Το Αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας

ΣΑΒΒΑΤΟΝ ΣΤ΄, ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ 

Πράξεων τῶν Ἀποστόλων τὸ Ἀνάγνωσμα 20:7-12 

Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, συνηγμένων τῶν μαθητῶν κλάσαι ἄρτον, ὁ Παῦλος διελέγετο αὐτοῖς, μέλλων ἐξιέναι τῇ ἐπαύριον, παρέτεινέ τε τὸν λόγον μέχρι μεσονυκτίου. Ἦσαν δὲ λαμπάδες ἱκαναὶ ἐν τῷ ὑπερῴῳ οὗ ἦμεν συνηγμένοι. Καθήμενος δέ τις νεανίας ὀνόματι Εὔτυχος ἐπὶ τῆς θυρίδος, καταφερόμενος ὕπνῳ βαθεῖ διαλεγομένου τοῦ Παύλου ἐπὶ πλεῖον, κατενεχθεὶς ἀπὸ τοῦ ὕπνου ἔπεσεν ἀπὸ τοῦ τριστέγου κάτω καί ἦρθη νεκρός. Καταβὰς ὁ Παύλος ἐπέπεσεν ἐπ᾿ αὐτῷ καὶ συμπεριλαβὼν εἶπε· Μὴ θορυβεῖσθε· ἡ γὰρ ψυχὴ αὐτοῦ ἐν αὐτῷ ἐστιν. Ἀναβὰς δὲ καὶ κλάσας ἄρτον καὶ γευσάμενος, ἐφ᾿ ἱκανόν τε ὁμιλήσας ἄχρις αὐγῆς, οὕτως ἐξῆλθεν. Ἤγαγον δὲ τὸν παῖδα ζῶντα, καὶ παρεκλήθησαν οὐ μετρίως. 

Νεοελληνική απόδοση:

Κατὰ τὴν πρώτην ἡμέραν τῆς ἑβδομάδος, ἐνῷ οἱ μαθηταὶ ἦσαν μαζεμένοι, διὰ τὴν κλάσιν τοῦ ἄρτου, ὁ Παῦλος τοὺς ἐμιλοῦσε, ἐπειδὴ ἐπρόκειτο νὰ ἀναχωρήσῃ τὴν ἄλλην ἡμέραν, καὶ συνέχισε τὴν ὁμιλίαν του ἕως τὰ μεσάνυχτα. Ὑπῆρχαν πολλαὶ λαμπάδες εἰς τὸ ἀνῶγι, ὅπου ἤμεθα μαζεμένοι. Κάποιος δὲ νέος, ὀνομαζόμενος Εὔτυχος, ὁ ὁποῖος ἐκαθότανε εἰς τὸ παράθυρον, εἶχε καταλυφθῆ ἀπὸ μεγάλη νύστα ἐπειδὴ ὁ Παῦλος παρέτεινε τὴν ὁμιλίαν του καί, κυριευθεὶς ὑπὸ τοῦ ὕπνου, ἔπεσε κάτω ἀπὸ τὸν τρίτον ὄροφον καὶ τὸν ἐσήκωσαν νεκρόν. Ἀλλ’ ὁ Παῦλος κατέβηκε, ἔπεσε ἐπάνω του καὶ ἀφοῦ τὸν ἀγκάλιασε, εἶπε, «Μὴ ἀνησυχῆτε, διότι ἡ ψυχή του εἶναι μέσα του». Κατόποιν ἀνέβηκε, ἔκανε τὴν κλάσιν τοῦ ἄρτου καὶ ἔφαγε· ὕστερα ἐμίλησε ἐπὶ ἀρκετὸν μέχρι τῆς αὐγῆς καὶ ἀνεχώρησε. Τὸν νέον τὸν ἐπῆραν ζωντανὸν καὶ πολὺ παρηγορήθηκαν.