Έκοψα τον πρώτο καρπό της ροδιάς, τον κράτησα στοργικά στα δυο μου χέρια, και τον περιεργάζομαι. Η σκέψη μου φτερούγισε προς τον Θεό, «Θαυμαστά τα έργα Του...»!
Η σκληρή χρυσοκόκκινη φλούδα του, σαν χρυσαφένιο πουγκί, καλύπτει και προστατεύει έναν μικρό και ευαίσθητο θησαυρό.
Εντός, χωρίζεται σε διαμερίσματα με λεπτές κιτρινοδιάφανες μεμβράνες που σκεπάζουν απαλά τον καρπό. Και όταν τις αφαιρέσεις, μια έκπληξη σε περιμένει! Αποκαλύπτεται ένα πλήθος λαμπερών ρουμπινιών, στοιβαγμένα με τάξη και πειθαρχία, που θα τα ζήλευε ο καλύτερος στρατός του κόσμου! Και το μεν εξωτερικό περίβλημα του σπόρου, είναι τραγανοζελεδένιο, εύγεστο και ιαματικό, το δε εσωτερικό του σκληρό σποράκι, εάν ταφεί, δίνει ζωή σε μια νέα ροδιά. Και να μην υπήρχε ο Θεός, σκέφτηκα αστειευόμενος, θα έπρεπε οπωσδήποτε να υπάρχει μια θεά, η θεά Τύχη.
Πώς όμως, είναι δυνατόν ένα δέντρο, οποιοδήποτε δέντρο, να φυτρώσει μόνο του; Το κάθε είδος δέντρου είναι ένας τέλειος οργανισμός, ένα πλήρες εργοστάσιο. Πώς το κάθε δέντρο δίνει τον δικό του διαφορετικό καρπό, αφού τρέφεται από την ίδια γη και ξεδιψάει από το ίδιο νερό; Γιατί άλλοι καρποί τρώγονται και άλλοι είναι δηλητηριώδεις; Πώς στολίζεται με διαφορετικά άνθη; Και το κυριότερο, πώς το κάθε δέντρο φροντίζει για την διαιώνιση του είδους του;
Όχι, όχι, δεν είναι λογική, είναι απολύτως παράλογη η πεποίθηση ότι ο κόσμος είναι προϊόν της τύχης. Όσο κοιτάζω το ρόδι, τόσο αυξάνεται η πίστη μου στον Θεό Δημιουργό. Δεν είναι δυνατόν να προέκυψε κατά τύχη, είναι αστείο και να το σκέφτομαι. Τόση τελειότητα, τόση ομορφιά, τόση αρμονία και τάξη, τόση νοστιμιά και ωφελιμότητα, αλλά και τόση φροντίδα και πρόνοια για το μέλλον, να μην εξαφανιστεί αλλά να προσφέρει στην ανθρώπινη ύπαρξη, όσο χρειαστεί, τους καρπούς του! Είναι αδύνατον, κάτι τυχαίο να έχει τέτοιους σκοπούς ύπαρξης. Η λογική σκέψη οδηγεί μόνο στον σοφό και πανάγαθο Δημιουργό!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου