Το νόημα της ζωής και της ανθρώπινης υπάρξεως

Με τα λόγια που απηύθυνε ο Κύριος στον πλούσιο νεανίσκο κατέδειξε που βρίσκεται το νόημα της ζωής μας: Βρίσκεται κατ᾽ αρχήν στον Θεό που μάς έπλασε και έκανε τα πάντα για να μάς σώσει και έπειτα στους συνανθρώπους μας. Πλούτος μας που μένει ακέραιος στον ουρανό, δηλαδή στην αιωνιότητα, είναι ο Θεός μας και όλοι οι άλλοι άνθρωποι. Δια μέσου της αγάπης καλούμαστε να αδράξουμε την ευκαιρία της παρούσας ζωής, για να πληρώσουμε την ύπαρξή μας από τον Θεό μας και να χωρέσουμε μέσα μας όλους τους ανθρώπους. Ο εγωισμός και το δέσιμό μας με τα πράγματα αυτού του κόσμου, είτε αυτά λέγονται χρήματα, είτε σπίτια, είτε οτιδήποτε άλλο, αποτελεί μεγάλη ανοησία και αστοχία, δηλαδή αμαρτία, που μάς αφήνουν τελείως άδειους – κούφιους για πάντα.

Στο σημείο αυτό είναι αναγκαία η εξής παρατήρηση. Αυτό που προέχει στον λόγο του Κυρίου είναι το «ἀκολούθει μοι», δηλαδή, «ἀκολούθησέ με». Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να αγαπήσει αληθινά, αν δεν ακολουθεί σε όλα τον ΘΕό. Σημαίνει ακόμη ότι στην ορθή πίστη προς το πρόσωπο του Χριστού, ως Θεαβθρώπου, και στην τήρηση των εντολών του βρίσκεται το κλειδί της αιωνίου ζωής. Εάν δεν πιστεύουμε ότι ο Ιησούς είναι ο ενανθρωπήσας Θεός και αν δεν μείνουμε πιστοί στον λόγο του, θα πεθάνουμε δέσμιοι μέσα στις αμαρτίες μας (πρβλ. Ιω. η´24).

Με βάση τα παραπάνω, θα μπορούσαμε να δώσουμε κάπως τον ορισμό του αυθεντικού και άρτιου ανθρώπου, έτσι όπως τον έπλασε ο Θεός. Άνθρωπος είναι το λογικό πλάσμα του Θεού, που δημιουργήθηκε κατ᾽ εικόνα Θεού, ώστε ακολουθώντας πάντοτε το θέλημα του δημιουργού του, να φέρει μέσα του αιωνίως, δια μέσου της αγάπης, τον Θεό, όλη την ανθρωπότητα και όλο τον κόσμο. Όταν όμως παραδίδεται στις σκέψεις και τα θελήματά του και δένεται με συγκεκριμένα πρόσκαιρα πρόσωπα, πράγματα ή ενασχολήσεις, τότε χάνει την ακεραιότητά του. Διαστρέφεται, απομακρύνεται από το νόημα της ζωής και της υπάρξεώς του και παραδίδει τον εαυτό του στον αιώνιο θάνατο και τη δυστυχία.

Αυτό ακριβώς έπαθε ο πλούσιος νεανίσκος. Επιθυμούσε βέβαια να ζήσει αιώνια. Επειδή όμως η καρδιά του ήταν δοσμένη περισσότερο στα επίγεια πλούτη του, δεν δέχθηκε τελικά να ακολουθήσει το λόγο του Κυρίου, ώστε να προοδεύσει στην αγάπη και να εισέλθει στην αιώνια ζωή.

Εμείς άραγε πως είμαστε τοποθετημένοι σε αυτό το φλέγον θέμα, το οποίο σχετίζεται με τον αυτοπροσδιορισμό μας στην αιωνιότητα;

(Από τη Φωνή Κυρίου 2012)