπεί την πνευματική μέριμνα, και η Μάρθα την υλική, κατά τον περικοπή του Κυρίου.

Γέροντας Κλεόπα Ηλίε

http://inpantanassis.blogspot.com/2020/04/blog-post_28.html

Τις νύχτες στο Άγιον Όρος δεν φωτίζει μόνο το φως του φεγγαριού…

Τις νύχτες στο Άγιον Όρος δεν φωτίζει μόνο το φως του φεγγαριού…

Υπάρχει το άλλο Φως…το ανέσπερο…το αιώνιο…που το νιώθεις με τα άλλα μάτια…
Το αισθάνεσαι….

Έρχεται από την αιωνιότητα και κατακλύζει το γήινο χωροχρόνο ενώνοντας την Γη με τον Ουρανό

Από καιρό έχω καταλάβει ότι ο κύριος χρόνος για την προσευχή είναι στο δρόμο.

Αν είμαι πολύ κουρασμένος το βράδυ ή πρέπει να σηκωθώ νωρίς το πρωί και δεν μπορώ να προσευχηθώ ‘όσον θέλω, τότε θα το χρησιμοποιήσω, με τον τρόπο που δίνει ο Κύριος στην παρούσα κατάσταση, στην εποχή μας.

Πηγαίνετε με τα μέσα μαζικής μεταφοράς ή οδηγώντας ένα αυτοκίνητο – να προσεύχεστε. Μην απαντήσετε στο τηλέφωνο, μην διαβάσετε τα προαιρετικά νέα, χρησιμοποιήστε αυτή τη συνήθεια για να αποκτήσετε την ικανότητα της προσευχής – είτε με δικά σας λόγια είτε με κείμενα που γνωρίζετε από την καρδιά σας.
[ Επίσκοπος Maxim Kozlov ]

ΕΙΠΕ ΜΟΝΑΧΟΣ. Κάνετε καλό όσο τα χέρια σας είναι ζεστά μετά και να θέλεις, δεν γίνεται!!!

Είμαστε συχνά ευγενικοί με τους ξένους και, σε σχέση με τους αγαπημένους μας, αφήνουμε τον εαυτό μας να είναι αγενείς, σαν να μας δίνει το δικαίωμα σε όλα. Προσπαθήστε να αποφύγετε τις διαμαρτυρίες και τις διαμάχες από την αρχή και να μεταχειριστείτε τον σύζυγό σας όπως κάνατε την πρώτη ημέρα του γάμου σας.
[ Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ (Karelin) ]

Τα βάσανα της ζωής μια ήμερα θα λήξουν, διότι ο κόσμος παρέρχεται· μόνον ό,τι πράξη κανείς για την ψυχή… »εκείνο αιώνια θα μείνη…»

Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου
http://inpantanassis.blogspot.com/2020/04/blog-post_69.html

Αγιογραφικό ανάγνωσμα

Πράξεων τῶν Ἀποστόλων τὸ Ἀνάγνωσμα 4:13-22

Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, θεωροῦντες οἱ Ἰουδαῖοι τὴν τοῦ Πέτρου παρρησίαν καὶ ᾿Ιωάννου, καὶ καταλαβόμενοι ὅτι ἄνθρωποι ἀγράμματοί εἰσι καὶ ἰδιῶται, ἐθαύμαζον, ἐπεγίνωσκόν τε αὐτοὺς ὅτι σὺν τῷ ᾿Ιησοῦ ἦσαν, τὸν δὲ ἄνθρωπον βλέποντες σὺν αὐτοῖς ἑστῶτα τὸν τεθεραπευμένον, οὐδὲν εἶχον ἀντειπεῖν. Κελεύσαντες δὲ αὐτοὺς ἔξω τοῦ συνεδρίου ἀπελθεῖν, συνέβαλλον πρὸς ἀλλήλους λέγοντες· τί ποιήσωμεν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις; ὅτι μὲν γὰρ γνωστὸν σημεῖον γέγονε δι᾿ αὐτῶν, πᾶσι τοῖς κατοικοῦσιν ῾Ιερουσαλὴμ φανερόν, καὶ οὐ δυνάμεθα ἀρνήσασθαι· ἀλλ᾿ ἵνα μὴ ἐπὶ πλεῖον διανεμηθῇ εἰς τὸν λαόν, ἀπειλῇ ἀπειλησώμεθα αὐτοῖς μηκέτι λαλεῖν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τούτῳ μηδενὶ ἀνθρώπων. Καὶ καλέσαντες αὐτοὺς παρήγγειλαν αὐτοῖς τὸ καθόλου μὴ φθέγγεσθαι μηδὲ διδάσκειν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦ ᾿Ιησοῦ. Ὁ δὲ Πέτρος καὶ ᾿Ιωάννης ἀποκριθέντες πρὸς αὐτοὺς εἶπον· εἰ δίκαιόν ἐστιν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ὑμῶν ἀκούειν μᾶλλον ἢ τοῦ Θεοῦ, κρίνατε. Οὐ δυνάμεθα γὰρ ἡμεῖς ἃ εἴδομεν καὶ ἠκούσαμεν μὴ λαλεῖν οἱ δὲ προσαπειλησάμενοι ἀπέλυσαν αὐτούς, μηδὲν εὑρίσκοντες τὸ πῶς κολάσονται αὐτούς, διὰ τὸν λαόν, ὅτι πάντες ἐδόξαζον τὸν Θεὸν ἐπὶ τῷ γεγονότι· ἐτῶν γὰρ ἦν πλειόνων τεσσαράκοντα ὁ ἄνθρωπος ἐφ᾿ ὃν ἐγεγόνει τὸ σημεῖον τοῦτο τῆς ἰάσεως.

