Η ζωή μας ένας δρόμος

Γεννήθηκες, έμαθες ως παιδί, ξέσπασες ως έφηβος, ωρίμασες ως ενήλικας. Και τώρα τι; Μια ζωή ανοιγμένη μπροστά σου κι εσύ κοιτάς στάσιμος, αφού δεν έμαθες ποτέ να περπατάς. Θα συρθείς με τα γόνατα, θα σκοντάψεις, θα χτυπήσεις, θα πονέσεις. Μα όταν σηκωθείς θα περπατήσεις.

Για όλα διαρκώς ψάχνουμε έναν λόγο και έναν σκοπό. Κάνουμε προγράμματα, ζούμε μέσα σε κουτιά, αναπαραγόμαστε και πεθαίνουμε συνειδητοποιώντας πως ήμασταν ήδη από χρόνια νεκροί. Αυτά τα βήματα που ήταν ορισμένο να χαράξουμε τα αποποιηθήκαμε, αν είμαστε διαφορετικοί ξέρουμε πως στο τέλος του δρόμου ίσως και να πέσουμε πάνω σε αδιέξοδο.

Αποφασίζουμε, λοιπόν, να ακολουθήσουμε την εύκολη και χιλιοπερπατημένη διαδρομή ανάμεσα σε τσιμεντένιους τοίχους. Μα τα λουλούδια; Τα δέντρα; Τα σύννεφα; Ο κόσμος. Τι έχεις να πεις για τον κόσμο; Τον κοίταξες ποτέ; Ακολούθησες ποτέ τον πιο άβατο δρόμο για να καταλήξεις στην πιο όμορφη αλήθεια;

Όλα είναι διαδρομές, όλη η ζωή μας ένας δρόμος. Άλλες φορές ανοιχτός, άλλες κλειστός, άλλες μονόδρομος, μα πάντα δίνει την ελευθερία της επιλογής. Την επόμενη φορά που θα σταθείς σε κάποιο σταυροδρόμι μην προχωρήσεις σιωπηλά με το κεφάλι σκυφτό ευθεία, μα κοίτα τον μπλε ουρανό και τρέξε με φόρα σ’ αυτόν που ξεκινά με σκορπισμένα δυο τρία λουλούδια. Σ’ όποιο χώμα φυτρώνουν χρώματα είναι ποτισμένο μ’ αγάπη.

Το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι να κάνεις ένα ταξίδι που θα ‘ναι μόνο δικό σου. Εσύ να έχεις διαλέξει την πιο αγαπημένη διαδρομή, εσύ να διαλέξεις και ποιους θα πάρεις μαζί σου. Ποτέ κανείς δεν μετάνιωσε για πράγματα που έκανε αυθόρμητα μέσα απ’ την καρδιά του.

Μην μπερδεύεσαι. Κι αν χαθείς κοίτα τ’ αστέρια και θα σου δείξουν τον δρόμο. Η ομορφιά του κόσμου μας χαρίστηκε απλόχερα και αναπνέουμε για να την απολαμβάνουμε και να την εκτιμάμε. Μην χάσεις όλο τον χρόνο σου επάνω σ’ αυτήν την γη ψάχνοντας την σωστή διαδρομή διότι είναι μπροστά στα μάτια σου, κι αν δεν τ’ ανοίξεις θα την χάσεις.

Του Βασιλειάδη Τσαμπίκα

Συγγραφέας – Αρθρογράφος

http://lllazaros.blogspot.com.eg/