Ο όσιος γέροντας Βαρλαάμ δίδαξε την ορθόδοξη χριστιανική πίστη στον βασιλόπαιδα Ιωάσαφ, τον γιό του βασιλέως των Ινδιών. Ανάμεσα στις παραβολές τις οποιες χρησιμοποίησε ο όσιος Βαρλαάμ για να πείσει τον ’Ιωάσαφ να κατανοήσει την ματαιότητα του κόσμου, όσο και τις αρετές οι οποίες είναι αρεστές ενώπιον του Θεού, ήταν και η ακόλουθη ιστορία:
Κάποιος άνθρωπος είχε τρείς φίλους, εκ των οποίων δύο αγαπούσε και εκτιμούσε, τον δε τρίτο καταφρονούσε, μη δείχνοντας πρός αυτόν φιλανθρωπία, καθώς έπρεπε. Αφού δε ήρθαν μιά μέρα κάποιοι φοβεροί στρατιώτες, τον οδήγησαν με τη βία εκείνον τον άνθρωπο στον βασιλιά, γιατί χρωστούσε μύρια τάλαντα. Στενοχωρούμενος, λοιπόν, ο χρεώστης, ζητούσε κάποιον να μιλήσει στον βασιλιά και να του δώσει μιά μικρή προσθεσμία για να ξοφλήσει το χρέος του. Πήγε τότε στον πρώτο του φίλο και του είπε: «Πολλές φορές εγώ. το γνωριζεις καλά, κινδύνεψα για χάρη σου. Τώρα κι εγώ σε χρειάζομαι στην ανάγκη αυτή που μου προέκυψε. Βοήθησέ με, λοιπόν, όσο μπορείς». Και ο φιλος του του απάντησε: «᾿Εγώ δεν είμαι φίλος σου ούτε και σε γνωρίζω. Όμως, σου δίνω δυό παλιά φορέματα κι άλλη βοήθεια μην ελπίζεις». Τότε πήγε στον άλλο φίλο του και του είπε: «Θυμάμαι πόση αγάπη σου δείξα: Τώρα έχω κι εγώ πολλή μεγάλη συμφορά και ζητώ τη βοήθειά σου», «Σήμερα δεν έχω καιρό», του απάντησε και ο δεύτερος φίλος, «γιατί μου συνέβηκε πολύ μεγάλη κακοτυχία κι έχω πολύ θλίψη, αλλά θα σε συνοδέψω λίγο και κατόπιν θα επιστρέψω στο σπίτι μου».
Όταν, λοιπόν, εκείνος ο δυστυχισμένος είδε την απανθρωπιά των δύο φίλων του, πήγε πρός τον τρίτο, τον οποίο ποτέ δεν σπλαχνίσθηκε ούτε τον προσκάλεσε σε κάποια χαρά του και του είπε με ντροπιασμένο πρόσωπο: «Δέν έχω στόμα να σου μιλήσω, γιατί ποτέ δε σου έκανα κάποια καλοσύνη. Μόνο σε παρακαλώ, μη θυμηθείς την τιμωρία μου, αλλά δώσμου στην ανάγκη μου αυτή λίγη βοήθεια». Αυτός τότε είπε σ᾽ αυτόν με ίλαρό και χαρούμενο πρόσωπο: «Ναί, φίλε μου γνήσιε, θυμάμαι την μικρή καλοσύνη, την οποία μου έκανες κι όσα σου χρωστάω, θα σου ανταποδώσω σήμερα με πολύ κέρδος. Και μη φοβάσαι, διότι εγώ θα παρακαλέσω αμέσως τον βασιλιά να σου χαρίσει όλο το χρέος και θέλει με ακούσει με προσοχή, ως φίλος μου». Αφού άκουσε αυτό ο χρεώστης, κατανύχτηκε και έλεγε: «Αλλοίμονο! Τι να θρηνήσω πρώτο ο ανόητος; Να κατηγορήσω τη φιλία, την οποία είχα πρός τους ψεύστες και αχάριστους εκείνους ή να κατακρίνω την τρελλή αχαριστία σε τούτον τον αληθινό και γνήσιο φίλο μου;»
Ο Ιωάσαφ τότε, αφού άκουσε την παραβολή αυτή, ζητούσε από τον Όσιο Γέροντα Βαρλαάμ να του εξηγήσει το νόημά της, Ο δε Γέροντας Βαρλαάμ απάντησε: «Ο πρώτος φίλος είναι ο πλούτος και η επιθυμία των πρόσκαιρων πραγμάτων, για τα οποία ο άνθρωπος πέφτει σε πολυάριθμους κινδύνους κι όταν έρθει ο θάνατος δεν παίρνει τίποτε απ’ όλα όσα με κινδύνους και κόπους απέκτησε, παρά μόνο τα ρούχα τα οποία του φορούν. Ο δεύτερος φίλος είναι οί συγγενείς, η γυναίκα, τα παιδιά και οι φίλοι του, τους οποίους αγαπάει πολύ και πονάει η ψυχή του στο χωρισμό τους, όμως δεν παίρνει από αυτούς την ώρα του θανάτου άλλη βοήθεια, παρά τη συνοδεία τους μέχρι τον τάφο του. Τρίτος φίλος, αυτός που καταφρονήθηκε, είναι η ελεημοσύνη. η φιλανθρωπία και οι λοιπές αρετές, οι οποίες πηγαίνουν ενώπιον του Θεού μαζί μας μετά τον θάνατό μας και παρακαλούν Αυτόν να μας λυτρώσει από τους δαίμονες».
Ο βασιλόπαις Ιωάσαφ θεωρείται άγιος από την Ανατολική ᾽Ορθόδοξη Εκκλησία. Η μνήμη του οσίου τιμάται την 26η Αυγούστου.
http://trelogiannis.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου