Ο νεαρός άρχοντας της ευαγγελικής περικοπής προσήλθε στον Κύριο με αγνά ελατήρια. Τον ρώτησε τι να κάνει, για να κληρονομήσει την αιώνια ζωή. Την ίδια ερώτηση του έκανε προηγουμένως και ο νομοδιδάσκαλος στον οποίο ο Κύριος είπε την παραβολή του καλού Σαμαρείτη. Όμως ο νομοδιδάσκαλος έκρυβε δόλο στην ερώτησή του, ενώ ο σημερινός νέος ενδιαφερόταν ειλικρινά για τη σωτηρία του. Και σ᾽ αυτό ακριβώς ξεχώριζε από τους πολλούς· διότι οι περισσότεροι απευθύνονταν στον Ιησού, για να τους θεραπεύσει κάποια ασθένεια του σώματος, ενώ αυτός νοιαζόταν για το ανώτερο όλων, την απόκτηση της αιωνίου ζωής. Ήταν πλούσιος, αλλά όχι άθεος και υλόφρονας, όπως ο άφρονας πλούσιος της σχετικής παραβολής. Πίστευε στον αληθινό Θεό και από την παιδική του ηλικία αγωνιζόταν με επιμέλεια να τηρεί τις εντολές του.
(Από τη Φωνή Κυρίου 2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου