Ὁ Χριστός τό Φῶς τοῦ κόσμου

Τό ἀληθινὸ Φῶς τοῦ κόσμου εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός. «Ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου» διεκήρυξε ὁ ἴδιος (Ἰωάν. η΄12). Μέ τήν ἐνανθρώπισή Του ἔλαμψε στόν κόσμο. Ἐκεῖνος εἶναι τό φῶς πού καθαρίζει τή συνείδηση, θερμαίνει τήν καρδιά, φωτίζει τή διάνοια. Χωρίς Αὐτόν δέν ὑπάρχει πνευματική ζωή, ὅπως χωρίς τόν ἥλιο δέν ὑπάρχει φυσική ζωή. Πρίν ἀπό τόν Χριστό ὑπῆρχε σκοτάδι πυκνό. Ἐκεῖνος ἔδειξε τό δρόμο τῆς σωτηρίας καί φώτισε τόν ἄνθρωπο. Ὁλόκληρη ἡ ζωή τοῦ Χριστοῦ ἦταν πλημμυρισμένη στό  θεῖο Φῶς. Τά πάντα μέσα στήν Ἐκκλησία μᾶς μιλοῦν γιά τό Φῶς καί μᾶς διδάσκουν τήν ἀλήθεια, τήν ὁποία καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τονίζει: «Ὡς τέκνα φωτός περιπατεῖτε» (Ἐφ. ε΄ 8). Ἡ ζωή μας πρέπει νά εἶναι καθαρή σάν τό φῶς, θερμή σάν τό φῶς καί ἀκτινοβόλος σάν τό φῶς. Αὐτή τήν ἀλήθεια μᾶς ὑπενθυμίζει τό κερί πού ἀνάβουμε μπροστά στίς  ἅγιες εἰκόνες. Καλούμαστε νά γίνουμε φῶς μέσα ἀπὸ τὸ σῶμα πού θά καίγεται καί θά λιώνει, γιά νά θερμαίνει καί νά φωτίζει ἐμᾶς καί τούς ἀδελφούς μας. Ἡ ζωή μας ὅμως μόνο μέσα στήν Ἐκκλησία εἶναι λουσμένη μέ τό Φῶς. Ὁ σημερινός ἄνθρωπος ὑποφέρει γιατί ζεῖ στό σκοτάδι τοῦ μίσους καί τῆς ἀγνωσίας. Τό μῖσος τυφλώνει τήν ψυχή καί τῆς ἀφαιρεῖ κάθε δυνατότητα χαρᾶς καί εὐτυχίας. Ἐκεῖνος πού μισεῖ μοιάζει μέ τυφλὸ πού δέν ξέρει ποῦ πορεύεται. Φῶς εἶναι ἡ ἀγάπη. Ὅποιος ζεῖ τήν ἀγάπη βλέπει σωστά. Ἔτσι ἀποκτᾶ τή γνώση, ἀνακαλύπτει τήν ἀλήθεια. Ἡ ἀγάπη φωτίζει τόν νοῦ καί τοῦ παρέχει τή δυνατότητα ἀποτελεσματικῆς ἔρευνας τῶν Μυστηρίων τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνος πού ἀγαπᾶ εἰλικρινά ζεῖ τήν ἀλήθεια καί ἀποκτᾶ τό ἀληθινό, πνευματικό, ἄυλο Φῶς. Γιά νά ἀποκτήσουμε τό θεῖο Φῶς ἔχουμε ἀνάγκη ἐσωτερικοῦ καθαρισμοῦ. Ὅπου ὑπάρχουν σκοτεινά ἔργα, τό φῶς τοῦ Θεοῦ ἀποστρέφει τίς ἀκτῖνες του. Δέν εἶναι δυνατόν νά συνυπάρξει φῶς καί σκοτάδι, πίστη καί ἀπιστία, ἀγάπη καί μῖσος. Ὁ Χριστός, «τό φῶς τό ἀληθινόν», θεωρεῖ ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά τήν ἀπόκτηση τοῦ δικοῦ Του Φωτός τήν μετάνοια. Μ’ αὐτό τό κήρυγμα ἄρχισε τή διδασκαλία Του: «Μετανοεῖτε, ἤγγικε γάρ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν». Χωρίς μετάνοια ὁ ἄνθρωπος μένει στό σκοτάδι τῶν παθῶν. Τά δάκρυα τῆς μετανοίας καθαρίζουν τήν ψυχή καί προετοιμάζουν τόν δρόμο ἐλεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Βιώνοντας καθημερινά μέ ἁπλότητα καὶ ταπείνωση τὴ μετάνοια γινόμαστε φωτοφόροι. Μᾶς ἐπισκιάζει ἡ θεία Χάρη καί μᾶς καταυγάζει τό Ἅγιον Πνεῦμα.