Γράφει ο π. Ηλίας Μάκος στην Romfea.gr
Μια χήρα μάνα, η αγία Σοφία, και οι τρεις ανήλικες κόρες της, η δωδεκάχρονη Πίστη, η δεκάχρονη Ελπίδα και η εννιάχρονη Αγάπη, που εορτάζουν στις 16 Σεπτεμβρίου, θυσιάστηκαν για το Χριστό.
Η Πίστη, η οποία είπε στους διώκτες της Εκκλησίας «δεν αρνούμαι το Χριστό, που με αγάπησε και σταυρώθηκε για τη σωτηρία μου», αποκεφαλίστηκε.
Το ίδιο τέλος είχε και η Ελπίδα, που αν και παιδάκι και αυτή, θαρρετά ομολόγησε: «Στηρίζω τις ελπίδες μου στο ζωντανό Θεό». Από αυτή την ευλογημένη οικογένεια, δεν μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση η μικρότερη κόρη η Αγάπη, που ενώ της έκοβαν το κεφάλι, φώναξε: «Την αγάπη και την υπομονή του Χριστού έχω μπροστά μου».
Η μητέρα τους Σοφία, που επί τρεις ημέρες παρέμενε πάνω από τους τάφους των κοριτσιών της άγρυπνη, ξεψύχησε δίπλα τους. Τι ανατριχιαστικό και ταυτόχρονα τι ευλογημένο: Τρία κοριτσάκια, από 9-11 ετών, τους πήραν τα κεφάλια με τόση σκληρότητα.
Τα ίδια δεν πρόβαλλαν καμία αντίσταση. Ούτε πέρασε από το μυαλό του και από την καρδιά τους καμία θλίψη. Γιατί, είχαν μεγάλη πνευματική ωριμότητα, αν και η ηλικία τους ήταν πολύ μικρή. Και η μητέρα και οι κόρες ήταν ελευθερωμένες εσωτερικά από οποιαδήποτε αμφιβολία και σύγχυση και έτσι μπόρεσαν και έσπασαν τα δεσμά κάθε εξωτερικής δουλείας και τυραννίας.
Ο Χριστός ελευθερώνει με τον δικό του τρόπο. Για τον κοσμικό άνθρωπο ελευθερία σημαίνει απαλλαγή από κάθε εξάρτηση. Ο Χριστός δεν αρκείται στο να μας αποδεσμεύσει από το κακό, αλλά μας συνδέει με την πηγή της ζωής.
Οι αρετές της σοφίας του Θεού, της πίστης, της ελπίδας και της αγάπης, που κοσμούσαν τις μάρτυρες Σοφία, Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη, αποτελούν την προσωπική διάσταση του χριστιανικού μας αγώνα. Αν δεν αποδεσμευθούμε από τον κόσμο, δεν μπορούμε να προσηλωθούμε στο Θεό.
Να κάνουμε, δηλαδή, το Θεό σοφία, πίστη, ελπίδα και αγάπη της ζωής μας. Το πρόβλημά μας, λοιπόν, και ο προβληματισμός μας δεν είναι τόσο τα κατορθώματά μας, αλλά είναι, που θα στηρίξουμε την καρδιά μας και όλη την ύπαρξή μας.
Ένα δοχείο γεμάτο άρωμα είναι φυσικό να ευωδιάζει. Ένας άνθρωπος γεμάτος Θεό είναι επόμενο να αποπνέει τη χάρη της θεϊκής παρουσίας. Η γνήσια χριστιανικότητα τότε μόνο είναι δυνατή, όταν υπάρχει ολοκληρωμένη χριστιανική ζωή.
Όταν η ευσέβειά μας συνυπάρχει αρμονικά και δεν είναι ξεκομμένη από τη σοφία του Θεού, την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη. Τούτο όμως είναι ολοκληρωτικά αδύνατο αν δεν δοθεί πρώτα ολοκληρωτικά η ψυχή μας στο Θεό, αν Εκείνος δεν γίνει ο θησαυρός της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου