Ο ΑΠΛΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ

Στὴν Μονὴ Παντοκράτορος ἠσκεῖτο ἁπλὸς γέροντας, ῥάπτης κατὰ τὸ ἐπάγγελμα. Ζοῦσε εὐλαβέστατον βίο, ἐξεπλήρωνε χωρὶς λογισμοὺς ὁ,τιδήποτε τὸν διέτασσαν, ἀλλὰ δὲν εἶχε ἰδέα περὶ νοερᾶς προσευχῆς. πρέπει νὰ λεχθῆ ὅτι ὁ Ἡγούμενος καὶ οἱ Πνευματικοί –δυστυχῶς πολὺ συχνά- ὅταν συμβουλεύουν καὶ ἐνθαῤῥύνουν κάποιον πρὸς τὸ ἐσωτερικὸ βίο, δὲν τοῦ ἐξηγοῦν συγχρόνως μὲ ποιόν τρόπο νὰ ἀρχίσει αὐτὴν τὴν ἐργασία. Καὶ αὐτὸς ὁ Γέροντας, μὴ ἔχοντας παραστάσεις περὶ τῆς ἀνωτέρας ζωῆς, ἔκανε ὅ,τι τοῦ ὑπαγόρευε ἡ συνείδησις, ὅπως καὶ ὁ νεαρὸς Γεώργιος, τὸν ὁποῖον ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος ποὺ σεβόταν κάθε ἐντολὴ τῶν Γερόντων.

Κάποτε ἐπισκέφθηκε τὸ Μοναστήρι ἕνας Πνευματικὸς καὶ κατὰ τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ ἄρχισε συζήτηση μ’ αὐτὸν τὸν Γέροντα. Βλέποντας τὴν ἄγνοιά του γιὰ τὴν πνευματικὴ ἄσκηση, τοῦ ἐξήγησε πῶς πρέπει νὰ ἀρχίσει καὶ πῶς νὰ συνεχίσει. Ὁ Γέροντας, ἐν τῇ ἁπλότητι τῆς καρδίας του, ἄρχισε ἀμέσως καὶ μὲ μεγάλο ζῆλο. Ἐπειδὴ ἦταν ἤδη προετοιμασμένος μὲ τὴν πρακτικὴ ἄσκηση, σύντομα αἰσθάνθηκε μέσα του καρδιακὴ θερμότητα, καθὼς ἔλεγε μὲ κατάνυξη: «Ἰησοῦ, Ἰησοῦ μου!» Ὁ Πνευματικὸς εἶδε τί συνέβη καὶ μιλῶντας περὶ τοῦ Γέροντος σ’ ἕναν φίλο του πρόσθεσε:

-Νά, ἐμεῖς οἱ μορφωμένοι ὅλα τὰ γνωρίζουμε καὶ διδάσκουμε τοὺς ἄλλους, οἱ ἴδιοι ὅμως τί ἔχουμε; Αὐτὸς ὁ Γέροντας, ἐνῶ εἶναι ἁπλὸς ἄνθρωπος, μᾶς ξεπέρασε· καὶ τώρα βλέπουμε τί συμβαίνει σ’ ἐκεῖνον!

Καὶ ὁ διδάσκαλος ὅμως ζοῦσε προσεκτικὸν ἀσκητικὸ βίο. Τὸν κατηύθυνε ἡ συνείδησις καὶ ἐφλέγετο ἀπὸ τόση ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό, ὥστε πῆγε κατ’ εὐθεῖαν σὲ τουρκικὸ οἰκισμὸ καὶ ἀξιώθηκε νὰ τελειωθῆ διὰ τοῦ μαρτυρίου ὁμολογῶντας τὴν πίστη του.

http://periagiouorous.blogspot.com.eg/