Αν αγαπάς κάποιον, δεν τον κρίνεις εκθέτοντάς τον, αλλά τον νουθετείς με ταπείνωση και αγάπη για να τον βοηθήσεις

Ο πνευματικός αγώνας δεν διεξάγεται από τον πιστό
Κατά τρόπο εγωκεντρικό
Χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η σωτηρία του αδελφού.
Γι΄ αυτό ο απόστολος Παύλος τονίζει
Όπως και σε άλλες περιπτώσεις
Ως πολύ σημαντικό τη μέριμνα για τους αδελφούς μας
Και ειδικότερα τους "ασθενείς τη πίστει"
"Τον δε ασθενούντα τη πίστει προσλαμβάνεσθε, μη εις διακρίσεις διαλογισμών".
Η εν Χριστώ ζωή διαπνέεται από την αγάπη προς το συνάνθρωπο
Και είναι αυτονόητο ότι δεν μπορεί να συνάδει με την αδιαφορία γι΄ αυτόν
Ή πολύ περισσότερο με την κατάκρισή του.
Γι΄ αυτό και ο απόστολος ρωτά με έντονο ύφος:
"Συ τις ει ο κρίνων αλλότριον οικέτην".
Η κατάκριση δυστυχώς είναι σχεδόν για όλους
Αναπόσπαστο κομμάτι της αμαρτωλής και αμαυρωμένης φύσης μας.
Ο Απόστολος Παύλος με την παραπάνω ερώτηση
Ουσιαστικά ταυτίζει την κατάκριση με ύβρη προς το Θεό.
Ο Θεός ως δημιουργός είναι Κύριος κατά συνέπεια κριτής των πάντων.
Ως εκ τούτου κρίνοντας θέτουμε τον εαυτό μας στη θέση του Θεού.
Από την άλλη η κατάκριση δηλώνει έλλειψη αγάπης.
Γιατί εάν αγαπάς κάποιον, δεν τον κρίνεις εκθέτοντάς τον
Αλλά τον νουθετείς με ταπείνωση και αγάπη, για να τον βοηθήσεις να διορθώσει τα λάθη του.
Επίσης η κρίση εναντίον ενός αδελφού μας, όσο ευγενικά διατυπωμένη κι αν είναι
Πάντα υποκρύβει εγωισμό, γιατί για να κρίνουμε
Σημαίνει ότι θεωρούμε τον εαυτό μας ανώτερο ή λιγότερο αμαρτωλό απ΄ αυτόν τον οποίο κρίνουμε.

http://lllazaros.blogspot.hu/