Tο ότι υπάρχουν γραικύλοι που αλλοιώνουν και διαστρέφουν την Ιστορία τού Έθνους μας, αυτό δυστυχώς είναι πραγματικότητα. Αλλά το ότι στον συνασπισμό αυτόν εντάσσονται και “Θεολόγοι” αθεολόγητοι όπως και “Ιστορικοί” ανιστόρητοι, αυτό το βλέπουμε να αυξάνει, ιδίως τον τελευταίο καιρό.
“Θεολόγοι” και “άνθρωποι της Εκκλησίας”, ακόμα και Ποιμένες, επηρεασμένοι από το πνεύμα τού Οικουμενισμού και του θρησκευτικού συγκρητισμού διστάζουν -ντρέπονται να κάνουν λόγο και να υποστηρίζουν το πόσο βοήθησε ο Χριστιανισμός τον Ελληνισμό αλλά και πόσα προσέφερε ο Ελληνισμός στην Χριστιανική Εκκλησία.
Όπως ομολογούν οι αυθεντικοί Ιστορικοί, σπουδαίος παράγων για την ένδοξη Βυζαντινή μας Ιστορία υπήρξε η Ορθόδοξη Εκκλησία. Ο Χριστιανισμός στην υπηρεσία του οποίου ο Ελληνισμός έθεσε όλες του τις δυνάμεις, τίμησε και δόξασε το Έθνος μας όσο κανένα άλλο στον κόσμο.
Γιατί αυτό;
α) κατά την εποχή που ο Θεάνθρωπος ήλθε στον κόσμο, όλοι σχεδόν οι άνθρωποι και οι ανεπτυγμένοι λαοί ομιλούσαν την Ελληνική μας γλώσσα. Αυτό συνετέλεσε ώστε ολόκληρη η Καινή Διαθήκη (όπως πρέπει να γνωρίζουμε) να γραφεί στην Ελληνική γλώσσα. Αλλά και αυτή η Παλαιά Διαθήκη, ήδη από τον 3ον π.Χ. αιώνα άρχισε να μεταφράζεται στην Ελληνική γλώσσα από τους εβδομήκοντα ερμηνευτές. Η μετάφρασις μάλιστα αυτή επέχει θέσιν κειμένου για την Εκκλησία και εθεωρήθηκε ως “Θεόθεν οικονομηθείσα” αφού αποδίδει τα νοήματα καλύτερα και από αυτό το Εβραϊκό πρωτότυπο κείμενο.
Έτσι λοιπόν η γραπτή πηγή τού λόγου τού Θεού, η Αγία Γραφή που κατέχει και αυθεντικώς ερμηνεύει η Ορθόδοξος Εκκλησία μας είναι διατυπωμένη στην Ελληνική γλώσσα. Στη γλώσσα δηλ. μέσω της οποίας αποδίδεται και η λεπτοτέρα απόχρωσις του ανθρωπίνου Πνεύματος.
β) Μαζί με την Γραφή και η άλλη πηγή της Χριστιανικής Πίστεως, η “Ιερά Παράδοσις”, είναι και αυτή διατυπωμένη στην Ελληνική. Ιδού το γιατί.
Οι αποφάσεις των αγίων Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων διετυπώθησαν στην δική μας γλώσσα. Επίσης και τα αθάνατα θεολογικά κείμενα και ο πλούτος των Πατέρων τής Εκκλησίας όπου ευρίσκεται θησαυρισμένος στα συγγράμματά τους, είναι και αυτός στην Ελληνική. Μπορεί οι άλλοι λαοί να διαθέτουν πλούτον, στρατούς, δυνάμεις υλικές, να καυχώνται για άλλα πράγματα. Δεν έχουν όμως την ιδιαίτερη ευλογία τού Θεού, να προσφέρουν τη γλώσσα τους προς διατύπωση της αποκαλύψεως τού Θεού, της αιώνιας αλήθειας.
Γι’ αυτό και δεν θεωρείται θεολόγος εκείνος που δεν γνωρίζει να μελετά την Γραφή και τους Πατέρες στην γλώσσα που πρωτοτύπως εγράφησαν, την Ελληνική. Είναι και αυτός ένας επιπλέον λόγος που οι δικοί μας προσκυνημένοι και πεμπτοφαλαγγίτες ολονένα και περισσότερον αποδομούν την Ελληνική μας γλώσσα ξεκινώντας από το “μονοτονικό” έως τα απαίσια “γκρίκλις” και οσονούπω το προαιρετικόν τού μαθήματος των Αρχαίων Ελληνικών και της Ελληνικής Ιστορίας.
γ) Το Ελληνικό έθνος είναι εκείνο το οποίο εξ αρχής δέχθηκε αυτοπροαιρέτως τον Χριστό και εκουσίως αρνήθηκε την ειδωλολατρία. Είχαν προετοιμάσει το πνευματικό έδαφος οι μεγάλοι φιλόσοφοι της φυλής μας αλλά και αυτός ο ίδιος ο Ελληνικός λαός με τους βωμούς “τω Αγνώστω Θεώ” που σύμφωνα με τον Παυσανία είχαν στήσει στο Φάληρο, στην Ολυμπία αλλά και σε άλλα μέρη που ζούσαν Έλληνες οι οποίοι έφεραν το “όμαιμον, ομόθρησκον, ομόγλωσσον και ομότροπον” διψούσαν την αλήθεια που αποκαλύφθηκε εν τω Προσώπω Ιησού Χριστού.
