«Χαίρε, ότι τα ουράνια συναγάλλεται τη γη· χαίρε, ότι τα επίγεια συγχορεύει ουρανοίς»

Β΄ Χαιρετισμοί

«Χαίρε, ότι τα ουράνια συναγάλλεται τη γη· χαίρε, ότι τα επίγεια συγχορεύει ουρανοίς».

Η ενότητα του ουρανού και της γης, των αγγέλων δηλαδή και των ανθρώπων, αποτελεί την πρόκληση της χαράς για την Υπεραγία Θεοτόκο.

 Χαίρεται η Παναγία μας, γιατί βλέπει ότι οι άγιοι άγγελοι μαζί με τους πιστούς ανθρώπους έγιναν πια ένα με τον Θεό που ήλθε στον κόσμο δι’ αυτής, που θα πει ότι ο Χριστός είναι πια το σημείο της κοινής αναφοράς αγγέλων και ανθρώπων, εκεί που όλος ο κόσμος, πνευματικός και υλικός, βρίσκει τον εαυτό του και την ταυτότητά του. Πλησιάζουν οι άνθρωποι τον Χριστό και αγκαλιάζουν τους αγγέλους. Προσεγγίζουν οι άγγελοι τον Χριστό και βρίσκονται να αναπνέουν μαζί με τους ανθρώπους. Μία η αγαλλίαση, μία η χοροστασία γι’ αγγέλους και ανθρώπους λοιπόν.

Άγγελοι υπουργούν το μυστήριο της σωτηρίας των ανθρώπων με τον ευαγγελισμό της Θεοτόκου: «ιδού ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην: ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ».

«Ο Ουρανός και η γη ηνώθησαν τεχθέντος του Χριστού», ακούμε στην μεγαλειώδη υμνολογία των Χριστουγέννων.

Το ίδιο με τον Σταυρό του Κυρίου: «Διά του Σταυρού σου, Χριστέ, μία ποίμνη γέγονεν αγγέλων και ανθρώπων και μία Εκκλησία. Ουρανός και η γη αγάλλονται, Κύριε δόξα Σοι».

Και βεβαίως με την Ανάστασή Του: «Άγγελοι και άνθρωποι, Σωτήρ, την σην υμνούσιν τριήμερον εξανάστασιν».

Παντού και πάντα, σε όλο το έργο της θείας οικονομίας η ενότητα αυτή. Λόγω του Χριστού, λόγω της Παναγίας Μητέρας Του.

Εκτός από τον Πονηρό διάβολο: αυτός παραμένει εσαεί ξένος και μακριά από την οποιαδήποτε ενέργεια σύνδεσης και ένωσης. Μονίμως και διαπαντός στην ορφάνια και την κόλασή του.

Κι εκτός από εκείνους που επηρεάζονται από αυτόν: τους ανθρώπους που αρνήθηκαν και αρνούνται να δεχτούν τον ερχομό του ενανθρωπήσαντος Θεού και της συνέχειάς Του μέσα από το ζωντανό σώμα Του, την Εκκλησία. Κι αυτό γιατί; Διότι δεν θέλουν να μετανοήσουν. Δεν θέλουν να ανοίξουν τα μάτια τους προκειμένου να δουν ότι η αγάπη και συνεπώς η ενότητα είναι η αλήθεια και η πραγματικότητα που συνέχει και διακρατεί τον κόσμο.

Όπου Χριστός, εκεί και Παναγία. Κι όπου Παναγία, εκεί και Χριστός. Δηλαδή η ενότητα των πάντων, ο ουρανός στη γη, και η γη στον ουρανό. Με τον Χριστό συνεπώς δεν υπάρχει χωρισμός. Χωρισμός υφίσταται εκεί που έχει φυγαδευτεί η αγάπη, και η έχθρα και το μίσος βασιλεύουν στις καρδιές των ανθρώπων.

Χαιρετισμοί: η πρόκληση για να νιώσουμε την ενότητά μας με τον Χριστό, την Παναγία μας, τους αγίους αγγέλους, κυρίως με τον κάθε συνάνθρωπό μας, όποιος κι αν είναι αυτός.

Χαιρετισμοί και χωρισμοί κοιτάνε σε αντίθετη κατεύθυνση. Ψέλνουν… διαφορετικό Κύριο!

π.Γεώργιος Δορμπαράκης

https://proskynitis.blogspot.