ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ἀνάμεικτα συναισθήματα μᾶς προσφέρει ἡ Πρωτοχρονιά. Ἡ ψυχή μας βρίσκεται αἰχμαλωτισμένη ἀπό τά βιώματα τοῦ χθές, πού μᾶς πληγώνει μέ τή σκέψη πώς ἔφυγε ἀνεπανόρθωτα καί τοῦ αὔριο πού μᾶς γεμίζει ἀπορία γιά τό τί μᾶς περιμένει.

    Αἰχμαλωτισμένοι ἀπό τά συναισθήματα αὐτά πού τροφοδοτοῦνται ἀπό θλίψη, νοσταλγία, ἀγωνία, φόβο, καλούμαστε νά σταθοῦμε ὄρθιοι, νά ἀντισταθοῦμε, νά ἀντιδράσουμε. Στῶμεν καλῶς.

    Ἀπό τή στιγμή τῆς γεννήσεώς μας εἴμαστε δέσμιοι τοῦ χρόνου, τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου. Ὁ πιστός δέν κλείνει τά μάτια. Παρατηρεῖ τήν πραγματικότητα χωρίς τούς μεγενθυτικούς φακούς τῆς ἡττοπάθειας. Δέν ὑπερτονίζει τίς δυσκολίες. Ἀτενίζει τίς δύσκολες ἤ ἀκόμα τίς σοβαρές καταστάσεις μέ τό βλέμμα καί τήν καρδιά ὑψωμένα στόν οὐρανό, ἀπό ὅπου καί θά ἔλθει ἡ βοήθειά μας.

    Ἀπελπιστικές καταστάσεις ὑπάρχουν μόνο γιά τόν ἄνθρωπο πού δέν ἔμαθε νά ἐλπίζει καί νά στηρίζει τήν ἐλπίδα του στόν παντοδύναμο Θεό. Γιά τόν ἄνθρωπο τῆς πίστεως, τίποτα δέν εἶναι ἀπελπιστικό. Ἐλπίζει καί ἐκεῖ πού ὅλα φαίνονται σκοτεινά. Χαμογελάει καί στή θλίψη μέ ἕνα οὐράνιο χαμόγελο. Καί στά πιό μεγάλα ἀδιέξοδα περιμένει τό χέρι τοῦ Θεοῦ νά τοῦ ἀνοίξει μέ τρόπο θαυμαστό πόρτες ἄγνωστες. Ὁ κάθε χριστιανός ὅταν φωτίζεται ἀπό τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου, ἑλκύεται ἀπό τή Θεία ἀγάπη καί ἀπαλλάσσεται ἀπό τίς πλάνες, τίς προλήψεις καί τούς χωρίς οὐσία τύπους. Ἀγωνίζεται νά συμμορφώσει τήν ζωή του πρός τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. «Ζῇ ἐν τῷ Χριστῷ καί ὁ Χριστός ἐν αὐτῷ».