Το Αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας

ΔΕΥΤΕΡΑ ΙΔ΄, ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ 

Πρὸς Κορινθίους Β΄ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα 12:10-19 

Ἀδελφοί, εὐδοκῶ ἐν ἀσθενείαις, ἐν ὕβρεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν διωγμοῖς καὶ στενοχωρίαις, ὑπὲρ Χριστοῦ· ὅταν γὰρ ἀσθενῶ, τότε δυνατός εἰμι. Γέγονα ἄφρων καυχώμενος! Ὑμεῖς με ἠναγκάσατε· ἐγὼ γὰρ ὤφειλον ὑφ᾽ ὑμῶν συνίστασθαι·οὐδὲν γὰρ ὑστέρησα τῶν ὑπὲρ λίαν ἀποστόλων, εἰ καὶ οὐδέν εἰμι· τὰ μὲν σημεῖα τοῦ ἀποστόλου κατειργάσθη ἐν ὑμῖν ἐν πάσῃ ὑπομονῇ, σημείοις τε καὶ τέρασι καὶ δυνάμεσι. Τί γάρ ἐστιν ὃ ἡττήθητε ὑπὲρ τὰς λοιπὰς ἐκκλησίας, εἰ μὴ ὅτι αὐτὸς ἐγὼ οὐ κατενάρκησα ὑμῶν; Χαρίσασθέ μοι τὴν ἀδικίαν ταύτην. ᾽Ιδοὺ τρίτον τοῦτο ἑτοίμως ἔχω ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς, καὶ οὐ καταναρκήσω ὑμῶν· οὐ γὰρ ζητῶ τὰ ὑμῶν ἀλλὰ ὑμᾶς, οὐ γὰρ ὀφείλει τὰ τέκνα τοῖς γονεῦσι θησαυρίζειν, ἀλλ΄ οἱ γονεῖς τοῖς τέκνοις. Ἐγὼ δὲ ἥδιστα δαπανήσω καὶ ἐκδαπανηθήσομαι ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν. Εἰ καὶ περισσοτέρως ὑμᾶς ἀγαπῶν, ἦττον ἀγαπῶμαι; ἔστω δέ, ἐγὼ οὐ κατεβάρησα ὑμᾶς· ἀλλ΄ ὑπάρχων πανοῦργος δόλῳ ὑμᾶς ἔλαβον. Μή τινα ὧν ἀπέσταλκα πρὸς ὑμᾶς, δι᾽ αὐτοῦ ἐπλεονέκτησα ὑμᾶς; παρεκάλεσα Τίτον καὶ συναπέστειλα τὸν ἀδελφόν· μήτι ἐπλεονέκτησεν ὑμᾶς Τίτος; οὐ τῷ αὐτῷ πνεύματι περιεπατήσαμεν; οὐ τοῖς αὐτοῖς ἴχνεσιν; Πάλαι δοκεῖτε ὅτι ὑμῖν ἀπολογούμεθα; Κατενώπιον τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ λαλοῦμεν· τὰ δὲ πάντα, ἀγαπητοί, ὑπὲρ τῆς ὑμῶν οἰκοδομῆς. 

Νεοελληνική απόδοση:

Διὰ τοῦτο εἶμαι εὐχαριστημένος μὲ τὰς ἀδυναμίας, τὰς ὕβρεις, τὰς ταλαιπωρίας, τοὺς διωγμοὺς καὶ τὰ στερήσεις πρὸς χάριν τοῦ Χριστοῦ, διότι ὅταν εἶμαι ἀδύνατος, τότε εἶμαι δυνατός. Ἔγινα ἀνόητος μὲ τὸ νὰ καυχῶμαι. Σεῖς μὲ ἀναγκάσατε. Ἔπρεπε σεῖς νὰ μὲ συσταίνετε, ἐπειδὴ σὲ τίποτε δὲν ἐφάνηκα κατώτερος ἀπὸ τοὺς ἐξοχωτέρους ἀποστόλους, ἂν καὶ δὲν εἶμαι τίποτε. Τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ ἀληθινοῦ ἀποστόλου ἐπραγματοποιήθησαν ἐνώπιόν σας μὲ κάθε ὑπομονήν, μὲ σημεῖα καὶ τέρατα καὶ δυνάμεις. Κατὰ τί λοιπὸν εἶσθε κατώτεροι ἀπὸ τὰς ἄλλας ἐκκλησίας, πρὰ κατὰ τὸ ὅτι ἐγὼ ὁ ἴδιος δὲν σᾶς ἐπεβάρυνα; Συγχωρῆστέ μου αὐτὴν τὴν ἀδικίαν. Νά, διὰ τρίτην φορἂν εἶμαι ἔτοιμος νὰ ἔλθω σ’ ἐσᾶς καὶ δὲν θὰ σᾶς ἐπιβαρύνω, διότι δὲν ζητῶ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά σας, ἀλλὰ σᾶς τοὺς ἴδιους, διότι δὲν ὀφείλουν τὰ παιδιὰ νὰ θησαυρίζουν διὰ τοὺς γονεῖς, ἀλλ’ οἱ γονεῖς διὰ τὰ παιδιά. Ἐγὼ πολὺ εύχαρίστως θὰ δαπανήσω καὶ θὰ δαπανηθῶ διὰ τὰς ψυχάς σας. Ἂν καί, ἐνῷ σᾶς ἀγαπῶ περισσότερον, ἀγαπῶμαι ἀπὸ σᾶς ὀλιγώτερον. Ἀλλ’ ἔστω, ἐγὼ δὲν σᾶς ἐπεβάρυνα, ἀλλ’ ἐπειδὴ εἶμαι πανοῦργος, σᾶς ἔπιασα μὲ δόλον. Μήπως σᾶς ἐκμεταλλεύθηκα διὰ κάποιου ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἔστειλα σ’ ἐσᾶς; Παρεκάλεσα τὸν Τίτον νὰ ἔλθῃ καὶ ἔστειλα μαζί του τὸν ἀδελφόν. Μήπως σᾶς ἐκμεταλλεύθηκε ὁ Τίτος; Δὲν συμπεριφερθήκαμε μὲ τὸ ἴδιο πνεῦμα; Δὲν ἀκολουθήσαμε τὰ ἴδια ἴχνη; Πάλιν νομίζετε ὅτι ἀπολογούμεθα σ’ ἐσᾶς; Μιλᾶμε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ. Ὅλα δὲ αὐτά, ἀγαπητοί, διὰ τὴν οἰκοδομήν σας.