Άσκηση και πλάνη

Γέροντα, φοβάμαι την πλάνη

-Καλά κάνεις. Όποιος φοβάται την πλάνη, δεν πλανιέται, γιατί προσέχει και λέει όλους τους λογισμούς του δεν κρύβει τίποτε, κι έτσι βοηθιέται.

-Γέροντα, τι είναι η προδιάθεση πλάνης;

-Προδιάθεση πλάνης είναι να έχεις την ιδέα ότι κάτι είσαι και να δείχνεις στους άλλους ότι κάτι κάνεις. Να νομίζεις ότι εσύ έφθασες σε πνευματικά μέτρα, επειδή κάνεις λ.χ. κάποια άσκηση, ενώ οι άλλοι δεν έχουν ακόμη συλλάβει το νόημα της πνευματικής ζωής, και να φέρεσαι υπερήφανα.

Το να ζορίζει κανείς τον εαυτό του εγωιστικά στην άσκηση, για φτάσει στα μέτρα ενός Αγίου και να τον θαυμάζουν οι άλλοι, αυτό είναι αρχή πλάνης. Άλλο βία και άλλο ζόρισμα. Είχα πει σε κάποιον: «Πρόσεξε μην πλανηθείς με την τακτική που ακολουθείς δεν πας καλά». «Εγώ να πλανηθώ; Μου λέει. Εγώ ούτε κρέας δεν τρώω». Ούτε για εξομολόγηση πάει. Στην εικόνα λέει τις αμαρτίες του. «Ορθόδοξος είσαι εσύ ή Προτεστάντης; Του λέω. Πού το βρήκες αυτό γραμμένο;». «Γιατί, μου λέει, ο Χριστός δεν ακούει;». Άκου εκεί κουβέντα!

-Γέροντα, βοηθάει η σωματική άσκηση στον αγώνα κατά των παθών;

-Αν χρησιμοποιείται γι'; αυτόν τον σκοπό βοηθάει. Ταπεινώνεται το σώμα και υποτάσσεται η σάρκα στο πνεύμα. Η ξερή όμως άσκηση(1) δημιουργεί ψευδαισθήσεις, γιατί καλλιεργεί τα ψυχικά πάθη, φουσκώνει την υπερηφάνεια, αυξάνει την αυτοπεποίθηση και οδηγεί στην πλάνη.

Βγάζει τότε κανείς συμπεράσματα για την πνευματική πρόοδο από την ξερή άσκηση που κάνει. 

«Εγώ κάνω εκείνο κι εκείνο, ενώ ο τάδε χωλαίνει‡ έφθασα εκείνον τον Άγιο, πέρασα τον άλλον» και δώσ'; του νηστείες και αγρυπνίες. Πάνε όμως όλα χαμένα, γιατί δεν τα κάνει με σκοπό την εκκοπή των παθών, αλλά για να ικανοποιηθεί εγωιστικά. Είχα γνωρίσει έναν μοναχό που έκανε άσκηση από υπερηφάνεια και του έλεγε ο λογισμός ότι είναι μεγάλος ασκητής. Είχε γίνει χάλια‡δεν έτρωγε, δεν πλενόταν κιόλας και ήταν μεσ'; στην βρωμιά ...; τα ρούχα του από την λέρα είχαν λιώσει. 

Τα πήρα να τα πλύνω αλλά τι να πλύνεις! Είχαν σαπίσει. Μια φορά μου λέει: «Τον Όσιο Ιωάννη τον Καλυβίτη τον ξεπέρασα». «Βρε, του λέω, από την λέρα αγίασε ο Όσιος Ιωάννης ο Καλυβίτης;». Μετά από λίγες μέρες που ξαναήρθε, μου λέει: «Τον Όσιο Μάξιμο τον Καυσοκαλυβίτη τον ξεπέρασα». «Δηλαδή πως τον ξεπέρασες;», τον ρωτάω. «Να, όλο το Άγιον Όρος, μου λέει, το γύρισα σβούρα». Βρε, ο Όσιος Μάξιμος, του λέω, είχε εξαϋλωθεί και πετούσε, δεν γυρνούσε σαν κι εσένα». Άρχισε μετά να κάνει και μνήμη θανάτου και έλεγε με τον λογισμό του: «Τώρα είμαι στην κόλαση». Έπειτα από λίγο, τάχα για να ταπεινωθεί, άρχισε να λέει: «τώρα είμαι διάβολος, σατανάς, και θα πάω να μαζέψω οπαδούς», οπότε έφθασε στην πλάνη.

http://theomitoros.blogspot.