Οι χριστιανοί ως μιμητές Χριστού

- Γέροντα, βλέπω άτομα με πνευματικό αγώνα να λογομαχούν, ακόμη και να χωρίζουν επικαλούμενοι το καλό ή τον Θεό! Να μην δέχονται μια διαφορετική γνώμη πέραν της δικής τους. Δυστυχώς, πολλές διενέξεις γίνονται ακόμη και γύρω από το όνομα του Θεού. Πολλοί θεωρούν πως έχουν δίκιο και σαν απόδειξη χρησιμοποιούν τον Θεό. Πού είναι οι αξίες και η αξιοπρέπεια, που δήθεν υποστηρίζουν, εφόσον διαφωνούν και παγώνουν οι καρδιές τους; Πώς καλλιεργεί κανείς στην ψυχή του την αξιοπρέπεια; 

- Παιδί μου, από την μια, η αξιοπρέπεια είναι μια κατάσταση που έρχεται και επικρατεί στον άνθρωπο ως αποτέλεσμα της διάθεσής του. Από την άλλη, οι αξίες στην ζωή μας είναι στοιχεία δεδομένα, δεν χωρούν ερμηνεία, βιώνονται.

Είναι, επίσης, αλήθεια ότι συχνά οι χριστιανοί έχουμε αδύναμη, ενίοτε και ανύπαρκτη, πίστη. Έτσι, ο τρόπος ζωής μας, ο τρόπος σκέψης και το πώς αντιδρούμε στις δυσκολίες, που μας παρουσιάζονται, είναι ο λόγος για τον οποίο δεν πείθουμε τους άλλους στο εξής βασικό: ότι η εν Χριστώ ζωή είναι η μόνη πορεία που γαληνεύει τον άνθρωπο και του δημιουργεί συνθήκες τέτοιες, ώστε να μπορεί να διαχειρίζεται με επιτυχία τόσο την ζωή του, όσο και τις σχέσεις του με τους άλλους. 

Αντίθετα, συχνά δίνουμε επιχείρημα σε πολλούς να λεν: «Εσείς, που πιστεύετε στον Χριστό, με τον τρόπο που ζείτε, είστε αντίθετοι με την διδασκαλία Του. Συνεπώς, γιατί να σας ακολουθήσουμε;».

Δεν είναι αξιοπρέπεια να παριστάνουμε τους «καλούς χριστιανούς» χωρίς πίστη, ουσιαστικό μόνο για το «φαίνεσθαι». Είναι υποκρισία και ψέμα. Είναι αποτέλεσμα της ψεύτικης ζωής, που ζούμε, της ζωής χωρίς αξίες, φραγμούς και μέτρο, χωρίς Χριστό. 

Τα «πρέπει» στην ζωή μας μπορεί να μας συγκρατούν φαινομενικά σε μια «αξιοπρεπή κατάσταση», η οποία όμως είναι ψεύτικη. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από την παντελή έλλειψη αγάπης. Όσο εύκολα λέμε «σ' αγαπώ» τόσο εύκολα σταυρώνουμε τους άλλους... Αυτό δεν είναι σε καμιά περίπτωση αγάπη.

Οπωσδήποτε, η λύση που απομένει είναι ένας είδος γόνιμης εσωστρέφειας, όχι να κλειστεί, αλλά να κοιτάξει καθένας τον εαυτό του, να δει τα τρωτά σημεία του, αλλά και να διακρίνει τα τυχόν τάλαντα, με τα οποία είναι προικισμένος από τον Θεό. Αυτή η κίνηση θα τον βγάλει από την αδράνεια, θα «ξεκολλήσει», βάζοντας αρχή στον εαυτό του.

Για να γίνει αυτό χρειάζεται διάθεση. Η διάθεση πηγάζει από την καρδιά, στην οποία είναι φωλιασμένη η αγάπη για τον στόχο που έχει θέσει καθένας στην ζωή του. Εδώ έρχονται οι αξίες, ως δεδομένα, που ομορφαίνουν ακόμη περισσότερο τον στόχο και τον κάνουν ακόμη πιο ελκυστικό, αυξάνοντας την επιθυμία για την επίτευξή του. 

Απλουστεύουμε, λοιπόν, την σκέψη μας, καθαρίζουμε την καρδιά μας μέσω της εξομολόγησης και καθαροί πλέον και ανανεωμένοι, ως μιμητές Χριστού, μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα!

+Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος

Καθηγούμενος Ι. Μ. Εσφιγμένου Αγίου Όρους