Νεοελληνική απόδοση:

Ὅταν εἶδαν τὸ θάρρος τοῦ Πέτρου καὶ τοῦ Ἰωάννου καὶ κατάλαβαν ὅτι εἶναι ἄνθρωποι ἀγράμματοι καὶ ἁπλοϊκοί, ἔμειναν κατάπληκτοι καὶ τοὺς ἀνεγνώρισαν ὅτι ἦσαν μαζὶ μὲ τὸν Ἰησοῦν. Ἐπειδὴ δὲ ἔβλεπαν τὸν θεραπευθέντα νὰ στέκεται μαζί τους, δὲν εἶχαν τίποτα νὰ ἀντείπουν. Τοὺς διέταξαν νὰ βγοῦν ἔξω καὶ συνεσκέπτοντο λέγοντες, «Τί νὰ κάνωμεν εἰς τοὺς ἀνθρώπους αὐτούς; Ὅτι ἔγινε δι’ αὐτῶν πραγματικὸν θαῦμα, εἶναι φανερὸν εἰς ὅλους τοὺς κατοίκους τῆς Ἱερουσαλήμ καὶ δὲν μποροῦμε νὰ τὸ ἀρνηθοῦμε. Ἀλλὰ διὰ νὰ μὴ διαδοθῇ περισσότερον εἰς τὸν λαόν, ἂς τοὺς ἀπειλήσωμε αὐστηρὰ νὰ μὴ μιλοῦν πλέον σὲ κανένα ἄνθρωπον διὰ τὸ ὄνομα αὐτό». Κατόπιν τοὺς ἐκάλεσαν νὰ μποῦν καὶ τοὺς παρήγγειλαν νὰ μὴ μιλοῦν καθόλου οὔτε νὰ διδάσκουν περὶ τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ. Ἀλλ’ ὁ Πέτρος καὶ ὁ Ἰωάννης ἀπεκρίθησαν εἰς αὐτούς, «Ἐὰν εἶναι ὀρθὸν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ νὰ ἀκοῦμε μᾶλλον ἐσᾶς παρὰ τὸν Θεόν, κρίνατε μόνοι σας. Διότι ἐμεῖς δὲν μποροῦμε νὰ μὴ μιλᾶμε δι’ ἐκεῖνα ποὺ εἴδαμε καὶ ἀκούσαμε». Ἐκεῖνοι, ἀφοῦ πάλιν τοὺς ἐφοβέρισαν, τοὺς ἀπέλυσαν, ἐπειδὴ δὲν εὕρισκαν τρόπον νὰ τοὺς τιμωρήσουν ἐξ αἰτίας τοῦ λαοῦ, διότι ὅλοι ἐδόξαζαν τὸν Θεὸν διὰ τὸ γεγονός, ἐπειδὴ ὁ ἄνθρωπος εἰς τὸν ὁποῖον ἔγινε τὸ θαῦμα τοῦτο τῆς θεραπείας, ἦτο ἄνω τῶν σαράντα ἐτῶν.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Αν χρειαστεί να πάρεις μια γρήγορη απόφαση και καταλαβαίνεις ότι πρέπει να συμβουλευτείς κάποιον για το θέμα που σε απασχολεί, αλλά δεν έχεις κοντά σου κανέναν που θα μπορούσε να σε συμβουλέψει, στρέψου στον Θεό και, όπως μας διδάσκουν οι πατέρες, επικαλέσου τη βοήθειά Του τρεις φορές. Έπειτα κάνε ό,τι σε φωτίσει Εκείνος.

Όσιος Μακάριος της Όπτινα

Ο Εσπερινός της αγάπης στη Μονή Επανωσήφη Β΄ (Φώτο)

Ο Εσπερινός της αγάπης στη Μονή Επανωσήφη Α΄ (Φώτο)