Προς μία ευκατάστατη κυρία για τον άνεργο εργάτη

Στη γειτονιά σας ζει ένας εργάτης «εργατικός, τίμιος και αξιόπιστος», όπως λέτε. Όμως τώρα είναι χωρίς δουλειά και χωρίς ψωμί. Ρωτάτε, εάν μπορεί να βοηθηθεί από δω, από την Αχρίδα.

Μπορεί! Μπορεί και θα γίνει. Η Αχρίδα θα τον βοηθήσει με την ομορφιά της. Όμως, γιατί εσείς να μην τον βοηθήσετε με τον πλούτο σας; Σας δίδεται θαυμάσια ευκαιρία, να ταΐσετε τον πεινασμένο, κι έτσι να εκπληρώσετε την ευαγγελική προσταγή. Γιατί παραχωρείτε τούτη τη θαυμάσια ευκαιρία σ’ άλλον , και προσφέρετε σ’ άλλον τη σωτηρία της ψυχής, που προσφέρθηκε σε σας από τον Θεό; Αυτός ο άνθρωπος βρίσκεται μακριά από την Αχρίδα χίλια χιλιόμετρα , ενώ από το σπίτι σας ούτε γεμάτα εκατό μέτρα. «Τον βαρέθηκα που έρχεται και ζητιανεύει», λέτε. Πιστέψτε με, και ο Θεός βαριέται υπομένοντας τους πλούσιους, που μόνο λαμβάνουν και δεν δίνουν. Και αυτόν τον καημένο άνθρωπο τον έφαγε η ανία και η ντροπή- πιο βαριά από την ανία η ντροπή- που είναι αναγκασμένος να έρχεται μπροστά από την ξένη πόρτα και να ζητιανεύει. Άραγε, κάθε μέρα κι εμείς όταν διαβάζουμε το «Πάτερ ημών», δεν ζητιανεύουμε από τον ουράνιο Πατέρα μας το ψωμί μας; Όμως κάποιοι από μας μόλις το λάβουν , λένε: «το ψωμί μου!». Αυτό λέγεται Χριστιανισμός; Γι’ αυτή την πλάνη μας ο Χριστός υπέμεινε πάνω στον σταυρό; Όχι, όχι, με τίποτα. Αυτός στην αιματηρή πραγματικότητα σκεφτόταν κι έλεγε, ότι όπως ο ουράνιος Πατέρας είναι ο Πατέρας όλων μας, έτσι και το  ψωμί Του είναι το ψωμί όλων μας. Όταν, λοιπόν, ο πεινασμένος άνθρωπος παρακαλεί για το ψωμί, στην ουσία παρακαλεί για το χριστιανικό του δικαίωμα. Και όταν ο πλούσιος δίνει, δίνει κατά το χριστιανικό του καθήκον. Αφού η βοήθεια προς τον φτωχό είναι το ίδιο αυστηρή  διαταγή του Θεού όπως και η διαταγή «ου φονεύσεις»! Εξάλλου και η εμπειρία μας μαθαίνει , ότι είναι καλύτερο  να δίνετε όσο ο πεινασμένος παρακαλεί για το δικαίωμά του παρά να περιμένετε ν’ αρχίσει να αρπάζει αυτό που θεωρεί δικαίωμά του. Ανεκπλήρωτο καθήκον από τη μία πλευρά προκαλεί την αρπαγή του δικαιώματος από την άλλη πλευρά.

Να σκέφτεστε, λοιπόν, τα λόγια του Κυρίου: «Πάτερ ημών» και «τον άρτον ημών». Και όταν γνωρίσετε όλο το βάθος και τη δύναμη αυτών των λόγων , εύκολα θα σώσετε και την ψυχή σας και τη ζωή του δικού σας «εργατικού, τίμιου και έμπιστου», όμως πεινασμένου γείτονα.

Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

Δεν φτάνει μόνο η πίστη…

ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Β΄»

http://eisdoxantheou-gk.blogspot.com/