Ὁ διακο-Διονύσιος ὁ Φιρφιρής, καὶ τὸ θαῦμα τῆς Παναγίας.

Στὶς 3 Ὀκτωβρίου τοῦ 1948 στὶς Καρυές, 800 περίπου κομμουνιστὲς ἀντάρτες, ἐπιτέθηκαν ἐναντίον τῆς Χωροφυλακῆς καὶ τοῦ Πολιτικοῦ Διοικητοῦ τοῦ Ἁγίου Ὄρους κ. Παναγιωτάκου.

Τὸ πρωΐ τῆς ἡμέρας ἐκείνης ποὺ ἄρχισε ἡ ἐπίθεση τῶν ἀνταρτῶν, στὸ Κελλὶ τοῦ Προφήτη Ἠλία, ὁ Γέροντας διακο-Διονύσιος, γιόρταζε τὴν μνήμη τοῦ Ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου καὶ εἶχε θεία λειτουργία γιὰ τὴν ὀνομαστική του ἑορτή. Στὴν Θεία Λειτουργία εἶχαν πάει περισσότεροι ἀπὸ 50 μοναχοί. Προτοῦ ὅμως τελειώσει ἡ Θεία Λειτουργία, οἱ ἀντάρτες ἄρχισαν τὴν ἐπίθεσή τους μὲ διάφορα ὅπλα, πολυβόλα καὶ βαρεῖς ὅλμους. Ἕνα ἀπὸ τὰ βλήματα τοῦ ὅλμου ἔπεσε πάνω στὴν σκεπὴ τοῦ Κελλιοῦ, ποὺ ἦταν μαζεμένοι οἱ μοναχοί, οἱ ὁποῖοι φοβήθηκαν, γιατὶ δὲν ἤξεραν τί εἶχε συμβεῖ. Ὅμως, ὅλως παραδόξως, δὲν ἐξεῤῥάγη τὸ βλῆμα τοῦ ὅλμου καὶ ἔτσι δὲν ἔπαθε κανεὶς τίποτε ἀπὸ τοὺς πατέρες, διότι, ἂν ἔσκαγε ὁ ὅλμος, ἀσφαλῶς δὲν θὰ γλύτωνε κανείς.

http://periagiouorous.blogspot.com.eg/