Ἡ προσευχὴ στὶς εὐγενέστερες μορφὲς τῆς εἶναι παράσταση ἐνώπιόν του Θεοῦ, πρόσωπο μὲ Πρόσωπο. Συνδέεται μὲ ἀκραία ἔνταση ὅλης της ὑπάρξεώς μας. Μὲ τὴν προσευχὴ μποροῦμε νὰ ἀναπληρώσουμε τὴν ἀνεπάρκεια τῶν φυσικῶν χαρισμάτων μὲ τὰ ὑπερφυσικά· νὰ καλύψουμε τὰ κενὰ στὴ σφαίρα τῆς ὀρθολογικῆς γνώσεως μὲ τὴν ὕψιστη μορφὴ γνώσεως τοῦ Εἶναι. Ἀνυψούμενη ἐπάνω ἀπὸ τὸ ἐπίπεδό της ἀποδεικτικῆς σκέψεως, ἀξιώνει τὸν ἄνθρωπο σὲ ἄμεση θεωρία τῶν Θείων ἀληθειῶν.
Ἡ προσευχή, μᾶς χειραγωγεῖ σὲ ὅλες τὶς περιστάσεις τῆς ζωῆς μας. Ἐμεῖς, γιὰ παράδειγμα, δὲν μποροῦμε νὰ γνωρίζουμε τί ὑπάρχει στὴν καρδιὰ τοῦ ἄλλου ἀνθρώπου, γι’ αὐτὸ καὶ δὲν γνωρίζουμε τί πρέπει νὰ κάνουμε ἢ νὰ ποῦμε στὴ μία ἢ στὴν ἄλλη περίπτωση. Προσευχόμενοι στὸν Θεό, ζητώντας νουθέτηση ἀπὸ τὸν Παντογνώστη, δεχόμαστε στὴν προσευχὴ τὴν ὑπόδειξη ποὺ χρειαζόμαστε.
Ἡ ζωὴ εἶναι ἄπειρα ποικιλόμορφη. Γιὰ τὸν κάθε ἄνθρωπο προτάθηκε ἰδιαίτερη ὁδός. Στὸν νοῦ μᾶς μποροῦμε νὰ κάνουμε διάφορα σχέδια γιὰ τὸ μέλλον, ἀλλὰ ὡστόσο κατὰ τὴν πραγματοποίησή τους ἡ ζωή, τόσο στὸ σύνολο τῆς ὅσο καὶ σὲ κάθε ξεχωριστὴ πράξη μας ἢ στιγμή, εἶναι μοναδική. Ἀπὸ τὴ μηδαμινότητα αὐτὴ καὶ τὸ ἀνεπανάληπτο, τὸ παρελθὸν φαίνεται σὲ πολλοὺς ἀνθρώπους ὡς μοίρα γραμμένη ἀπὸ κάποιον γι’ αὐτούς, ὡς πεπρωμένο.
Ἐμεῖς ὅμως οἱ χριστιανοὶ ἐλευθερωθήκαμε ἀπὸ τὸν ἐφιάλτη αὐτό. Γνωρίζουμε μὲ πίστη καὶ ἀπὸ τὴν πείρα ὅτι εἴμαστε ἐλεύθεροι στὴν ἐπιλογή μας. Αὐτὸ ὡστόσο εἶναι λίγο. Τὸ νὰ εἴμαστε ἐλεύθεροι στὴν ἐπιλογή μας δὲν σημαίνει ἀκόμη ὅτι εἴμαστε καὶ σοφοὶ καὶ ἀληθινοί. Ὅλοι συνειδητοποιοῦμε ὅτι, ἂν δὲν κατέχουμε παγγνωσία, δὲν μποροῦμε νὰ ἐκφέρουμε ὀρθὴ κρίση μὲ τὴν ἔσχατη σημασία τοῦ λόγου αὐτοῦ.
Όταν πρέπει στὴ ζωὴ νὰ ἀποφασίσουμε γιὰ κάποιο βῆμα, γιὰ ὁποιαδήποτε ἀλλαγή, οὐσιώδη ἢ ἀκόμη καὶ ἐπουσιώδη ἐξωτερικά, τότε κανένας ἀνθρώπινος ὑπολογισμός, καμία λογικὴ δὲν μᾶς βοηθᾶ νὰ ἀποφασίσουμε τὸ ζήτημα αὐτό· δὲν μᾶς ἐπιτρέπει νὰ προβλέψουμε σὲ ποιὰ περίπτωση τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ἐνέργειάς μας θὰ εἶναι ἀγαθὸ καὶ σὲ ποιὰ ὀλέθριο.
Ἂν ὅμως σὲ τελειότερη μορφὴ μόνο οἱ ἄνθρωποι ποὺ κατέχουν προφητικὴ ὅραση καὶ ἀκοὴ ὡς φίλοι Θεοῦ μποροῦν μὲ τὴν προσευχὴ νὰ γνωρίζουν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τότε καὶ ὁ καθένας μας μὲ τὴν προσευχὴ πρέπει νὰ ἀναζητᾶ λύση γιὰ κάθε ζήτημα. Ἃς εἶναι αὐτὸ στὴν ἀρχὴ ἔστω καὶ ἀσαφές, συγκεχυμένο, ἀπόμακρο.
