Ας ανάψουμε τον πόθο για τα μέλλοντα αγαθά, διότι επιφυλάσσεται μεγάλη δόξα στους δικαίους, την οποία δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια. Διότι τα σώματα μετά την ανάστασι, αφού θα τα ξαναλάβουμε άφθαρτα, θα δοξάζωνται και θα βασιλεύουν μαζί με τον Χριστό.
Τί σημαίνει αυτό θα το γνωρίσουμε από αυτά που συμβαίνουν στην εδώ ζωή, μάλλον δε τέλεια από πουθενά δεν θα το γνωρίσουμε∙ ώστε, αφού οδηγηθούμε από τα αγαθά που έχουμε στην κατοχή μας, να σχηματίσουμε κάποιαν μακρή ιδέα γι’ αυτά∙ θα προσπαθήσω λοιπόν όσο μου επιτρέπουν οι δυνάμεις μου, να αναπτύξω αυτό που λέχθηκε. Διότι πες μου, εάν κάποιος, εσένα που έχεις γεράσει και ζης μέσα στην φτώχεια, σου υποσχόταν ξαφνικά να σε κάνη νέο και να σε φέρη στην ακμή της ηλικίας και να σε κάνη πολύ δυνατό και ωραιότερο από κάθε ένα και να σου δώση την βασιλεία όλης της γης για χίλια έτη, βασιλεία, η οποία θα συνοδεύεται από μεγάλη ειρήνη, τί δεν θα προτιμούσες να κάνης και να πάθης γι’ αυτήν την υπόθεσι; Να λοιπόν, ο Χριστός όχι αυτά, αλλά πολύ μεγαλύτερα από αυτά υπόσχεται . Διότι δεν είναι τόση η διαφορά μεταξύ του γήρατος και της νεότητας, όση είναι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ούτε είναι τόση η διαφορά μεταξύ βασιλείας και πενίας, όση μεταξύ της παρούσας δόξας και της μέλλουσας, αλλά είναι τόση όση διαφορά υπάρχει μεταξύ ονείρων και αλήθειας. Μάλλον δε πάλι τίποτε δεν είπα. Διότι δεν υπάρχει λόγος ικανός να παρουσιάσει το μέγεθος της διαφοράς αυτών, που θα συμβούν προς τα παρόντα. Διότι πώς θα μπορούσε να συγκρίνη κανείς τα παρόντα με την ζωή, η οποία δεν έχει τέλος; Της δε ειρήνης η διαφορά είναι τόσο μεγάλη , όση είναι η διαφορά μεταξύ ειρήνης και πολέμου ∙ και της φθοράς και της αφθαρσίας η διαφορά είναι όση είναι και η διαφορά ενός πήλινου βώλου και ενός μαργαριταριού. Μάλλον όμως όσα και να πη κανείς δεν θα μπορέση να παρουσιάση τίποτε. Διότι και αν ακόμα συγκρίνω το κάλλος των τότε σωμάτων με το φως της ακτίνας, ακόμη και αν τον συγκρίνω με την φωτεινότατη αστραπή, τίποτε αντάξιο της λαμπρότητας εκείνης δεν θα πω.
Για αυτά πόσα χρήματα και σώματα δεν άξιζε να εγκαταλείψουμε; Μάλλον όμως πόσες ζωές δεν άξιζε να απαρνηθούμε;
Τώρα, εάν μεν κάποιος σε ωδηγούσε μέσα σε βασιλικά ανάκτορα και σε παρουσίαζε να συνομιλήσης με τον βασιλιά παρουσία όλων και σε έβαζε να παρακαθήσης στο ίδιο τραπέζι και να φας μαζί του, θα θεωρούσες τον εαυτό σου ευτυχέστερο από όλους τους ανθρώπους∙ όταν όμως πρόκειται να ανεβής στον ουρανό και να σταθής πλησίον του Βασιλέως των όλων και να λάμπης όπως οι άγγελοι και να απολαμβάνης την απρόσιτη εκείνη δόξα, αμφιβάλλεις εάν πρέπει να εγκαταλείψης τα χρήματα , ενώ θα έπρεπε , και αν ακόμη χρειαζόταν και την ζωή αυτή να χάσης, να πηδάς από χαρά και να αγάλλεσαι και να πετάς από ευχαρίστησι; Εσύ όμως, προκειμένου να βρεθής στην θέσι εκείνη, που θα σου δίνη αφορμές για κλοπές (διότι δεν το ονομάζω αυτό εγώ κέρδος ) και αυτά, που έχεις τα απορρίπτεις, και από άλλους δανείζεσαι τα δικά τους, εάν παραστή ανάγκη και την γυναίκα σου και τα τέκνα σου δεν διστάζεις να τα βάλλης ως υποθήκη, για την Βασιλεία όμως των Ουρανών, που είναι μπροστά σου, της οποίας δεν υπάρχει τίποτε ανώτερο, διστάζεις και υποχωρείς και μένεις με ανοικτό το στόμα μπροστά στα χρήματα; και δεν αντιλαμβάνεσαι , ότι εάν τα μέρη του ουρανού , που βλέπουμε είναι τόσο καλά και ευχάριστα, πόσο καλύτερα θα είναι τα ανώτατα και ο ουρανός του ουρανού;
( Περί τελείας αγάπης, ΕΠΕ 31, 358-360. PG 56, 285-286 )
Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΟΣ ΑΜΒΩΝ Θ΄
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ»
ΑΓΙΟΝ ΌΡΟΣ
Υπό Βενεδίκτου Ιερομονάχου Αγιορείτου
http://eisdoxantheou-gk.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου