Ο Θεός ακούει.....

Ο  άγιος Γρηγόριος ο θεολόγος, σε ηλικία 22 ετών, επιθυμώντας να διευρύνει τις γνώσεις του, έρχεται στην Αθήνα,  με πλοίο. Καθ' οδόν όμως ξεσηκώνε­ται τρομερή τρικυμία. Το πλοίο εκινδύνευε να βυθισθή αύτανδρο. Όλοι θρηνούσαν και έκλαιγαν. Καθώς γραφεί  ο Γρηγόριος:

-Ενώ όλοι εφοβούντο τον σωματικό θάνατο, εγώ έτρεμα περισσότερο τον ψυχικό θάνατο. Γιατί εκινδύνευα, ο άθλιος, να πεθάνω αβάπτιστος (τότε εβαπτίζονταν σε μεγαλύτερη ηλικία) (Ρ. 0.35,1024).

Ένθυμούμενος λοιπόν, ο Γρηγόριος, τα θαύματα πού επετέλεσε κατά και­ρούς ο Θεός, άρχισε να θρηνεί και να χύνει ποταμούς δακρύων, ενώπιον πά­ντων, λέγοντας:

-Σε παρακαλώ, Θεέ μου, μη με πάρεις χωρίς το ένδυμα του θείου βαπτίσματος. Λύτρωσε με από τον επικείμενο θανάσι­μο κίνδυνο. Σου υπόσχομαι, μόλις γλυ­τώσω, να βαπτισθώ και να αφιερώσω τον εαυτό μου σε Σένα, τον Σωτήρα μου.

Και ο Χριστός τον άκουσε τον Γρηγόριο. Στη στιγμή γαλήνευσε η θάλασσα. Ή καταιγίδα μεταβλήθηκε σε απαλή αύρα. Και εσώθηκαν όλοι.

(Μέγας Συναξαριστής, Ιανουαρίου  25).

* * *

Πόσες φορές βρισκόμαστε σε ανάλο­γη θέση! Και δεν εισακούεται η δέηση μας.

Γιατί; Τι να κάνουμε για να μας ακού­σει ο Θεός;

Ό Θεός άκουσε τον νεαρό αβάπτιστο Γρηγόριο. Δεν θα ακούσει τους χριστιανούς πού έχουν λάβει την χάρη του αγίου βαπτί­σματος και κοινωνούν το σώμα και το αίμα Του; Βέβαια, ο τότε αβάπτι­στος Γρηγόριος ήταν, κα­τά την προαίρεση του, πιο συνειδητός χριστιανός απ' ό,τι πολλοί βαπτισμένοι χρι­στιανοί     σήμερα!     Άλλα     εδώ ακριβώς, έγκειται και η αδυναμία των χλιαρών προσευχών μας. Δεν έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στον Χριστό, ο όποιος μας προτρέπει:

- Σάς λέω λοιπόν: Ζητάτε και θα σας δοθή, ψάχνετε και θα βρείτε, χτυπάτε την πόρτα και θα σας ανοιχθή. Όποιος ζητάει παίρνει, όποιος ψάχνει βρίσκει, κι' όποιος χτυπάει του ανοίγουν (Λουκ. 11,9-10).

Ό Κύριος, λοιπόν, ως φιλάνθρωπος και ελεήμων Θεός, μας δίνει απίστευτα «δικαιώματα».

Όταν δεν ακούει τις παρακλήσεις μας, αυτό γίνεται

• είτε διότι θέλει να αυξήσει την πίστη μας  και την εμπιστοσύνη  μας σ' Αυτόν, ώστε να Τον πλησιάσωμε πε­ρισσότερο,

•  είτε διότι αυτό πού ζητάμε είναι προς πνευματική μας ζημία. Θα βλάψη την ψυχή μας, Θα μας απομακρύνη απ' Αυτόν. Και φυσικά είναι αδύνα­το να συνεργή ο Χριστός σ' ένα τέ­τοιο κακό.

Να γιατί, στο τέλος όλων των αιτήσε­ων και δεήσεων μας πρέπει να λέμε τα λόγια: Αυτό θέλω εγώ Κύριε. Άλλα, Συ γνωρίζεις καλύτερα από εμένα, ποιο είναι το συμφέρον μου. Γι' αυτό, «γενηθήτω το θέλημα Σου». Σε όλα. Και πά­ντοτε.

Αρχιμ. Ν. Κ.

http://armenisths.blogspot.com.eg/