Ἐντούτοις, ἂν καταφεύγουμε συνεχῶς στὸν Θεό, ἡ καρδιά μας θὰ γνωρίσει τὴν ὁδὸ αὐτὴ καὶ θὰ αἰνέσει τὸν Κύριο ἀπὸ τὴ μεγάλη χαρὰ ποὺ γεννιέται μὲ τὴ γνώση αὐτή.
Ὅταν ὁ ἄνθρωπος φτάνει κατ’ ἀρχὰς στὴν προσευχή, τότε ἐκείνη τὸν συγκλονίζει, καὶ κατὰ κάποιον τρόπο τὸν συντρίβει καὶ τὸν ἐξουθενώνει. Ἡ εἴσοδος στὸν κόσμο τῆς θείας αἰωνιότητος ἤ, διαφορετικά, ἡ Ἄνωθεν αὐτὴ γέννηση, συνδέεται μὲ ὀδύνη: «Ὠδινήσαμεν καὶ ἐτέκομεν πνεῦμα σωτηρίας …» (Ἡσ. 26,18).
Ἐλθέ, τὸ Φῶς τὸ ἀληθινόν.
Ἐλθέ, ἡ ζωὴ ἡ αἰώνιος.
Ἐλθέ, τὸ ἀπόκρυφον Μυστήριον.
Ἐλθέ, τὸ ἀσύλληπτον ἀπαύγασμα.
Ἐλθέ, ἡ ἀνονόμαστος Ὕπαρξις.
Ἐλθέ, ἡ ἀπρόσιτος Φύσις.
Ἐλθέ, ὁ ἀνεκλάλητος Θησαυρός.
Ἐλθέ, τὸ ἀπερινόητον Πρόσωπον.
Ἐλθέ, ἡ ἀνέσπερος Ἡμέρα.
Ἐλθέ, ὁ ἄδυτος Ἥλιος.
Ἐλθέ, ἥ των ἀδυνάτων Δύναμις.
Ἐλθέ, ἥ των ἀγραμμάτων Σοφία.
Ἐλθέ, ἡ ἄληκτος Χαρά.
Ἐλθέ, ἡ ἀδιάψευστος Ἐλπίς.
Ἐλθέ, τῶν πεπτωκότων ἡ ἔγερσις.
Ἐλθέ, τῶν νεκρῶν ἡ ἀνάστασις.
Ἐλθέ, ὁ ἄθικτος καὶ ἀψηλάφητος.
Ἐλθέ, ὁ ἀεὶ ἀναλλοίωτος καὶ ἀμετάθετος.
Ἐλθέ, ὁ πάντοτε ἀμετακίνητος.
Ἐλθέ, ὁ ἀπαύστως τὰ πάντα μετακινῶν.
Ἐλθέ, ὁ ἀπὸ πάντων κεκρυμμένος.
Σύ, ὁ μὴ ἔχων ποὺ κρυβῆναι, ὡς τὰ πάντα
πληρῶν καὶ πανταχοῦ παρών.
Ἐλθέ, τὸ παμπόθητον Ὄνομα.
Ἐλθέ, ὁ ὑπεράνω των οὐρανῶν.
Ἐλθὲ Σύ, Ὃν ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου.
Ἐλθέ, ὁ Μόνος πρὸς μόνον.
Ἐλθέ, ὁ γενόμενος ἐν ἠμὶν πόθος.
Ἐλθέ, ὁ καταστᾶς ἡ μόνη ἀναζήτησις ἠμῶν.
Ἐλθέ, ἡ χαρὰ καὶ ἡ δόξα ἠμῶν.
Ἐλθέ, καὶ σκήνωσον ἐν ἠμίν, ὢ πανάγαθε Βασιλεῦ
καὶ Δέσποτα, καὶ μεῖνον ἐν ἠμὶν ἀδιαστάτως
καὶ ἀχωρίστως καὶ δὶ’ ὅλην τὴν ζωὴν
καὶ μετὰ τὴν ἔξοδον ἠμῶν,
ὅπως καὶ ἠμεῖς μείνωμεν ἐν Σοῖ
καὶ συμβασιλεύσωμεν μετά Σου, τοῦ Θεοῦ,
τοῦ Ὄντος ἐπὶ πάντας.
ἀπὸ τὸ βιβλίο: "Τὸ μυστήριο τῆς χριστιανικὴ ζωῆς"
εκδ.: Ἱερὰ Πατριαρχικὴ καὶ Σταυροπηγιακὴ Μονὴ
Τιμίου Προδρόμου, Ἔσσεξ Ἀγγλίας 2010
http://salpismata.blogspot.com.eg/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου