Η εορτή της ημέρας

Αἰῶνες τώρα ἡ ὀρθόδοξη ἐκκλησία ἐπιδεικνύει ὡς σήμερα μορφὲς ἀνθρώπων, οἱ ὁποίες παραμέλησαν τό προσωπικὸ τούς «ἐγώ» καὶ ἀκολούθησαν τόν δρόμο τῆς ἀρετῆς. Οἱ άνθρωποι αὐτοί ἀφοὺ ἐπιδώθηκαν σὲ μεγάλους ἀσκητικοὺς ἀγώνες καὶ πολλὴ προσευχή, χαριτώθηκαν ἀπὸ τόν Πανάγαθο Θεό. Δὲν δίστασαν μπροστὰ στίς κακουχίες καὶ τή μοναξιὰ τῆς ασκητικῆς βιοτῆς, ἀλλὰ παρέμειναν ὡς τό τέλος τῆς ἐπίγειας ζωῆς τούς πιστοὶ στὸν Κύριο Ἰησοὺ Χριστό.

Ὅλη ἡ περιοχὴ τῆς Μεσαρὰς διακρίνεται ἀπὸ πολλὲς τέτοιες μορφές, οἱ ὁποίες μὲ τόν δικὸ τούς ξεχωριστὸ τρόπο ἡ καθεμιά, ἀκολούθησαν τό Χριστό, καὶ παράλληλα μας διδάσκουν καὶ μας βοηθοὺν νὰ πορευόμαστε στή ζωή.

Καύχημα τοῦ μικροῦ μας χωριοῦ, εὐλογία τῆς περιοχῆς μας καὶ καταφυγὴ πολλῶν πιστῶν ἀποτελεὶ ἡ δική μας ξεχωριστὴ μορφή, ὁ δικός μας Ἅγιος, ὁ χωριανός μας, ὁ Ἅγιος Μεθόδιος. Εἴμαστε ἕνα τόσο μικρὸ χωριό, τό ὁποίο ὅμως ὁ Θεὸς εὐλόγησε δίνοντάς του ἕναν Ἅγιο γιὰ νὰ φυλάει τούς κατοίκους του. Πόση ευλογία μας χάρισε ὁ Θεὸς καὶ πόσο μεγάλο χρέος κουβαλάμε ὅλοι μας, ἀπὸ τή στιγμῆ που φιλοξενούμε στο χωριό μας μιὰ τόσο μεγάλη ἀσκητικὴ μορφή;

Δυστυχῶς, οἱ πληροφορίες που ἔχουν διασωθεὶ γιὰ τή ζωή τοῦ Ἅγίου Μεθοδίου εἶναι ἀρκετὰ ἀποσπασματικὲς καὶ ἐλλιπεῖς. Κάποια πράγματα για τή ζωή του τά μαθαίνουμε κυρίως ἀπὸ προφορικὲς παραδόσεις, οἱ ὁποίες διασώθηκαν στη μνήμη πολλῶν εὐσεβών κατοίκων τοῦ χωριοῦ, καὶ ἔτσι πέρασαν ἀπὸ γενιά σε γενιά.

Ἀρχικὰ λοιπόν, ἄγνωστη παραμένει, τόσο ἡ καταγωγὴ καὶ ἡ κοσμικὴ ζωὴ τοῦ Ἁγίου, ὅσο καὶ τό κοσμικό του ὄνομα ἤ ἡ περίοδος τῆς μοναχικῆς του κουράς. Σύμφωνα μὲ προφορικὲς μαρτυρίες ὁ Ἅγιος Μεθόδιος καταγόταν ἀπὸ τό Ρέθυμνο, ἐνῶ τό μοναστήρι τῆς μετανοίας του πιθανολογεῖται ἡ Ἵερὰ Μονὴ Πρέβελη. Παντελῶς ἄγνωστη εἶναι καὶ ἡ περίοδος κατὰ τήν ὁποία ἔζησε καὶ ἀσκήτευσε ὁ Ἅγιος Μεθόδιος στή Νύβριτο. Μιὰ πληροφορία που διαθέτουμε καὶ μας ἐπιτρέπει ὡς ἕνα βαθμὸ νᾶ προσεγγίσουμε, κάπως χρονολογικά, τήν περίοδο ζωῆς τοῦ Ἁγίου εἶναι τό γεγονὸς ὅτι κατὰ τήν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας, καὶ συγκεκριμένα γύρω στό 1866, οἱ Τούρκοι ἔκαψαν τά 15 σπίτια τοῦ χωριοῦ, καθῶς καὶ τήν ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Μεθοδίου[1]. Μπορούμε στό σημείο αὐτὸ νᾶ ὑποθέσουμε ὅτι, ἀφοὺ κατὰ τό 1866 ὑπάρχει ἐκκλησία στήν ὁποία τιμᾶται ὁ μοναχὸς Μεθόδιος ὡς Ἅγιος, θὰ πρέπει νὰ ἔζησε τουλάχιστον ἑκατὸ σὺν χρόνια πρίν, ὥστε νὰ ἔχει διαμορφωθεὶ στή συνείδηση τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ ἡ Ὀσιότητα τοῦ Μεθοδίου, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ τιμᾶται ὡς Ἅγιος. Ἔτσι, θα μπορούσαμε νὰ καταλήξουμε στό συμπέρασμα ὅτι, ὁ Ἅγιος ἔζησε, κατὰ προσέγγιση, περίπου γύρω στὶς ἀρχές τοῦ 18ου αἰώνα (περίπου 1700-1730).

Γιὰ ἄγνωστους, ἐπίσης, λόγους φεύγει άπὸ τό μοναστήρι του καὶ ἐγκαθίσταται στή σπηλιὰ που βρίσκεται στό βόρειο τμήμα τοῦ χωριού, ὅπου καὶ διήγαγε μὲ νηστεία, ἀγρυπνία, προσευχὴ τὸν ἀσκητικό του βίο μέχρι τὴν Κοίμησή του.

Ἀσαφῆς παραμένει καὶ ἡ περίοδος τῆς ἀνακομιδῆς τῶν Ἱερὼν λειψάνων τοῦ Ἅγίου. Τὸ μόνο γνωστὸ εἶναι ὅτι μεταφέρθηκαν, λόγω τοῦ φόβου βεβήλωσης ἀπὸ τοὺς Τούρκους στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Γεωργίου Ἐπανωσήφη, καὶ μάλιστα μὲ ἰδιαίτερα θαυμαστὸ τρόπο. Σύμφωνα μὲ προφορικὲς μαρτυρίες, «τρεὶς καλόγεροι τῆς Μονῆς Ἐπανωσήφη εἴδαν σὲ ὄνειρο τὸν Ἅγιο, ὅπου τοὺς ζητούσε τὴν άνακομιδὴ τῶν λειψάνων του, έπειδὴ οἱ Τούρκοι ἐπρὀκειτο νὰ βεβηλώσουν τό ναό. Μετὰ ἀπὸ προσευχή ξεκίνησαν για τή Νύβριτο με σκοπό τήν ἀνακομιδή τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου. Ἐπειδή ὅμως, πορεύονταν με ἄλογα καὶ ὑπερηφάνεια λίγο πριν φτάσουν στον τόπο, ὅπου βρισκόταν ὁ τάφος τοῦ Ἁγίου, ἀρχισε να φυσάει δυνατός ἀέρας με ἀποτέλεσμα να μην μπορούν να πλησιάσουν. Τό παράδοξο ἤταν ὅτι, μόλις ἀπομακρύνονταν ὁ ἀέρας κόπαζε καὶ ξανάρχιζε πάλι μόλις πήγαιναν να πλησιάσουν. Ἁφού συνειδητοποίησαν ὅτι ὁ τρόπος που πήγαιναν να πάρουν τόν Ἅγιο δεν ἤταν σωστός, ξεκίνησαν ξανὰ με προσευχή, πίστη καὶ εὐλάβεια για να κάνουν την ἀνακομιδή τῶν λειψάνων τοῦ Ἅγίου Μεθοδίου, ὁπότε καὶ τά κατάφεραν. Ὕστερα ἀπὸ τήν ἀνακομιδή, τά λείψανα μεταφέρθηκαν στην Ἱερά Μονή Ἁγίου Γεωργίου Ἐπανωσήφη, ὅπου καὶ βρίσκονται ἔως σήμερα». Συνεπῶς, ἡ ἀνακομιδή θα πρέπει να ἔγινε γύρω στα 1866, λίγο πριν δηλαδή ἀπὸ τή βεβήλωση τοῦ χωριοῦ καὶ τῆς ἐκκλησίας ἀπὸ τούς Τούρκους[2].

Ἅγνωστος παραμένει καὶ ὁ ὑμνογράφος τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ἁγίου Μεθοδίου. Πιθανολογεῖται ὅτι μία πρώτη άκολουθία συνετέθη ἀπὸ ἕνα μοναχὸ τῆς Μονῆς Ἐπανωσήφη, ὅπου καὶ ἤταν ἀπαραίτητο νὰ ὑπάρχει ἀκολουθία πρὸς τιμὴν τοῦ Ἁγίου, ἀφοὺ τὰ λείψανά του φιλοξενούνταν ἐκεί· ἀργότερα ἡ ἀκολουθία θὰ πρέπει νά μεταφέρθηκε καὶ στὴ Νύβριτο. Τὸ 1994 ὁ Ἱερομ. Κύριλλος Κογεράκης συνέθεσε τὴν ἀκολουθία τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ὑμῶν Μεθοδίου ἐν Νυβρίτῳ. Ἐπιπροσθέτως, ἔχουν γραφεὶ ἐγκώμια πρὸς τιμὴν τοῦ Ἁγίου Μεθοδίου ἀπὸ τὸν Δρ. Χαράλαμπο Μπούσια, καθῶς καὶ Παρακλητικὸς Κανόνας ἀπὸ τὸν Ἀρχιμ. Κύριλλο Κογεράκη.

Τὸ 1968, ὅταν ἐφημέριος τοῦ χωριοῦ ἤταν ὁ π. Διονύσιος Καλαϊτζάκης χτίστηκε ὁ πρῶτος Ναὸς τοῦ Ἁγίου, καθῶς μέχρι τότε ὑπήρχε στὸ συγκεκριμένο –τὸ κατάφυτο ἀπὸ κυπαρίσσια καὶ χαρουπιές- σημεῖο ἕνα μικρὸ ἐκκλησάκι, τὸ ὁποίο μάλιστα ἐνσωματώθηκε μέσα στὸ νέο ναό. Τὴν ἴδια χρονιὰ ὁ Μακαριστὸς Μητροπολίτης Γορτύνης καὶ Ἁρκαδίας, καὶ μετέπειτα Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης κ.κ. Τιμόθεος, ζήτησε Ἱερὸ λείψανο ἀπὸ τὴ Μονὴ Ἐπανωσήφη γιὰ τὸν Ναὸ τοῦ Ἁγίου στὴ Νύβριτο. Ἀπὸ τὸ λείψανο που δόθηκε, ἕνα τμῆμα φυλάσσεται ἔως σήμερα στὸν Ναὸ τοῦ Αγίου Μεθοδίου στὴ Νύβριτο, ἐνῶ ἕνα ἄλλο τμῆμα μεταφέρθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Παναγίας Καλυβιανής.

Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου τιμᾶται στὶς 25 Ἰουνίου ἑκάστου ἔτους, ὅπου καὶ τοποθετεῖται ἡ ἡμέρα τῆς Κοιμήσεως του. Κάθε χρόνο στὴ Νύβριτο συρρέουν πλήθη εὐσεβῶν χριστιανῶν, προκειμένου να προσκυνήσουν καὶ να προσευχηθούν στον Ἅγιο Μεθόδιο, ἐνῶ πολλοί εἶναι αὐτοὶ που ἔρχονται μὲ δάκρυα στὰ μάτια, γιὰ νὰ τὸν εύχαριστήσουν γιὰ τὰ θαυμαστὰ που τοὺς ἐπιτέλεσε μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ.

Τέλος, ἀξίζει να ἀναφέρουμε ὅτι κατὰ τὸ ἔτος 2007, ὕστερα ἀπὸ συνεργασία τοῦ πολιτιστικοῦ συλλόγου Νυβρίτου, τῆς ἐνορίας Νυβρίτου καὶ τοῦ τότε δημάρχου Δήμου Ρούβα κ. Φ. Οικονομάκη, ἔγινε μιὰ Ἱερὴ πομπὴ ἀπὸ τὴ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Ἐπανωσήφη μέχρι τὴ Νύβριτο μὲ συνοδεία χωριανών καβαλάρηδων, οἱ ὁποίοι συνόδευαν τὸ τμῆμα τῶν λειψἀνων τοῦ Ἅγίου που φυλάσσεται στὴ Μονὴ Ἐπανωσήφη. Ἔτσι, γιὰ πρώτη φορά, μετὰ ἀπὸ πολλὰ χρόνια τὰ λείψανα τοῦ Ἁγίου ὲπέστρεψαν γιὰ τὴ γιορτή του στὸν τόπο τῆς Κοίμησής του. Ἡ ἴδια πομπή έπαναλαμβάνεται κάθε χρόνο στὶς 24 Ἰουνίου, παραμονὴ τῆς ἐορτῆς τοῦ Ἁγίου· λόγω ὅμως δυσκολιών μεταφέρεται πλέον ἡ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου ἀπὸ τὴ Μονὴ Ἐπανωσήφη. Ὁ Ἅγιος Μεθόδιος νὰ εἶναι πάντα προστάτης καὶ βοηθός μας.

Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, πέσβευε ὑπὲρ ὑμῶν. Ἀμὴν.

Πηγές:

Αἰδεσ. Παντελεήμων Σακελλαρίδης, “Ἅγιοι καί Ὅσιοι τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου”, Πτυχιακή ἐργασία, Ρέθυμνο 2009, σσ. 24-26.

Χρ. Παπαδάκη, Ο Όσιος Μεθόδιος της Νυβρίτου, Βίος Ακολουθίες, εκδ. Δήμου Ρούβα Κρήτης, 2004.

[1] (Κατίνα Τσατσαρωνάκη, “Μια έκθεση τῶν ὠμοτήτων τοῦ 1866” «Τάς 15 οἰκίας καὶ τήν ἐκκλησίαν τοῦ Ἁγίου Μεθοδίου ἔκαυσαν».)

[2] (Κατίνα Τσατσαρωνάκη, “Μια ἔκθεση τῶν ὠμοτήτων τοῦ 1866” «Τάς 15 οἰκίας καὶ τήν ἐκκλησίαν τοῦ Ἁγίου Μεθοδίου ἔκαυσαν»)