ΚΥΡΙΑΚΗ Γ´ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ
«Τολμήσας εἰσῆλθε πρός Πιλᾶτον καί ᾐτήσατο τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ» (Μαρκ. 15.43).
Τρίτη Κυριακή μετά τήν Κυριακή τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου καί ἡ ἑορτή τῶν ἁγίων μυροφόρων γυναικῶν καί τῶν εὐσχημόνων βουλευτῶν Ἰωσήφ καί Νικοδήμου, τήν ὁποία ὅρισε ἡ Ἐκκλησία μας νά ἑορτάζεται αὐτή τήν Κυριακή, μᾶς ξαναφέρνει στή μνήμη τίς συγκλονιστικές στιγμές ἐκείνης τῆς ἡμέρας, «τῆς μιᾶς τῶν σαββάτων». Καί μαζί μέ αὐτές μᾶς φέρνει στή μνήμη τίς συγκλονιστικές πράξεις ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων, γυναικῶν καί ἀνδρῶν, πού περιέβαλλαν μέ ὑπέρτατο σεβασμό καί ἀνυπόκριτη ἀγάπη τόν διδάσκαλό τους.
Ἄνθρωποι τόσο διαφορετικοί καί ὅμως οἱ πράξεις τους συνδέονται μέ ἕνα κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμα, τήν τόλμη. Τολμᾶ ὁ Ἰωσήφ καί ζητᾶ ἀπό τόν Πιλάτο τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. Τολμᾶ ὁ Ἰωσήφ, καί μαζί μέ τόν Νικόδημο ἐνταφιάζουν εὐλαβικά τόν νεκρό διδάσκαλο. Τολμοῦν οἱ μυροφόρες γυναῖκες καί μόνες αὐτές βαδίζουν ἐκεῖνο τό ξημέρωμα «ἐπί τό μνημεῖο», στόν τάφο τοῦ Ἰησοῦ, γιά νά ἀλείψουν τό πανακήρατο σῶμα του ὄχι μόνο μέ ἀρώματα ἀλλά κυρίως μέ τά μύρα τῆς εὐσεβείας τους.
Ποιός θά μποροῦσε νά μή θαυμάσει αὐτούς τούς ἀνθρώπους, διερωτᾶται ὁ ἅγιος Θεόληπτος Φιλαδελφείας; Ποιός θά μποροῦσε νά μή θαυμάσει αὐτούς τῶν ὁποίων ἡ εὐσέβεια καί ἡ ἀγάπη στόν Θεό τούς ἔδωσε τή δύναμη νά ξεπεράσουν κάθε ἀνθρώπινο φόβο, τούς ἔδωσε τή δύναμη νά ξεπεράσουν ὅλα τά ἐμπόδια πού ἡ ἀνθρώπινη φύση τους μποροῦσε νά προβάλλει. Καί ἀκριβῶς ἐπειδή δέν ἦταν δέσμιοι τῆς ἀγάπης τοῦ ἑαυτοῦ τους, δέν ἦταν δέσμιοι τῆς ἀγάπης τῆς δόξης, τοῦ πλούτου, τῆς γνώμης τῶν ἀνθρώπων, γι’ αὐτό καί ἀξιώθηκαν νά ἀποκτήσουν αὐτό πού ζητοῦσαν· διότι, ὅπως μᾶς διαβεβαιώνει καί ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, «πᾶς ὀ αἰτῶν λαμβάνει καί ὁ ζητῶν εὐρίσκει».
Ζήτησε, ἀδελφοί μου, ὁ Ἰωσήφ τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ καί τό ἔλαβε· ἔλαβε ὅ,τι πολυτιμότερο ὑπῆρξε ποτέ ἐπάνω στή γῆ, τό θεανθρώπινο σῶμα τοῦ Κυρίου. Καί δέν τό ἔλαβε μόνο ἀλλά καί τό ἀγκάλιασε, τό κατέβασε ἀπό τόν Σταυρό καί μαζί μέ τόν Νικόδημο τό τύλιξαν στά ὀθόνια καί τό ἐνεταφίασαν μέ σεβασμό. Ζήτησαν οἱ δύο μαθητές τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ ὄχι γιά νά ἱκανοποιήσουν κάποια δική τους φιλοδοξία ἤ ματαιοδοξία, ἀλλά γιά νά τοῦ προσφέρουν τίς νεκρικές τιμές. Καί αὐτή ἡ ἀνιδιοτελής τους ἀγάπη καί τόλμη ἦταν πού τούς χάρισαν τή μεγάλη, τήν ὕψιστη εὐλογία, νά κρατήσουν στά χέρια τους καί νά διακονήσουν τόν Ἰησοῦ.
Ζήτησαν οἱ μυροφόρες γυναῖκες νά διακονήσουν τόν νεκρό τους διδάσκαλο, προσφέροντάς του τά βαρύτιμα ἀρώματα καί δέν ὑπολόγισαν οὔτε τήν ὥρα, οὔτε τούς κινδύνους, οὔτε τίς δυσκολίες τοῦ ἐγχειρήματός τους. Ζήτησαν τόν Χριστό, γιατί αἰσθανόταν ὅτι οἱ ψυχές τους δέν μποροῦσαν νά ζήσουν χωρίς τήν παρουσία του. Καί ἐπειδή τόν ζήτησαν καί αὐτές κινούμενες ἀπό ἀγάπη, γι’ αὐτό καί ἀξιώθηκαν νά τόν βροῦν τόσο ἀνέλπιστα καί τόσο ἀπροσδόκητα, νά τόν συναντήσουν ἀναστημένο καί νά γίνουν αὐτές οἱ πρῶτοι κήρυκες τῆς ἀναστάσεώς του.
«Τολμήσας εἰσῆλθε πρός Πιλᾶτον καί ᾐτήσατο».
Μαθητές τοῦ Χριστοῦ καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἐπιδεικνύουμε ἀλήθεια στή ζωή μας καί στή σχέση μας μέ τόν Χριστό τήν τόλμη πού ἐπέδειξαν ὁ Ἰωσήφ καί ὁ Νικόδημος, τήν τόλμη πού ἐπέδειξαν οἱ μυροφόρες γυναῖκες; Ἤ ἐπιλέγουμε τήν εὔκολη πίστη, πού ὑποχωρεῖ, ὅταν χρειάζεται νά τήν ὁμολογήσουμε, καί τήν ἄκοπη χριστιανική ζωή πού δέν προϋποθέτει καμιά θυσία, πού δέν προϋποθέτει ἀγώνα, μετάνοια, ἀπελευθέρωση ἀπό πάθη καί ἐπιθυμίες κοσμικές; Καί ἀκόμη, ἀδελφοί μου, ζητοῦμε ἀπό τόν Θεό ἤ ζητοῦμε τόν Θεό; Μήπως ζητοῦμε ἀπό τόν Θεό ὅ,τι νομίζουμε ὅτι χρειαζόμαστε γιά μᾶς ἤ γιά τούς οἰκείους μας, ἀλλά ξεχνοῦμε ὅτι ὅλα αὐτά εἶναι πρόσκαιρα καί δευτερεύοντα καί ὅτι τό πρώτιστο καί σημαντικότερο εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ἡ παρουσία του στή ζωή μας, ἡ αἰώνια ζωή καί σωτηρία μας· «ζητεῖτε πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν», εἶχε διδάξει ὁ Χριστός τούς μαθητές του.
Ἀδελφοί μου, ἡ σημερινή Κυριακή τῶν Μυροφόρων ἄς ὑπενθυμίσει σέ ὅλους μας πόσο σημαντικό εἶναι νά προσθέσουμε στήν πίστη μας τόλμη καί στά αἰτήματά μας πρός τόν Θεό τό αἴτημα νά τόν συναντήσουμε. Καί νά εἴμαστε βέβαιοι ὅτι, ἄν τοῦ τό ζητοῦμε μέ ἀγάπη καί εἰλικρινῆ διάθεση, θά μᾶς ἀξιώσει καί ἐμᾶς νά συναντηθοῦμε μαζί του ὅποτε καί ὅπου ἐκεῖνος κρίνει, ὅπως συνέβη καί μέ τίς μυροφόρες γυναῖκες, ὅπως συνέβη καί μέ τόν Ἰωσήφ καί τόν Νικόδημο.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου