ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἡ Κυρία Θεοτόκος κατέχει κεντρική θέσι. Μέ τήν ὑπακοή Της προσωποποιεῖ ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος, ὅπως κάποτε ἡ Εὔα μέ τήν παρακοή της συμπαρέσυρε στόν ὄλεθρο αὐτό τό γένος. Ἔγινε λοιπόν «ὁλκάς τῶν θελόντων σωθῆναι», τό πλοῖο δηλαδή πού διαπορθμεύει ὅλους ὅσους θέλουν νά σωθοῦν. Μέ τόν τόκο τῆς Παρθένου Μαρίας λύθηκαν τά δεσμά τῆς Εὔας. Τό «ἐν λύπαις τέξῃ τέκνα» καταλύθηκε μέ τήν φωνή τοῦ Ἀρχαγγέλου «χαῖρε, Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά σοῦ».

          Ἡ Θεοτόκος στέκεται πάνω ἀπ’ ὅλους τούς ἁγίους, γι’ αὐτό τήν ὀνομάζουμε Παναγία. Οἱ θεοφόροι Πατέρες διδάσκουν ὅτι ἡ Παναγία δέν διέπραξε καμμία ἁμαρτία στήν ζωή Της. Ἡ καρδιά καί τό σῶμα Της ἦταν ἁγνότατα. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς τονίζει ὅτι ἦλθε ὁ Θεός στόν κόσμο «ἐκ Παρθένου ἁγνῆς καί ἁγίας, μᾶλλον δέ πανυπεράγνου τε καί ὑπεραγίας».  Ἡ ἀνθρώπινη γλῶσσα καί διάνοια ἀδυνατεῖ κατ’ ἀξίαν νά ὑμνήσει τήν καθαρότητα, τή δόξα, τά μεγαλεῖα Της. «Ἀπορεῖ πᾶσα γλῶσσα, εὐφημεῖν πρός ἀξίαν̇ ἰλιγγιᾷ δέ νοῦς, καί ὑπερκόσμιος, ὑμνεῖν σε Θεοτόκε».