«Ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας»

Καθώς «ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας», ο Τίμιος Σταυρός, είναι ακόμη υψωμένος στο κέντρο των ναών μας, καθώς η Εκκλησία μας ακόμη πανηγυρίζει την Παγκόσμια Ύψωσή του, καθώς δεν χορταίνουμε να ενατενίζουμε το όργανο που από μέσο θανάτου και εξουθένωσης έγινε σύμβολο δύναμης και δόξας, έρχεται η σημερινή ευαγγελική περικοπή να μάς υπενθυμίσει ένα λόγο του Κυρίου, όχι απλώς εκφραστικό, αλλά τόσο κατηγορηματικό, ώστε να αγγίζει τα όρια της πρόκλησης. Και τούτο διότι ο Χριστός προσπαθεί να μάς αφυπνίσει από τον λήθαργο και τη χαύνωση της ζωής του κόσμου, ακριβώς διότι έχει να πει αλήθειες, οι οποίες μάλιστα δεν είναι γενικές και αόριστες, αλλά είναι αλήθειες ζωής, με αιώνια προοπτική.

Εκείνο που θέλει ο Χριστός είναι με τα λόγια του σήμερα να προκαλέσει έναν ισχυρό συγκλονισμό στον καθένα μας, ώστε παίρνοντας αποφάσεις ζωής, να αξιολογήσουμε και να ιεραρχήσουμε προτεραιότητες και στόχους. Γι’ αυτό και δηλώνει και ρωτά: «Όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του κατά τους όρους του κόσμου και της ιστορικής συγκυρίας στην οποία ζει, αυτός θα χάσει την πραγματική, την όντως ζωή. Όποιος όμως, απορρίπτοντας τις κοσμικές θεωρήσεις του κρατούντος κοινωνικού περιβάλλοντος, χάσει και θυσιάσει τη ζωή του, κατά τα μέτρα των ανθρωπίνων πιστευμάτων, εμμένοντας στην ομολογία του ονόματος του Χριστού και στην υπακοή του στον ευαγγελικό νόμο, αυτός τελικά σώζει την ψυχή του και κερδίζει τη βεβαιότητα της ουράνιας βασιλείας. Διότι τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο να κερδίσει όλον αυτόν τον πρόσκαιρο κόσμο, ικανοποιώντας την κάθε επιθυμία, επιδίωξη ή φιλοδοξία του, και στο τέλος να χάσει την αθάνατη ψυχή του; Κι όταν ένας άνθρωπος χάσει αυτό που τον διασφαλίζει στη θεία αιωνιότητα, τότε τι αντάλλαγμα μπορεί να δόσει για να εξαγοράσει την ψυχή του από την αιώνια απώλεια;».

(Από τη Φωνή Κυρίου 38-2016)