Ο Χριστός βέβαια δίδαξε μόνο στους Ιουδαίους. Αλλά αυτοί όχι μόνο αρνήθηκαν την διδασκαλία του αλλά και τον εσταύρωσαν. Αντιθέτως οι πρόγονοί μας με πολλή προθυμία εγκολπώθηκαν τα αυθεντικά Χριστιανικά διδάγματα και πάλι, εν αντιθέσει με άλλους λαούς που ενώ τα εδέχθησαν, στην συνέχεια τα αλλοίωσαν όπως οι Φράγκοι και γενικώς οι λαοί τής Ανατολής που ξέπεσαν στις μονοφυσιτικές αιρέσεις και φυσικά η δυτική πανσπερμία τού Προτεσταντικού κόσμου.
Αυτή την πραγματικότητα της ολοθύμου αποδοχής τής Χριστιανικής πίστεως από τους Έλληνες την προείδε ο Κύριος Ιησούς. Και γι’ αυτό όταν κάποιοι Έλληνες ζήτησαν να τον συναντήσουν και να τον γνωρίσουν προσωπικώς, είπε τα λόγια εκείνα που όντως τιμούν το Έθνος μας “Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός τού ανθρώπου” (Ιωάν. Ιβ’ 23). Και πράγματι, εάν μελετήσουμε την γνήσια Ιστορία που μας αποκρύπτουν, θα διαπιστώσουμε ότι οι περισσότερες Χριστιανικές Εκκλησίες ιδρύθηκαν σε χώρες και πόλεις Ελληνικές.
δ) Ενώ τα άλλα έθνη (Εβραίοι – Ρωμαίοι) κατεδίωκαν το Ευαγγέλιο και εθανάτωναν τους οπαδούς τού Χριστού, στην Πατρίδα μας ο Χριστιανισμός όχι μόνο δεν διώχθηκε, αλλά και έγινε δεκτός με ικανοποίηση και ιερό ενθουσιασμό. Έλληνας είναι ο Ευαγγελιστής Λουκάς, Έλληνες είναι οι αποστολικοί Πατέρες Πολύκαρπος και Ιγνάτιος, Έλληνες οι πρώτοι απολογητές, Ιουστίνος, Αθηναγόρας, Κοδράτος κ.λ.π. Έλληνες οι μεγάλοι Πατέρες τής Εκκλησίας (Μ. Αθανάσιος, Μ. Βασίλειος, Γρηγόριος, Χρυσόστομος και τόσοι άλλοι. Έλληνες είναι και εκείνοι που πρόσφεραν το αίμα τους ως μάρτυρες, μένοντας πιστοί και αμετακίνητοι στην πίστη τού Χριστού. Από τα ένδεκα εκατομμύρια και πλέον των μαρτύρων των πρώτων αιώνων, οι περισσότεροι εξ αυτών είναι Έλληνες.
ε) Αλλά και από την στιγμή που ο Μ. Κωνσταντίνος υπέγραψε το διάταγμα των Μεδιολάνων το 313 μ.Χ. και έπαυσαν οι σκληροί διωγμοί εναντίον των Χριστιανών και κατόπιν το νεοίδρυτο τότε Βυζαντινό κράτος εγκολπώθηκε τον Χριστιανισμό, η Αυτοκρατορία μας αναδείχθηκε φάρος Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού σε Ανατολή και Δύση. Και φυσικά η βαρβαρότης υπήρχε όχι μόνο στην Ασία αλλά και στην Ευρώπη.
Όλα εκείνα τα πνευματικά σκότη τα διέλυσε το Ορθόδοξο και Ελληνικό Βυζάντιο. Κάνοντας Χριστιανούς τους Ρώσσους, τους Σέρβους, τους Ρουμάνους, τους Βουλγάρους και τόσους άλλους λαούς, ταυτοχρόνως τους πρόσφερε και ό,τι υψηλότερο επίπεδο πολιτισμού είχε γνωρίσει ο κόσμος σε όλους τούς τομείς.
Αλλά ποία Ελληνόπουλα σήμερα διδάσκονται την σωστή Βυζαντινή μας Ιστορία; Να σταθούμε τώρα στα χρόνια τής Τουρκικής σκλαβιάς, στους Εθνικούς απελευθερωτικούς αγώνες αλλά και στον ύπουλο μα και φανερό πόλεμο που δέχεται σήμερα η Εκκλησία μας για την τόση της προσφορά στο Έθνος από τους ξένους και “δικούς μας”; Αυτό αποτελεί ιδιαίτερο κεφάλαιο με το οποίο, πρώτα ο Θεός προσεχώς επιβάλλεται να ασχοληθούμε διεξοδικώς. Αυτός είναι ο προορισμός μας και αυτό ακριβώς είναι που μας εμπνέει, τώρα μάλιστα που διερχόμεθα τις συμπληγάδες των μισελλήνων ξένων και των αρνησιπάτριδων εκμαυλιστών αθέων που με θράσος αρνούνται τα Όσια και τα Ιερά τής φυλής.
Αλλ’ ας κοάζουν οι βάτραχοι του υλισμού και της σαρκολατρείας. Για εμάς που λατρεύουμε τον Χριστό και αγαπούμε όσο οτιδήποτε άλλο την Ελλάδα μας, ισχύει ο λόγος τής Γραφής: “Μακάριος ο λαός, ου Κύριος ο Θεός αυτού” (Ψαλμ. ρμγ’).
Έτσι λοιπόν και τώρα• η Πίστις, η Ζωή των ιδανικών και η Ελληνική μας γλώσσα θα σώσουν το Έθνος.
του Αρχιμανδρίτου Ιωήλ Κωνστάνταρου
http://inpantanassis.blogspot.com/2018/07/blog-post_78.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου