Γὶ΄ αὐτὸ οἱ ἀδικημένοι εἶναι τὰ πιὸ ἀγαπημένα παιδιὰ τοῦ Θεοῦ

Όσιος Παΐσιος

Ἂν σκεφτόμασταν ὅτι ὁ πιὸ ἀδικημένος εἶναι ὁ Χριστός, θὰ δεχόμασταν μὲ χαρὰ τὴν ἀδικία.

Ἐνῶ ἦταν Θεός, κατέβηκε στὴν γῆ ἀπὸ πολλὴ ἀγάπη καὶ κλείσθηκε ἐννιὰ μῆνες στὴν κοιλιὰ τῆς Παναγίας. Ὕστερα, τριάντα χρόνια ἔζησε ἀθόρυβα.

Ἀπὸ δεκαπέντε μέχρι τριάντα χρόνων δούλευε μαραγκὸς στοὺς Ἑβραίους. Καὶ τί ἐργαλεῖα εἶχαν τότε; Ξύλινα πριόνια χρησιμοποιοῦσαν, μὲ κάτι καβίλιες ξύλινες. Τοῦ ἔδιναν καὶ κάτι σανίδια…καὶ Τοῦ ἔλεγαν: “Φτιάξε αὐτό, φτιάξε ἐκεῖνο…”. Καὶ πῶς νὰ τὰ πλανίση; Πλανίζονταν μ’ ἐκεῖνα τὰ γύφτικα σίδερα, ποῦ χρησιμοποιοῦσαν τότε γιὰ πλάνες; Ξέρεις τί ζόρικα εἶναι; Ἄντε ὕστερα, τρία χρόνια ταλαιπωρία! Ξυπόλητος νὰ πηγαίνη ἀπὸ ἐδῶ – ἀπὸ ἐκεῖ, γιὰ νὰ κηρύττη! Θεράπευε ἀρρώστους, μὲ λάσπη ἄνοιγε τὰ μάτια τῶν τυφλῶν, καὶ αὐτοὶ ζητοῦσαν πάλι σημεῖα. Ἔβγαζε τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοὺς δαιμονισμένους, ἀλλὰ δυστυχῶς οἱ ἀχάριστοι ἄνθρωποι Τοῦ ἔλεγαν πῶς εἶχε δαιμόνιο! Καὶ ἐνῶ τόσοι εἶχαν μιλήσει καὶ προφητεύσει γὶ΄ Αὐτόν, τόσα θαύματα ἔκανε, καὶ τελικὰ ὀνειδισμούς, σταύρωμα.

Γὶ΄ αὐτὸ οἱ ἀδικημένοι εἶναι τὰ πιὸ ἀγαπημένα παιδιὰ τοῦ Θεοῦ. Γιατί ὡς ἀδικημένοι ἔχουν στὴν καρδιὰ τοὺς τὸν ἀδικημένο Χριστὸ καὶ ἀγάλλονται στὴν ἐξορία καὶ στὴν φυλακὴ σὰν νὰ βρίσκωνται στὸν Παράδεισο, διότι, ὅπου Χριστὸς ἐκεῖ Παράδεισος….

Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Γ΄, Πνευματικὸς Ἀγώνας, ἔκδοση Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος”, Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης, 2001, σσ. 71-72.

http://salpismata.blogspot.com.eg/