Η ευλογία του Θεού

Πολλές φορές οι άνθρωποι με απόλυτη επιστημονικότητα και άψογη λογική σχεδίασαν πλάνα, κατάρτισαν προγράμματα, επιχείρησαν την υλοποίηση μεγάλων οραμάτων. Και πάμπολλες φορές απορσδόκητα απέτυχαν, σε σημείο που να προέλθει το παροιμιώδες «Ο Θεός βλέπει τα προγράμματα των ανθρώπων και γελάει». Άλλες πάλι φορές, παρά πάσα προσδοκία πέτυχαν χωρίς όλα τα προηγούμενα, με μόνο εφόδιο την πίστη στον Θεό. Γι᾽ αυτό και οι άνθρωποι παλαιότερα με ότι κι αν καταπιάνονταν, συνήθιζαν να λένε και να το εννοούν: «Πρώτα ο Θεός». Γι᾽ αυτό και μέχρι σήμερα είναι ευλογημένη συνήθεια, ότι επιχειρούμε να το ξεκινάμε με αγιασμό, με ευλογία του ιερέως, με συνειδητή προσευχή.

Στην ιστορία του γένους των Ελλήνων, υπάρχουν πολλές στιγμές, οι οποίες σαν τη θαυμαστή αλιεία του Πέτρου σημασιοδοτούν την κατάργηση των αρχών της οικονομικής επιστήμης και, με πρόταγμα τη φιλανθρωπία, αποτυπώνουν επιτυχίες συνδυαστικά και στο πνευματικό και το οικονομικό επίπεδο. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι στο οικονομικό και πνευματικό επόγειο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας υπήρχαν επίσημα θεσμοθετημένες περίπου εκατόν εξήντα ημέρες εκκλησιαστικών αργιών. Οι εργάσιμες ημέρες ήταν περίπου διακόσιες, κι όμως τα θησαυροφυλάκια του κράτους ξεχείλιζαν από πλούτο, ώστε πολλοί αυτοκράτορες δεν έκαναν πολέμους, αλλά εξαγόραζαν τους βαρβάρους για να μην κάνουν επιδρομές. Κι εμείς σήμερα, έχοντας περικόψει τόσες άλλες, προσβάλλουμε ενσυνείδητα και την Κυριακή αργία...

Στην εποχή του ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, δρώντας τελείως αντιπαραγωγικά κατά τα σημερινά δεδομένα, κήρυττε εμφαντικά την κατάργηση των κυριακάτικων παζαριών και τη μετάθεσή τους σε άλλη μέρα, ώστε η Κυριακή να είναι ημέρα αφιερωμένη στον αγιασμό, την οικογένεια και την ανάπαυση. Όπου τον άκουσαν, όχι μόνον προόδευσαν σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας, αλλά εξαλείφθηκε και το φαινόμενο του εξιλαμισμού. Σήμερα, οχυρωμένοι πίσω από οικονομικά επιχειρήματα, στατιστικές και αριθμούς, πολλοί πιέζουν για επιβολή ενός μοντέλου που με μόνο πρόταγμα την επίτευξη οικονομικών στόχων απανθρωποποιεί τον άνθρωπο, καθώς τον εξαντλεί μεταξύ απαράδεκτων όρων εργασίας και του φάσματος της ανεργίας.

Η εποχή μας διεκδικεί κατά τα οικονομικά επιτάγματα την υιοθέτηση πρακτικών που κατά την αντίληψη της Εκκλησίας συνιστούν αμαρτία. Και η αμαρτία αποδιώκει την ευλογία του Θεού. Και χωρίς αυτήν, ασχέτως προσπαθειών, όλα είναι καταδικασμένα στην αποτυχία. Ο αγώνας μας, ως χριστιανών, έγκειται στο να ελκύσουμε με τον τρόπο της ζωής αμς τη θεία ευλογία, ώστε όλα να γίνουν κατά Θεόν, να ξεπεραστούν τα προβλήματα και να υπάρχει η ανάπαυση της ήσυχης συνείδησης.

(Από τη Φωνή Κυρίου 39-2016)