Στην Καλύβη Γενέσιον της Θεοτόκου, που βρίσκεται στην περιοχή της Καψάλας και υπάγεται στην Ι.Μ. Παντοκράτορος, ασκούνταν παλιά τέσσερις πατέρες. Ενώ η μοναχική τους ζωή πήγαινε καλά, οι τρεις πατέρες συμφώνησαν να φύγουν, να αλλάξουν Κελλί, με την πρόφαση ότι το Κελλί δεν είχε νερό.
Προσπαθούσαν να πείσουν και τον τέταρτο. Εκείνος όμως δεν εδέχετο απ’ουδενί να αφήσει την μετάνοιά του. Παρακινούσε τους πατέρες να κάνουν προσευχή όλοι μαζί, για να τους οικονομήσει ο Θεός λίγο νεράκι που το εχρειάζοντο. Ο ίδιος συνεχώς προσευχόταν με δάκρυα να βοηθήσει ο Θεός και η Κυρία Θεοτόκος για να μην αφήσουν το Κελλί οι πατέρες.
Οπότε ο καλός Θεός βλέποντας τον πόνο και την πίστη του αδελφού εισήκουσε την δέηση του. Είδε την Παναγία η οποία του υπέδειξε που να σκάψουν. Έσκαψαν πράγματι και βρήκαν νερό που υπάρχει μέχρι σήμερα – το γνωστό αγίασμα του Κελλιού της Γεννήσεως.
Οι μοναχοί ήταν Ρουμάνοι στην καταγωγή. Τελικώς οι τρεις έφυγαν, ενώ το όνομα του θαυμαστού αυτού μοναχούδεν είναι γνωστό ως σήμερα.
*από το βιβλίο: «ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΣΥΧΑΣΤΙΚΗ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ» (Άγιον Όρος 2011).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου