Βλέπουμε λοιπόν ότι το μυστήριο του Σταυρού έχει άπειρο μήκος, ύψος, πλάτος, βάθος. Γράφοντάς τον με προσοχή πάνω στο σώμα μας έλκουμε τη χάρη του, που δεν είναι άλλη από τη χάρη του σταυρωθέντος Σωτήρος. Καλούμε σε βοήθεια τον ίδιο τον Χριστό. Γίνεται ο Σταυρός γεωγραφία των οριζόντων μας και μάς προσανατολίζει. Σαν τότε που μικρά παιδιά σαν είμασταν οι καλοί μας δάσκαλοι μάς πήγαιναν μπροστά στο χάρτη της Ελλάδας και καθώς στρεφόμασταν προς αυτόν, κάνοντας ταυτόχρονα τον σταυρό μας προσεκτικά, λέγαμε εκείνο το αμίμητο: Βορράς, Νότος, Ανατολή, Δύση, προσανατολίστηκα». Αυτή η ασύλληπτη παιδαγωγική μέθοδος μάς έκανε, χωρίς να το καταλαβαίνουμε φυσικά, να υπερβαίνουμε κάθε είδους φόβους και παιδικές ανασφάλειες.
Με τον Σταυρό υπερβαίνουμε τα καθ᾽ ημέραν θλιβερά. Υπερβαίνουμε τις στενοχώριες και θλίψεις που μάς πιέζουν αφόρητα κάποτε.
Μέσα στη Θεία Λειτουργία κατεξοχήν ζούμε το μυστήριο του Σταυρού. Όλα μάς τον υπενθυμίζουν και σύμφωνα με μια άποψη ανεβαίνουμε στους ουρανούς με ανυψωτικό μηχάνημα τον Σταυρό και σχοινί το Άγιο Πνεύμα, όπου και συναντούμε τον Χριστό.
(Από τη ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ 2014)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου