Ο Κύριος είναι η πνευματική πέτρα και η πνευματική κολυμβήθρα του Σιλωάμ που καθαρίζονται από τις αμαρτίες οι άνθρωποι. Ο Χριστός είναι ένας μεγάλος χείμαρρος που δρόσισε και ανέψυξε όλους τους ανθρώπους. Στις πάσης φύσεως αρρώστιες μας, συμβουλεύει ο Μέγας Βασίλειος, εκτός από τους γιατρούς να καταφεύγουμε στη θεία χάρη. Η μεγάλη τραγωδία του ανθρώπου, λέγει ένας Επίσκοπος, είναι η αμαρτία του. Όχι απλώς ότι αμάρτησε, αλλά ότι η αμαρτία του «μένει». Στη διαμάχη μεταξύ τυφλού και Φαρισαίων δεν είναι η ανεύρεση της αλήθειας, αλλά η αμαρτία. Δεν ενδιαφέρονται τόσο για την αργία του Σαββάτου, αλλά ότι θίγεται ο εγωϊσμός των Φαρισαίων. Ο εγωϊσμός μας δεν μάς αφήνει να παραδεχθούμε τις ενέργειες και τα θαύματα του Θεού. Βλέπουμε τα μικρά κι αφήνουμε τα μεγάλα. Εγκλωβίζεται η καλή μας θέληση και αρνούμεθα να παραδεχθούμε την αγάπη του Θεού σε μας. Στο βάθος πιστεύουμε μόνον στον εαυτό μας και στα χαρίσματά μας. Ας σπάσουμε αυτό το σύμπλεγμα του εγωϊσμού μας κι ας παραδεχθούμε τα σφάλματά μας, ας αφήσουμε το Θεό να ενεργήσει επάνω μας όπως Αυτός και με όποιον τρόπο θέλει. Εάν γίνουμε όργανο για να φανερωθεί η δόξα του Θεού, τότε ας υποστούμε και τις μεγαλύτερες θυσίες.
(Από τη ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ 2002)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου