Το Αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας

ΠΕΜΠΤΗ Β΄, ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ 

Πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα 5:10-16 

Ἀδελφοί, εἰ ἐχθροὶ ὄντες κατηλλάγημεν τῷ Θεῷ διὰ τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, πολλῷ μᾶλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ· οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ καυχώμενοι ἐν τῷ Θεῷ διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, δι᾿ οὗ νῦν τὴν καταλλαγὴν ἐλάβομεν. Διὰ τοῦτο ὥσπερ δι᾿ ἑνὸς ἀνθρώπου ἡ ἁμαρτία εἰς τὸν κόσμον εἰσῆλθε καὶ διὰ τῆς ἁμαρτίας ὁ θάνατος, καὶ οὕτως εἰς πάντας ἀνθρώπους ὁ θάνατος διῆλθεν, ἐφ᾿ ὧ πάντες ἥμαρτον· - ἄχρι γὰρ νόμου ἁμαρτία ἦν ἐν κόσμῳ, ἁμαρτία δὲ οὐκ ἐλλογεῖται μὴ ὄντος νόμου· ἀλλ᾿ ἐβασίλευσεν ὁ θάνατος ἀπὸ ᾿Αδὰμ μέχρι Μωϋσέως καὶ ἐπὶ τοὺς μὴ ἁμαρτήσαντας ἐπὶ τῷ ὁμοιώματι τῆς παραβάσεως ᾿Αδάμ, ὃς ἐστι τύπος τοῦ μέλλοντος. ᾿Αλλ᾿ οὐχ ὡς τὸ παράπτωμα, οὕτω καὶ τὸ χάρισμα. Εἰ γὰρ τῷ τοῦ ἑνὸς παραπτώματι οἱ πολλοὶ ἀπέθανον, πολλῷ μᾶλλον ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ δωρεὰ ἐν χάριτι τῇ τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ εἰς τοὺς πολλοὺς ἐπερίσσευσε. Καὶ οὐχ ὡς δι᾿ ἑνὸς ἁμαρτήσαντος τὸ δώρημα· τὸ μὲν γὰρ κρῖμα ἐξ ἑνὸς εἰς κατάκριμα, τὸ δὲ χάρισμα ἐκ πολλῶν παραπτωμάτων εἰς δικαίωμα. 

Νεοελληνική απόδοση:

Διότι ἐάν, ὅταν ἤμεθα ἐχθροί, συμφιλιωθήκαμε μὲ τὸν Θεὸν διὰ τοῦ θανάτου τοῦ Υἱοῦ του, πολὺ περισσότερον, ἀφοῦ συμφιλιωθήκαμε, θὰ σωθοῦμε διὰ τῆς ζωῆς του. Ὄχι μόνο δὲ θὰ σωθοῦμε, ἀλλὰ καὶ καυχώμεθα διὰ τὸν Θεὸν διὰ τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, διὰ τοῦ ὁποίου τώρα ἐλάβαμε τὴν συμφιλίωσιν. Διὰ τοῦτο, ὅπως δι’ ἑνὸς ἀνθρώπου ἐμπῆκε ἡ ἁμαρτία εἰς τὸν κόσμον διὰ τῆς ἁμαρτίας ὁ θάνατος, ἔτσι διαδόθηκε ὁ θάνατος καὶ εἰς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἐπειδὴ ὅλοι ἁμάρτησαν. Μέχρι τῆς ἐποχῆς τοῦ νόμου ὑπῆρχε ἡ ἁμαρτία εἰς τὸν κόσμον, ἀλλὰ δὲν καταλογίζεται ἁμαρτία ἐφ’ ὅσον δὲν ὑπάρχει νόμος. Καὶ ὅμως ἐβασίλευσε ὁ θάνατος ἀπὸ τοῦ Ἀδὰμ μέχρι τοῦ Μωϋσέως καὶ εἰς ἐκείνους, ποὺ δὲν ἁμάρτησαν κατὰ τρόπον ὅμοιον μὲ τὴν παράβασιν τοῦ Ἀδάμ, ὁ ὁποῖος εἶναι τύπος τοῦ μέλλοντος νὰ ἔλθῃ. Ἀλλὰ τὸ δῶρον τῆς χάριτος δὲν εἶναι ὅπως τὸ ἁμάρτημα. Διότι ἐὰν λόγῳ τοῦ ἁμαρτήματος τοῦ ἑνὸς ἐπέθαναν οἱ πολλοί, ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ δωρεὰ ποὺ ἦλθε διὰ τῆς χάριτος τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἦτο πλέον ἢ ἀρκετὴ διὰ τοὺς πολλούς. Δὲν ὑπάρχει ἀναλογία μεταξὺ τοῦ ἀποτελέσματος τῆς ἁμαρτίας τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου καὶ τῆς δωρεᾶς· διότι ἡ ἀπόφασις μετὰ τὸ ἁμάρτημα τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου ἦτο ἀπόφασις καταδικαστική, ἀλλ’ ἡ χαριστικὴ πρᾶξις κατόπιν πολλῶν ἁμαρτημάτων ἔφερε δικαίωσιν.