«Δεῦτε πρός με...»

Ποτὲ ἄλλοτε δὲν ἀκούστηκε τόσο στοργική, τόσο χαρμόσυνη, τόσο ἐλπιδοφόρα, τόσο εὐεργετικὴ πρόσκληση, ὅσο αὐτὴ τὴν ὁποία ἀπευθύνει ὁ Χριστὸς πρὸς ὅλους μας:

«Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω

ἡμᾶς» (Ματθ. ια´ 28). Δηλαδή, ἐλᾶτε πρὸς ἐμένα ὅλοι οἱ κουρασμένοι καὶ

οἱ καταπονημένοι, κι ἐγὼ θὰ σᾶς ἀναπαύσω. 

«Δεῦτε πρός με…» ἐσεῖς ποὺ ταλαιπωρεῖστε στὰ σκοτάδια, γιὰ νὰ

ὁδηγηθεῖτε στὸ φῶς τὸ ἀληθινό! 

«Δεῦτε πρός με…» ἐσεῖς ποὺ κατατυραννιέστε στὴ δουλεία τῶν

παθῶν, γιὰ νὰ ὁδηγηθεῖτε στῆς ἀρετῆς τὴν ἀνάπαυση! 

«Δεῦτε πρός με…»ἐσεῖς ποὺ ὑποφέρετε ἀπ’ τὶς ἀδυναμίες, τοὺς πειρασμοὺς καὶ τὶς πτώσεις, γιὰ νὰ ὑπερβεῖτε ἀκόμη καὶ αὐτὰ τὰ ἀνθρώπινα μέτρα! 

«Δεῦτε πρός με…» ἐσεῖς ποὺ βασανίζεστε ἀπ’ τὶς θλίψεις, τὰ ἄγχη, τὴ μοναξιὰ κι ὅλα τὰ ἀδιέξοδα τῆς ἁμαρτίας, γιὰ νὰ νοιώσετε κάθε χαρὰ καὶ εὐφροσύνη! 

«Δεῦτε πρός με…» ἐσεῖς ποὺ πονᾶτε ποικιλοτρόπως, ποὺ ἀδικεῖστε χωρὶς λόγο, ποὺ διώκεστε χωρὶς οἶκτο, γιὰ νὰ ἀναπαυτεῖτε κοντά μου!

 Καὶ ποιὸς ἀπὸ μᾶς στ’ ἀλήθεια, δὲν βρίσκεται λίγο ὡς πολὺ ἔστω καὶ σὲ κάποια ἀπ’ ὅλα αὐτά;

Ὄχι, ὁ Χριστός, δὲν κωφεύει στοὺς στεναγμούς μας, δὲν παραβλέπει τὸν πόνο μας, δὲν μένει ἀδιάφορος στὶς θλίψεις μας καὶ σὲ ὁ,τιδήποτε μᾶς κάνει δυσβάστακτη τούτη τὴ ζωή.

Ὢ πόση εἶναι ἡ ἀγαθότητά Του πρὸς τοὺς ἁμαρτωλούς, ἡ ἀγάπη Του στοὺς πλανημένους, ἡ συμπόνιά Του στοὺς πονεμένους, τὸ ἔλεός Του στοὺς ἀδικημένους καὶ τοὺςκατατρεγμένους, ἀκόμη καὶ σ’ αὐτοὺς ποὺ τίποτα δὲν θέλουν νὰ ἀκούσουν γι’ Αὐτόν, Τὸν ἀπορρίπτουν ἢ καὶ Τὸν ἐχθρεύονται!

 Πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς ἀπευθύνουν προσκλήσεις σήμερα, ξέρετε…

Ἄλλοι γιὰ νὰ συμμετάσχουμε στὴ χαρά τους, ἄλλοι γιὰ νὰ τοὺς βοηθήσουμε στὸν πόνο τους, ἄλλοι γιὰ νὰ τοὺς συμπαρασταθοῦμε στὶς θλίψεις καὶ τὶς ἀνάγκες τους. Πρόκειται γιὰ

τὴν ἀνθρώπινη πλευρὰ τῶν πραγμάτων, αὐτὴν ἀκριβῶς ποὺ κι ἐμεῖς ζητᾶμε ἀπ’ τοὺς συνανθρώπους μας.

Κι ἐδῶ ποιὸς μπορεῖ νὰ μείνει ἀδιάφορος;

Ἄλλοι γιὰ νὰ μᾶς πουλήσουν κάτι καὶ γιὰ νὰ κερδίσουν ἀπὸ μᾶς ποικιλοτρόπως. Ἐδῶ ἔχουμε τὴν ἐμπορικὴ συναλλαγή. Ἐκεῖνο τὸ φοβερὸ «τί μοῦ δίνεις γιὰ νὰ σοῦ δώσω»! Πόση προσοχὴ δὲν θέλει αὐτό!

Κι ἄλλοι ποὺ μᾶς θέλουν ὑποστηρικτές, χειροκροτητές, φανατικοὺς θιασῶτες, ὀπαδούς! Αὐτὴ κι ἂν εἶναι ἐκμετάλλευση!

Κι ὅσο τὸ ψάχνει κανεὶς αὐτό, δηλαδὴ αὐτοὺς ποὺ μᾶς στέλνουν τὶς προσκλήσεις τους, τί διαπιστώνει; Πὼς ὅλοι τους, λίγο ὡς πολύ, ἀποβλέπουν κάπου. Στὴν ἀνθρωπιά

μας, στὴ νιότη μας, στὰ χρήματά μας, ἀκόμη δὲ καὶ στὴν ἴδια τὴν ψυχή μας! 

Ὁπότε στὴν οὐσία αὐτὸ ποὺ κάνουν, τουλάχιστον οἱ περισσότεροι ἀπ’ αὐτούς, τί εἶναι τελικά;

Μὰ ἡ φροντίδα γιὰ τὸν δικό τους ἑαυτό, κι ὄχι γιὰ τὸν δικό μας!

Σαφῶς ὅλα γίνονται γιὰ τὸ συμφέρον τους, ἀκόμη καὶ οἱ «προσφορές», ἡ «φιλία», τὸ χαμόγελο ἢ καὶ τὸ ὑποτιθέμενο οἰκεῖο χτύπημά τους στὴν πλάτη μας!

Χρησιμοποιοῦν ὡραῖα λόγια, ἔξυπνα συνθήματα, δελεαστικὰ μηνύματα! Κι ὕστερα ἐπιστρατεύουν πλῆθος ἀπὸ τεχνικὲς καὶ μεθόδους, ὅπως τὶς διαφημίσεις, τὰ «like» κι ὅλα τὰ

γνωστὰ «κόλπα» τοῦ μάρκετινγκ!

Ἀλλὰ πόσοι ἀπ’ αὐτοὺς ἐνεργοῦν ἀπὸ ἀληθινὴ ἀγάπη γιά μᾶς; Πόσοι ἐνδιαφέρονται πράγματι γιὰ τὸ καλό μας; Πόσοι θυσίασαν κάτι πρὸς χάριν μας; Καὶ τί … σύμπτωση! 

Κανένας ἀπολύτως ἀπ’ αὐτοὺς δὲν …σταυρώθηκε γιά μᾶς! Κατὰ κανόνα σταυρώνει τὰ χέρια του μπροστὰ στὸ πρόβλημά μας, κάποτε δὲ καὶ μᾶς σταυρώνει πρὸς χάριν του!

Νὰ γιατί στὸ τέλος μετανιώνουμε, ποὺ δεχθήκαμε τὶς προσκλήσεις τους. Γιὰ τὰ χρήματα ποὺ ξοδέψαμε, γιὰ τὸν χρόνο ποὺ διαθέσαμε, γιὰ τὴν ἀφοσίωση καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη ποὺ

τοὺς δείξαμε, κάποτε δὲ καὶ γιὰ τὴ χαμένη νιότη μας ἀκολουθώντας τους! Λοιπόν, πόσο λάθος ἀποδείχθηκε ἡ ἀποδοχὴ τῶν προσκλήσεών τους! 

Ἆραγε ποιὸς μετάνιωσε ἐπειδὴ ἀκολούθησε τὸν Χριστό; Ποιὸς πλανήθηκε ἐπειδὴ Τὸν ἐμπιστεύτηκε; Ποιὸς ἔχασε κάτι ἐπειδὴ Αὐτὸς ἦταν ἡ καταφυγή Του στὸ ὅποιο πρόβλημα ἀντιμετώπισε;

Ναί, γιὰ ὅλα μπορεῖ κάποτε νὰ μετανιώσουμε στὴ ζωή μας. Ποτὲ ὅμως γιατί, ἀποδεχόμενοι τὴν πρόσκλησή Του, καταφύγαμε σ’ Αὐτόν. Καὶ τοῦτο τί ἄλλο δείχνει, παρὰ τὸ ὅτι ὁ

Χριστὸς εἶναι ὁ πραγματικὸς Σωτήρας καὶ Λυτρωτής μας, ὁ Κύριός μας καὶ ὁ Θεός μας; 

 Ἀλλ’ εἶναι καὶ τοῦτο. Τί κάνουμε στὰ διάφορα προβλήματά μας, ποῦ

καταφεύγουμε στὶς θλίψεις μας, ἀπὸ ποῦ περιμένουμε βοήθεια; Κατὰ κανόνα ἀπὸ ὅλους καὶ ἀπὸ ὅλα, ἐκτὸς ἀπ’ τὸν Χριστό!

Τρέχουμε στοὺς φίλους καὶ τὰ οἰκεῖα μας πρόσωπα!

Πηγαίνουμε στοὺς εἰδικούς!

Προσφεύγουμε σὲ διάφορες μεθόδους καὶ πρακτικές!

Καταλήγουμε ἀκόμη καὶ σὲ θρησκευτικὰ μορφώματα!

Ἐφαρμόζουμε τὶς «συμβουλὲς» ὅλων τῶν… εἰδημόνων!

Ἀκολουθοῦμε τοῦτο ἢ τὸ ἄλλο, ποὺ νομίζουμε ὅτι θὰ μᾶς φέρει μία κάποια ἀνακούφιση!

Κι ἀφοῦ νοιώσουμε ὅλη τὴν ἀπογοήτευση, καὶ ταλαιπωρηθοῦμε πολύ, τόσο πολὺ ποὺ μπορεῖ ἀκόμη καὶ νὰ ἐπιδεινώσουμε τὸ πρόβλημά μας, τότε, ὡς ἔσχατη λύση, καταφεύγουμε καὶ στὸν Χριστό! Πάλι καλά… 

Τὸ ἴδιο ἔκανε καὶ ἡ αἱμορροοῦσα, ἡ ὁποία κατέφυγε στὸν Χριστὸ ἀφοῦ

«ταλαιπωρήθηκε πολὺ ἀπὸ πολλοὺς γιατροὺς καὶ δαπάνησε ὅλη τὴν περιουσία της καὶ δὲν ὠφελήθηκε τίποτε, ἀλλὰ μᾶλλον ἔγινε χειρότερα» (Μάρκ. ε, 26-27), ὅπως καὶ ὁ ἀρχισυνάγωγος Ἰάειρος, ποὺ ζήτησε τὴν βοήθειά Του λίγο πρὶν πεθάνει τὸ 12χρονο κορίτσι του! (Μάρκ. ε, 23). Παρ’ ὅλα αὐτὰ ὁ Χριστὸς εἶναι τόσο ἀγαθός, φιλεύσπλαγχνος καὶ φιλάνθρωπος, ποὺ καὶ τότε εἶναι ἕτοιμος νὰ μᾶς ἀνακουφίσει ἀπὸ τὰ βάσανα καὶ τὶς θλίψεις μας. 

Λοιπόν, παιδιά, ἔχοντας τὸν Χριστὸ στὴ ζωή μας ἕτοιμο νὰ μᾶς βοηθήσει μοναδικὰ καὶ ἀνυπέρβλητα, Αὐτὸν ποὺ κινεῖται χωρὶς καμμία ἰδιοτέλεια παρὰ μόνο ἀπὸ ἀγάπη γιὰ

μᾶς, ἀγάπη ποὺ ἔφθασε μέχρι καὶ τὸν Σταυρό, ὄχι μόνο δὲν καταφεύγουμε σ’ Αὐτὸν στὰ ὅποια προβλήματα καὶ τὶς θλίψεις μας, ἀλλὰ ἀπορρίπτουμε κιόλας τὴν πρόσκλησή Του;

Κι ἐνῶ καταφεύγουμε στοὺς πάντες καὶ τὰ υἱοθετοῦμε ὅλα προκειμένου νὰ βροῦμε λύσεις, τελικὰ μόνο στὸ Χριστὸ λέμε ὄχι; Μόνο στοῦ Χριστοῦ τὸ χέρι δὲν δίνουμε τὸ δικό μας, σ’ ἐκεῖνο τὸ γιὰ χάρη μας ματωμένο ἀπ’ τὰ καρφιά; Νὰ γιατί τὰ προβλήματά μας ὄχι μόνο παραμένουν, ἀλλὰ καὶ μεγαλώνουν. Ὅπως καὶ τὰ ἀδιέξοδά μας!

Τί λέτε, τουλάχιστον δὲν ἀξίζει νὰ τὸ σκεφτοῦμε;

 Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

πηγή : ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