Το ''κόλλημα'' που σε ξεκολλά από την ματαιότητα του κόσμου τούτου

 Ήρθες και μου είπες ότι κουράστηκες. Κουράστηκες να κάνεις τα πνευματικά. Μια κούραση που σε εξουθενώνει. Αισθάνεσαι δυσφορία όταν πας να κάνεις τον κανόνα σου, όταν ακούς την καμπάνα του ναού να σε καλεί.

 Όντως μας κουράζει εύκολα εμάς τους χριστιανούς κάθε τι που σχετίζεται με μια πνευματική εργασία. 

Από την άλλη το κάθε τι κοσμικό, όσο κόπο κι αν έχει, το κάνουμε. 

 Κυνηγούμε τα πλούτη, τη δόξα, την κοινωνική καταξίωση. Δεν κουραζόμαστε να κυνηγούμε την ηδονή και την αμαρτία. Κυνηγούμε αδυσσώπητα την σάρκα, τα θεάματα, τα φαγοπότια, τις αισχρολογίες, τα κουτσομπολιά. Αυτά δεν μας κουράζουνε, μας ξεκουράζουν. Μας κουράζει όμως το κυνηγητό για τον Θεό. Και επειδή μας κουράζει το Θείο κυνηγητό καταλήγουμε να ξεχνούμε τον Θεό. Εξορίζουμε τον Θεό από την ζωή μας.

 Κι αν κάποτε συναντήσουμε κάποιον που κυνηγά τον Θεό τον αποπαίρνουμε, τον αποκαλούμε οπισθοδρομικό και κολλημένο. Και όντως είναι κολλημένος με τον Θεό. Είναι όμως αυτό το κόλλημα που σε ξεκολλά από την ματαιότητα του κόσμου τούτου, που σε ξεκολλά από το κυνηγητό της αμαρτίας και πλέον σε εισαγάγει σε έναν άλλο χώρο· στον χώρο όπου όλα ανέχονται γιατί όλα κατανοούνται βαθιά. Κι αυτός ο χώρος είναι ο χώρος της Χάριτος. Διότι καθώς κυνηγάς τον Θεό χαριτώνεσαι, αλλοιώνεται το μέσα σου, φωτίζεται ο νους σου, γλυκαίνεται η καρδιά σου.

Κυνηγώ τον Θεό σημαίνει κυνηγώ την Ζωή. Ζω χωρίς να είμαι εξαρτημένος από τα υλικά πράγματα, από την προσωρινή ευμάρεια, από την εφήμερη ευτυχία. Όλα τα χαίρομαι αλλά δεν εξαρτούμαι απ΄ αυτά. Εάν υπάρχουν στην ζωή μου, “Δόξα τω Θεώ”, εάν πάψουν να υπάρχουν και πάλι “Δόξα τω Θεώ”.

Μας κουράζει λοιπόν η ενασχόλησή μας με τον Θεό γιατί ζούνε ακόμα μέσα στην καρδιά μας επιθυμίες και πόθοι που δεν έχουνε Θεό μέσα τους. Είμαστε ερωτευμένοι με την ασωτία μας, με την κοσμικότητά μας.

Ο ερωτευμένος ποτέ δεν κουράζεται να ασχολείται με τον έρωτά του, ποτέ δεν κουράζεται να τον αναζητά, να τον κυνηγά. Αρχίζει και κουράζεται όταν πια ο έρωτας πεθάνει και μπει στην θέση του η συνήθεια.

Από τον έρωτα προς την αμαρτία πρέπει να περάσουμε στον έρωτα προς τον Θεό. Μόνο έτσι θα κυνηγιόμαστε με τον Θεό όπως δυο ερωτευμένοι.

Υ.Γ. ένας έρωτας ξεπερνιέται με έναν άλλο έρωτα

π.Παύλος Παπαδόπουλος

https://proskynitis.blogspot.