Του π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία γιορτάζουμε μόνο τα γενέθλια του Χριστού, τα Χριστούγεννα, το Γενέσιο της Θεοτόκου 8 Σεπτεμβρίου και το Γενέσιο του Προδρόμου στις 24 Ιουνίου.
Ασφαλώς η γέννηση οποιουδήποτε ανθρώπου φέρνει χαρά «ότι εγεννήθη άνθρωπος εις τον κόσμον» και για το παιδί που οι γονείς του είναι χριστιανοί και άρα θα το βαφτίσουν σε λίγο, στη χαρά προστίθεται και η ευλογία της υιοθεσίας του από το Θεό.
Υπήρξαν πρόσωπα που το πέρασμά τους απ’ αυτό τον κόσμο έφερε ευεργεσίες μεγάλες, όπως ανακάλυψη θεραπειών από σοβαρές ασθένειες, ευκολίες στη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, ελευθερία από μακροχρόνιες δουλείες και πολλές άλλες.
Το πέρασμα του Ιωάννη του Προδρόμου, το Γενέσιον του οποίου η Εκκλησία μας γιορτάζει σήμερα, έχει άμεση αναφορά με τον ερχομό του Σωτήρα του κόσμου.
Ως προφήτης του Θεού του υψίστου αποκάλυψε στους ανθρώπους το θέλημά Του, ως πρόδρομος προετοίμασε τον δρόμο στις καρδιές των Ιουδαίων με το κήρυγμά του για να δεχτούν Αυτόν που η ιστορία Του γράφτηκε προ Χριστού, γι’ αυτό και τον ανάμεναν, και ως βαφτιστής δεχόταν το λαό για να πει τις αμαρτίες του, να μετανοήσει και με το βάφτισμα του ύδατος να ετοιμαστεί για το βάφτισμα του Πνεύματος.
Δεν είμαστε, βέβαια, όλοι γεννημένοι για τον ίδιο ρόλο. Είμαστε όμως όλοι προορισμένοι για τη Βασιλεία του Θεού, όπου θα βιώνεται η αγάπη Του και η πληρότητα της ύπαρξης μας.
Τι σημασία έχει από ποιους και πού γεννηθήκαμε; Ο Χριστός μας καλεί να εκπληρώσουμε τον προσωπικό μας προορισμό, εκεί που βρίσκεται ο καθένας. Γιατί, πράγματι, εκπληρώνεται ο σκοπός που ήλθαμε στον κόσμο αυτό,
• αν υπομένουμε τις δυσκολίες και δοκιμασίες που έχουμε·
• αν κάνουμε το καθήκον μας με συνέπεια, στην οικογένεια, στην εργασία, στην κοινωνία·
• αν προσπαθούμε να εφαρμόσουμε τις εντολές του Κυρίου στην καθημερινότητά μας, και πιο πολύ την αγάπη και την ταπείνωση·
• αν ζούμε απλά και αθόρυβα την εκκλησιαστική ζωή, που μας ενώνει μυστηριακά με το Χριστό ως την Οδό και την Αλήθεια και τη Ζωή·
• αν ετοιμαζόμαστε, με ρεαλισμό και σύνεση, να φύγουμε απ’ αυτή τη ζωή χωρίς εκκρεμότητες στις σχέσεις μας με το Θεό και το συνάνθρωπό.
Η επέτειος των δικών μας γενεθλίων θα μας δείχνει τα χρόνια που έφυγαν ανεπιστρεπτί αλλά και αυτά που προσδοκούμε να έλθουν. Όλα όμως αυτά, τα πριν και τα μετά, δεν μας ανήκουν. Γιατί μόνο το τώρα έχουμε, που σε λίγο γίνεται και αυτό παρελθόν.
΄Ετσι, συνειδητοποιούμε πως σημασία δεν έχει πόσα χρόνια ζήσαμε αλλά πώς τα ζήσαμε. Και όταν το συνειδητοποιήσουμε, θα μπορέσουμε να μετανοήσουμε χωρίς ενοχές και χωρίς συμπλέγματα ψυχικά που συντρίβουν χωρίς ν’ ανορθώνουν, αλλά με τη μετάνοια που βαδίζει μπροστά «αφορώντες εις τον της πίστεως αρχηγό και τελειωτή Ιησού Χριστό».
Αυτόν που ο Πρόδρομος Ιωάννης κήρυξε και μας έδειξε ως το σωτήρα του κόσμου και ευεργέτη των ψυχών ημών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου