Ἡ νηστεία τῆς Τετάρτης καὶ τῆς Παρασκευῆς

Ὁ μοναχὸς Γαλακτίων Ἰλλίε, κοινοβιάτης στὴ μονὴ Συχάστρια τῆς Ρουμανίας ἀπὸ τὸ 1918, τηροῦσε μὲ ἀκρίβεια τὴ νηστεία.

Ἂν δὲν τελείωνε τὸν μοναχικό του κανόνα, δὲν ἔτρωγε τίποτα. Τὴν Τετάρτη καὶ τὴν Παρασκευὴ νήστευε μέχρι τὸ βράδυ, τὴν ὥρα ποὺ ἔβγαιναν τ’ ἀστέρια.

Τότε ἔκανε τὸν σταυρό του, ζητοῦσε συγχώρηση ἀπ’ ὅλους, ἔπαιρνε ἀντίδωρο καὶ ὕστερα ἔτρωγε. -Γέροντα, τοῦ εἶπε ὁ μαθητής του, ἡ μέρα εἶναι μεγάλη, κι ἐσὺ ἡλικιωμένος καὶ ἀδύνατος. Δὲν εἶναι καλύτερα νὰ τρῶς τὸ φαγητό σου νωρίτερα;

-Κάποτε, ἀποκρίθηκε ἐκεῖνος, ἕνας ἅγιος εἶδε νὰ πηγαίνουν κάποιο νεκρὸ στὸν τάφο. Μπροστὰ καὶ πίσω των συνόδευαν δυὸ ὡραῖοι ἄγγελοι. «Ποιοὶ εἶστε ἐσεῖς;» ρώτησε ὁ ἅγιος. «Ἐγὼ ὀνομάζομαι Τετάρτη καὶ ἐγὼ Παρασκευή!» ἀπάντησαν οἱ ἄγγελοι. «Ἤρθαμε ἐδῶ, μὲ ἐντολὴ τοῦ Κυρίου, νὰ βοηθήσουμε αὐτὴ τὴν ψυχή, γιατί σ’ ὅλη τὴ ζωὴ τῆς νήστευε τὴν Τετάρτη καὶ τὴν Παρασκευὴ γιὰ νὰ τιμήσει τὰ Πάθη τοῦ Κυρίου.» Ἀπὸ τότε, συμπλήρωσε ὁ π. Γαλακτίων, δὲν ἔφαγα ποτὲ πιὰ αὐτὲς τὶς μέρες, γιὰ νὰ μὲ βοηθήσουν κι ἐμένα ἡ Τετάρτη καὶ ἡ Παρασκευὴ τὴν ὥρα τοῦ θανάτου μου.

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἐμφανίσεις καὶ θαύματα τῶν Ἀγγέλων» (σέλ.259-260) Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωπὸς Ἀττικῆς 2007.

http://salpismata.blogspot.com.eg/