ΑΝΤΙΣΤΑΥΡΙΚΗ ΕΠΟΧΗ

«…όστις θέλει οπίσω μου ελθείν απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι». (Μάρκ. 8, 34).Μέ αφορμή το Ευαγγέλιο, που ακούσαμε στη σημερινή Θεία Λειτουργία, αγαπητοί αδελφοί, θυμόμαστε την εξής περικοπή από κήρυγμα σύγχρονου επιφανούς θεολόγου, την οποίαν και επικροτούμε και θέτουμε και ως αφετηρία και βάση του σημερινού μας κηρύγματος: «Η εποχή μας, έλεγε, είναι αντισταυρική. Λέγομεν συνήθως ότι η εποχή μας είναι αντιχριστιανική. Ακριβέστερον θα ήτο εάν ελέγομεν, ότι είναι αντισταυρική. Οι άνθρωποι μισούν κυρίως όχι τον Χριστόν, αλλά τον σταυρόν, ήτοι την εσταυρωμένην ζωήν, και διά τον σταυρόν καθίστανται εχθροί και του Χριστού».

Καί υπάρχουν πάμπολλα δυστυχώς σημεία, στοιχεία φανερά της καθημερινής μας ζωής, τα οποία επιβεβαιώνουν τον χαρακτηρισμόν αυτόν της εποχής μας ως αντισταυρικής. Άς μη νομίσει κάποιος, ότι η εποχή μας θεωρείται αντισταυρική, διότι απλά βγάλαμε τον σταυρό από τον ιστό της σημαίας, ή από μερικά δημόσια καταστήματα και γραφεία ή διότι σε μερικές χώρες, ακόμη και εδώ, διώκονται από τις αρχές όσοι κρεμούν στο στήθος τους ένα μικρό σταυρό. Δεν είναι μόνο αυτά τα θλιβερά και αξιοκατάκριτα γεγονότα, που δείχνουν ότι η εποχή μας δεν θέλει το σταυρό. Στο σημείο αυτό του λόγου μας ας θυμηθούμε, πως εννοούσε τους εχθρούς του σταυρού ο Απόστολος Παύλος. «πολλοί γάρ περιπατούσιν, έγραφε, ούς πολλάκις έλεγον υμίν, νύν δε και κλαίων λέγω, τους εχθρούς του σταυρού του Χριστού, ών το τέλος απώλεια, ών ο Θεός η κοιλία και η δόξα εν τη αισχύνη αυτών, οι τα επίγεια φρονούντες!». (Φιλιππησίους 3, 18-19).

Ορίστε! Καλύτερη εξήγηση του τι είναι πραγματικά οι εχθροί του σταυρού δεν θα μπορούσαμε να βρούμε, από αυτήν που μας δίνει ο Απόστολος του Θεού στην πρός Φιλιππησίους Επιστολή του. Γιατί, επομένως, η εποχή μας είναι αντισταυρική; Διότι οι άνθρωποί της έχουν διαρκώς στραμμένο το βλέμμα στη γή και τα εγκόσμια. Σπάνια, πολύ σπάνια, θα τους ακούσουμε στις συζητήσεις των να μιλούν για ζητήματα που έχουν σχέση με τη ψυχή τους και τη πνευματικότητα. Τα ενδιαφέροντά τους, μικρών και μεγάλων, είναι καθαρά υλιστικά. «Οι τα επίγεια φρονούντες», όπως παρατήρησε ο θείος Απόστολος.

Φρονήματα, φιλοσοφία, απόψεις απόλυτα διαποτισμένες από το υλιστικό πνεύμα. Και αν ποτέ η ανάγκη το φέρει και πρέπει να ασχοληθούν με θέματα έξω από την ύλη, θέματα πνευματικά, πάλι και αυτά θα τα διαπραγματευθούν έξω, πέρα από το Άγιο Πνεύμα. Μέσα σε πλαίσιο εγκοσμιοκρατικό. Ανοίξατε μία καθημερινή εφημερίδα και θα διαπιστώσετε την πικρή αλήθεια των πραγμάτων. Σχεδόν ολόκληρη κατέχεται από άρθρα που εμπνέονται από το εγκόσμιο αποκλειστικά πνεύμα. Ελάχιστες μόνο γραμμές θα είναι αφιερωμένες σε θέματα πνευματικής φύσεως και αυτά γυμνά από το πνεύμα του Ευαγγελίου. Ακόμη και σε μεγάλες εορτές της πίστεώς μας, όπου άλλοτε οι εφημερίδες αφιέρωναν κάποιο χώρο για να φιλοξενηθεί κάποιο σχετικό εορταστικό άρθρο, και αυτή η συνήθεια καταργήθηκε ή αντικαταστάθηκε από κάποια άρθρα της σκοτεινής και άθεης σημερινής λογιοσύνης, ή κουλτούρας όπως λέγεται. Τέτοια περιφρόνηση του ωραίου θρησκευτικού λόγου της πίστεώς μας.

Τί άλλο παρατηρεί ο Απόστολος στη ζωή και τα έργα των εχθρών του σταυρού, της αντισταυρικής εποχής μας; «ών ο Θεός, γράφει, η κοιλία». Θεό, λέγει, οι άνθρωποι αυτοί έχουν την κοιλιά τους. Και μήπως έχει άδικο ή μιλά με κρίσεις υπερβολικές ο Απόστολος; Δεν βλέπετε πόσο μέγα, μέγιστο είναι το ενδιαφέρον του σύγχρονου ανθρώπου για το φαγητό. Μόνο οι εκπομπές στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και ψυχαγωγίας με αντικείμενο την μαγειρική δεν μετρούνται. Κάθε τηλεοπτικός σταθμός φιλοτιμείται να διδάσκει μικρούς και μεγάλους τις καλύτερες συνταγές φαγητών και τις καλύτερες μεθόδους μαγειρέματος. Οι αργόσχολοι έχουν στη διάθεσή τους ώρες πολλές να παρακολουθούν στη μικρή οθόνη τα κατορθώματα και τις επιτυχίες αναρίθμητων λειτουργών της τέχνης του φαγητού. Το γεγονός αυτό, που ζούμε καθημερινά μήπως δεν επιβεβαιώνει την άποψη του Αποστόλου, ότι μερικοί έχουν άνετα αντικαταστήσει το Θεό με την κοιλιά τους; Μερικών η πρώτη σκέψη, όταν ξυπνήσουν δεν είναι η εγκάρδια ευχαριστία πρός τον Θεό, αλλά τι θα φάνε. Αυτό το φαινόμενο δεν είναι ανησυχητικό, δεν δημιουργεί κάποιο φόβο, μήπως κάποια διαστροφή επήλθε στην ανθρώπινη φύση, όταν το φαγητό από ανάγκη κατάντησε τέχνη και επιστήμη και θέαμα και άθλημα; Να είναι άραγε άνευ κάποιας σημασίας το άλλο γεγονός των ημερών μας, να αυτοκτονούν πασίγνωστοι τεχνίτες της κουζίνας;

Τό ένα χαρακτηριστικό, λοιπόν, γνώρισμα, της αντισταυρικής εποχής μας είναι η κυριαρχία στο πνεύμα μας του υλιστικού πνεύματος. Το δεύτερο, η θεοποίηση της κοιλιάς, το αρχαίο σύνθημα των αρχαίων απίστων και υλιστών σε όλο το μεγαλείο του «φάγωμεν, πίωμεν, αύριον γάρ αποθνήσκομεν…». Και το τρίτο και χειρότερο, όπως το θίγει ο Απόστολός μας, η δόξα και το μεγαλείο της ντροπής! «η δόξα εν τη αισχύνη…». Δηλαδή αντί δόξα και τιμή και μεγαλείο και καύχημα να θεωρούμε το ηθικό, το ωραίο, το υψηλό, τώρα δόξα και τιμή και μεγαλείο να θεωρούμε το άξιο ντροπής, το ανήθικο, το βρώμικο, το απορριπτέο. Άλλοτε, σε άλλες εποχές όποιος έσφαλε και έπεφτε ο δυστυχής σε σφάλματα μεγάλα ντρεπόταν, έκρυβε το πρόσωπό του, έφευγε την συναναστροφή των συμπολιτών του. Τώρα δεν ντρέπεται, και όχι μόνο δεν ντρέπεται αλλά και καυχάται και πανηγυρίζει και παρελαύνει περήφανος επιζητώντας χειροκροτήματα και επαίνους...

Δυστυχώς, αγαπητοί αδελφοί, σε τέτοια εποχή ζούμε. Όπως την περιέγραψε ο θείος Απόστολος. Εποχή αντισταυρική. Κύριος ο Θεός ας δείξει πάλι την Μακροθυμία και το Μέγα Έλεός Του. Αμήν.

+Ο Ελευθερουπόλεως Χρυσόστομος

Πηγή: https://synaxipalaiochoriou.blogspot.com/