Μου γράφεις αδελφέ μου ότι έπεσες εκούσια σε αμαρτία και σε "άδειασε" η Θεία Χάρις. Τώρα νιώθεις κενός και κάπως αποκομμένος από τον Θεό τον οποίο ένιωθες κοντύτερα στην περίοδο χάριτος που διένυες πρωτύτερα... Καλώς ήλθες αδελφούλη μου... αυτή είναι η πνευματική ζωή. Διαρκείς προσπάθεια και σκαμπανεβάσματα. Μην περιμένεις να είσαι πάντα καλά. Ο αγώνας συνεχής με πτώσεις και ανορθώσεις. Είναι κάπως εγωιστικό να νομίζουμε ότι δεν θα πέσουμε και ακόμη χειρότερο το να εντρυφούμε στην πτώση... Ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος έλεγε, δεν είναι τόσο άσχημη και επικίνδυνη η αμαρτία όσο είναι η απογοήτευση και αθυμία που επακολουθεί. Αυτήν την δεύτερη πρέπει να αντιμετωπίζουμε με ανδρεία αναλαμβάνοντας το λάθος μας. «Τέτοιος που είμαι δεν θα μπορούσες να περιμένεις τίποτε καλύτερο από μένα Θεέ μου. Ήμαρτον συγχώρεσέ με, επίβλεψον επί της αδυναμίας μου και ανόρθωσέ με απ’ την πτώση.» Ακόμη και οι Άγιοι είχαν πτώσεις και ήταν όλα μέσα στο σχέδιο του Θεού για την διαπαιδαγώγησή τους. Έτσι αποκτάται η πείρα στον αόρατο πόλεμο και κτίζεται η αρετή της υπομονής. Αρκεί να εξουδετερώσουμε ένα από τα ισχυρότερα όπλα του πονηρού, την αθυμία, την απόγνωση και την ακηδία που ακολουθούν κάθε αμαρτία μας. Γιατί αν το σκεφθείς η απόγνωση είναι έλλειψη εμπιστοσύνης στην παντοδυναμία, την φιλανθρωπία και Θεία Παναγάπη του Θεού στα παιδιά του, δηλαδή εμάς. Καμία αμαρτία, καμία πτώση, κανένα λάθος ανθρώπινο δεν είναι μεγαλύτερο από την αγαθοσύνη και την ανεξικακία του Θεού. Ο Αγ. Πορφύριος έλεγε ότι αν ξέραμε πόσο μας αγαπά ο Θεός δεν θα μας φόβιζε τίποτε και θα ήμασταν πάντοτε χαρούμενοι, και στα πάνω μας και στα κάτω μας. Αν το θυμόμαστε αυτό, κανένας πειρασμός και καμία πτώση δεν θα μας πτοήσουν. Ο γ. Εφραίμ ο Αριζονίτης λέει: "Ο δρόμος της σωτηρίας μας είναι σπαρμένος με αγκάθια και πονάμε και ματώνουμε· αλλά υπομονή και θα έλθει η ευλογημένη ώρα, που οι πόνοι και τα αίματα θα γράψουν τα ονόματά μας στο βιβλίο της ζωής! Τότε θα ευλογούμε τον Θεό, που με την άπειρη σοφία Του βρήκε τον πόνο και τις θλίψεις ως μέσα μεγάλης σωτηρίας." Έχει μεγάλη αξία στον πόλεμο να πολεμάμε όντας πληγωμένοι με ανδρεία, θάρρος και εμπιστοσύνη όχι στις δυνάμεις μας, αλλά στην πρόνοια του Θεού. Μεγάλος είναι ο μισθός μας τότε και στην παρούσα αλλά και στην μέλλουσα ζωή αδελφούλη μου. «Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε, αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ιω. 16. 33) Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν!
Πηγή: http://synaxipalaiochoriou.blogspot.gr
Αγαπητοί αδελφοί της ΙΜ Αγ. Γεωργίου χαίρεται,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παρόν σχόλιο δεν είναι για δημοσίευση! Αλλά επειδή δεν βρήκαμε στοιχεία επικοινωνίας σας αποστέλλουμε αυτό το σχόλιο σχετική με την Ανάρτησή σας «Γράμμα σε αδελφό που ένιωσε την Χάρη να τον εγκαταλείπει».
Καταρχήν ευχαριστούμε που αναδημοσιεύεται αναρτήσεις μας. Με λύπη διαπιστώσαμε όμως ότι παραλείπετε να αναφέρετε τα αρχικά του συγγραφέως, όπως και επίσης να βάλετε ενεργή σύνδεση στο αρχικό άρθρο (και όχι απλώς ένα ανενεργή σύνδεση του ισότοπου μας), όπως είθισται και σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες προστασίας δικαιωμάτων.
Δεν θεωρούμε ότι η παράληψη σας έγινε εσκεμμένα και γι’ αυτό σας παρακαλούμε να το διορθώσετε. Εάν επιθυμείτε να έρθετε σε επαφή μαζί μας επικοινωνήστε στο ptheoxaris@yahoo.gr. Ευχαριστούμε και συγνώμη.
Η Συντακτική Ομάδα της Σύναξης Νέων Παλαιοχωρίου