Σ’ έναν κόσμο τραγικά ανασφαλή και φοβισμένο, λόγω πρωτίστως της απιστίας του στην Πρόνοια του Θεού, ο λόγος του Κυρίου πάντοτε λειτουργεί ως βάλσαμο στις ψυχές: ο Θεός μάς αγαπά και μας φροντίζει. Μπορεί οι αισθήσεις μας να βλέπουν την τραγωδία, μπορεί οι ειδήσεις να μας βομβαρδίζουν με καταστροφικά σενάρια, μπορεί όλος ο περίγυρος στον οποίο ζούμε να μας δημιουργεί την αίσθηση ότι πέφτουμε στο κενό, όμως πίσω από όλα στέκει η καρδιά του Θεού Πατέρα. «Και οι τρίχες της κεφαλής μας είναι αριθμημένες από Εκείνον», λέει ο Κύριος. Το κενό βρίσκεται μάλλον μέσα μας. Η τραγωδία είναι το σύμπτωμα της πεσμένης στην αμαρτία ανθρωπότητας. Ο Θεός όμως υφίσταται και αποτελεί την υπόθεση του σύμπαντος κόσμου – «εν Αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και εσμεν» - μας κρατάει στην ύπαρξη και μας καθοδηγεί στον τελικό μας προορισμό, δημιουργώντας αδιάκοπα τις συνθήκες προκειμένου να Τον βλέπουμε και να Τον ζούμε. Και οι συνθήκες αυτές είναι τελικώς μία: η μετάνοια και η επιστροφή μας στον Ίδιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου