Αντι-Χριστούγεννα

Κάποτε ο κόσμος γιόρταζε Χριστούγεννα! Κάποτε! Τότε που είχε η ζωή σκοπό, και νόημα ο αγώνας. Τότε που οι Χριστιανοί λαχταρούσαν τα Χριστούγεννα, ετοιμάζονταν για τα Χριστούγεννα: Νήστευαν τη Σαρακοστή, προσεύχονταν, εξομολογούνταν, πρόσμεναν…

Τότε που η δασκάλα, ο δάσκαλος κρεμούσαν απ’ τα χείλη τους τα μάτια των παιδιών και στάλαζαν μες στην ψυχή το όνειρο: Να ‘μουν κι εγώ εκεί – να ‘μουν εκεί, στη Βηθλεέμ, στο στάβλο «να ‘μουν του στάβλου εν’ άχυρο…»!

Τότε που τα παιδιά ήταν παιδιά και μελωδούσαν με τους βοσκούς τα κά­λαντα μες στη νυχτιά και περπατούσαν δρόμους και στενά πάνω στων Μά­γων τ’ άλογα.

Τότε που μάζευε’ ή γιορτή τα πλοία στην Πατρίδα απ’ τους λωτούς της ξενιτιάς κι έφερνε σπίτι τον πατέρα, στη μαύρη μάνα το παιδί, τον άντρα στη γυναίκα.

Κάποτε… τότε… γιόρταζαν Χριστού­γεννα.

Έπειτα ήρθε λίβας δυτικός, το εμπό­ριο, και τα ‘καψε – έκανε στάχτη τη γιορ­τή, τα όνειρα κουρέλι. Έδιωξε από τη Φάτνη τον Χριστό κι έβαλε τον χρυσό στη θέση του. Τα δώρα, τα ψώνια, τα ταξίδια σε άλλους τόπους μακρινούς έγιναν της γιορτής ο μόνος κι άχαρος σκοπός. Έγινε η γιορτή απόδραση, λες σαν φυλακισμένων, προς τα βου­νά, στα χιόνια, σ’ άλλους λαούς και τό­πους. Στους πέντε άνεμους σκόρπισε η Φάτνη της Βηθλεέμ, κι η φαμελιά κα­τάντησε «το σπίτι των ανέμων».

Τώρα η ιστορία αυτή φτάνει στο τέ­λος της. Μετά την ύπουλη υπονόμευ­ση της τόσων δεκαετιών, η εορτή δέχε­ται πια το χτύπημα κατάστηθα: Η δυ­τική δαιμονολατρία, την ώρα που το αντίπαλο παρανοϊκό σύστημα αντικα­θιστούσε τα Χριστούγεννα με τα Σταλινούγεννα, μετέτρεψε τη Γέννηση του Χριστού σε γέννηση του οποιουδήπο­τε – τα «Christmas» (=Χριστούγεννα) σε «Xmas» (=γέννηση του «Χ»), τάχα χά­ριν συντομογραφίας. Σήμερα δε η βρυκολακιασμένη Ευρώπη, δήθεν για να μην ενοχλούνται οι αλλόθρησκοι, απαγορεύει ήδη σε μια μετά την άλλη τις με­γάλες πόλεις της εορταστικό διάκοσμο που να υπενθυμίζει τη Γέννηση του Χριστού. Φώτα μόνο, χωρίς το Άστρο των Μάγων, χωρίς Φάτνη, αγγέλους και βοσκούς. Εορτάζει τα γενέθλια ό­λων και καταργεί σταδιακά τη Γέννηση του Σωτήρος. Καθιερώνει παγκόσμιες ημέρες για τα πιο γελοία πράγματα: ύ­πνου, χορού, κέικ, μπύρας, γέλιου, ομοφυλοφοβίας, αριστερόχειρων κ.τ.λ., (βλ. “Εορτές της Γης”) σβήνει δε τη μόνη άξια τιμής ημέρα του Χριστού.

Θαρρεί κανείς πως ακούει από τα βάθη των αιώνων τη μανιακή κραυγή των αφρόνων: «δεύτε και καταπαύσωμεν πάσας τας εορτάς του Θεού από της Γης» (Ψαλ. ογ’ [73] 8).

Εκ πρώτης όψεως αυτή ή εξέλιξη φαντάζει αρνητική. Και αναμφιβόλως είναι θλιβερή, αφού ο κόσμος μας χά­νει και το ελάχιστο χριστουγεννιάτικο χρώμα που του είχε απομείνει. Γεγο­νός που δεν μπορεί παρά να προκαλεί πόνο και θλίψη. Στην πραγματικότητα όμως η ραγδαί­ως εξελισσόμενη αυτή αρνητική ατμό­σφαιρα αποτελεί το καταλληλότερο περιβάλλον για να ανακαλύψουμε τα αληθινά Χριστούγεννα. Είναι πλεονέ­κτημα και προνόμιο να ζει κανείς σ’ αυ­τή τη δραματική καμπή της ιστορίας.

Πλεονέκτημα και προνόμιο, διότι δυσκολότερα σ’ αυτές τις συνθήκες θα αποπροσανατολιστούμε, και φυσικό­τερα θα κινηθούμε στο βάθος και την ουσία της Εορτής. Ευκολότερα πλέον θα μπορέσουμε να απαλλαγούμε από τον επιδερμικό εορτασμό των φωταψιών και των εδεσμάτων, και θα ανα­ζητήσουμε το αληθινό «φως το της γνώσεως» που ανατέλλει από το Σπή­λαιο της Βηθλεέμ· θα ποθήσουμε την «τροφήν του παντός κόσμου», τον ενανθρωπήσαντα Θεό.

Η πρόκληση ειδικά εφέτος, μετά τις τόσες δραματικές εξελίξεις στην Πατρί­δα μας με την ψήφιση αντιχριστιανικών νόμων, είναι μεγάλη.

Πρόκληση να ζή­σουμε αληθινά Χριστούγεννα. Το στά­διο είναι μπροστά μας ανοιχτό με την τεσσαρακονθήμερη νηστεία.

Σε πείσμα των αντίθεων δυνάμεων, να ζήσουμε ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

Πηγή: Περιοδικό «Σωτήρ», Νοέμβριος 2014

http://synaxipalaiochoriou.blogspot.gr/