Ὅλη ἡ τέχνη εἶναι αὐτὴ ἀκριβῶς. Εἴτε περπατᾶς εἴτε κάθεσαι, εἴτε στέκεσαι, εἴτε ἐσωτερικὴ ἐργάζεσαι, εἴτε βρίσκεσαι στὴν ἐκκλησία,ἄσε τὴ προσευχὴ αὐτὴ νὰ γλιστρήσει ἀπὸ τὰ χείλη σου “ΚύριεἸησοῦ Χριστέ, ἐλέησον μὲ” μὲ τὴ προσευχὴ αὐτὴ στὴν καρδιά σου θὰ βρεῖς εἰρήνη καὶ γαλήνη σώματος καὶ ψυχῆς ( Ἅγιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ)
Ἡ εὐχὴ τοῦ Ἰησοῦ εἶναι ἐργασία κοινὴ τῶν ἀγγέλων καὶ τῶνἀνθρώπων. Μὲ τὴν προσευχὴ αὐτὴ οἱ ἄνθρωποι πλησιάζουν σύντομα τὴν ζωὴ τῶν ἀγγέλων. Ἡ εὐχὴ εἶναι ἡ πηγὴ ὅλων τῶν καλῶν ἔργων καὶ ἀρετῶν καὶ ἐξορίζει μακριὰ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο τὰσκοτεινὰ πάθη. Σὲ σύντομο χρόνο κάνει τὸν ἄνθρωπο ἱκανὸ νὰἀποκτήσει τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀπόκτησε τὴν, καὶ πρὶν πεθάνεις θὰ ἀποκτήσεις ψυχὴ Ἀγγελική. Ἡ εὐχὴ εἶναι θεϊκὴἀγαλλίαση. Κανένα ἄλλο πνευματικὸ ὅπλο δὲ μπορεῖ νὰἀναχαιτίσει τόσο ἀποτελεσματικά τους δαίμονες. Τοὺς κατακαίειὅπως ἡ φωτιὰ τὰ βάτα. (Ὁσίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ)
Λέγε ἀκατάπαυστα τὴν εὐχὴ “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον μὲ” μὲτὴ γλώσσα καὶ μὲ τὸν νοῦ. Ὅταν ἡ γλώσσα κουράζεται ἂς ἀρχίζει ὁνοῦς. Καὶ πάλιν ὅταν ὁ νοῦς βαρύνεται, ἡ γλώσσα . Μόνον νὰ μὴν παύεις. Λοιπὸν ὅταν εὐχόμενος κρατάει τὸν νοῦ του νὰ μὴν φαντάζεται τίποτα, ἀλλὰ προσέχει μόνον στὰ λόγια της εὐχῆς. (Γέρων Ἰωσὴφ)
Δία τῆς εὐχῆς “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον μὲ” θὰ κερδίσεις τὸπᾶν. Δία τῆς εὐχῆς καθαρίζεται ὁ ἄνθρωπος, λαμπρύνεται,ἁγιάζεται. Ἡ εὐχὴ εἶναι τὸ σωσίβιο τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος. Ἡεὐχὴ εἶναι ἡ βάση τῆς τελειότητας. Θὰ λεπτυνθεῖτε καὶ θὰ πετᾶτε μὲτὴν εὐχή. Δὲν ὑπάρχει ἄλλος τρόπος σωτηρίας, καθαρισμοῦ καὶἁγιασμοῦ ἀπὸ τὴν νοερὰ προσευχή. Αὐτὴ γέμισε τὸν παράδεισο ἀπὸἅγιους ἀνθρώπους(Γέροντας Ἀμφιλόχιος)
Νὰ λέγεις παιδί μου τὴν εὐχὴ . “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον μὲ” ,ἡμέρα καὶ νύχτα συνέχεια. Ἡ εὐχὴ θὰ τὰ φέρει ὅλα, ἡ εὐχὴ περιέχει τὰ πάντα: αἴτηση, παράκληση, πίστη, ὁμολογία, θεολογία κλπ. Ἡεὐχὴ νὰ λέγεται χωρὶς διακοπῆ. Ἡ εὐχὴ θὰ φέρει ὀλίγον κατ’ ὀλίγον εἰρήνη, γλυκύτητα, χαρά, δάκρυα. Ἡ εἰρήνη καὶ ἡ γλυκύτης θὰφέρουν περισσότερον εὐχή, καὶ ἡ εὐχὴ κατόπιν, περισσοτέραν εἰρήνη καὶ γλυκύτητα κ.ο.κ. θὰ ἔρθει στιγμὴ ποὺ ἂν θὰ σταματᾶς τὴν εὐχή, θὰ αἰσθάνεσαι ἄσχημα. (Γέροντας Ἐφραὶμ Κατουνακιώτης)
Νὰ λέτε τὴν εὐχή. “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον μὲ” . Νὰ τὴ λέτε μία-μία λέξη κατανοητά, καταληπτά. Νὰ μὴν προχωρεῖτε στὴδεύτερη λέξη , ἂν δὲν καταλάβετε τὴν πρώτη. Νὰ τονίζεται περισσότερο τὸ τελευταῖο , δὴλ ἐλέησον μέ. Θὰ σᾶς ἔρθει τώρα στὴνἀρχὴ ραθυμία καὶ καὶ ὕπνος καὶ μετεωρισμὸς καὶ ἀμέλεια ἀλλὰἐσεῖς γρήγορα νὰ συνέρχεστε. ‘Όταν λέτε τὴν εὐχὴ , νὰ θεωρεῖτε τὸνἑαυτὸ σᾶς τώρα στὴν ἀρχὴ , ὅτι εἶσθε στὴ κόλαση καὶ νὰ φωνάζετε κλαίοντας, ζητώντας τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Μακριὰ ἀπὸ τὴνἀπόγνωση, ἀπὸ τὴν ἀπελπισία καὶ τὰ ὅμοια ταῦτα. Κατὰ τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς νὰ μὴν δέχεστε οὔτε φαντασία , οὔτε μορφή, οὔτε εἰκόνα τῆς Παναγίας καὶ τοῦ Χριστοῦ ἢ ἄλλου τινὸς Ἁγίου, οὔτε καὶτὶς λέξεις τῆς εὐχῆς νὰ βλέπετε νοερώς” (Γέροντας Ἐφραὶμ Κατουνακιώτης)
Μάθετε νὰ ἐργάζεσθε τὸ κομποσκοινάκι. Τὸ κομποσκοινάκι θὰ σᾶςὁδηγήσει ἐκεῖ ποὺ ἐσεὶς δὲν γνωρίζετε σὲ ἀνώτερα ἐπίπεδα θὰ σᾶςὁδηγήσει τὸ κομποσκοινάκι. “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον μὲ”
–Έχετε ἕνα πρόβλημα; “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον μὲ”
–Έχετε ἕναν πειρασμὸ μὲ τὸν ἄλλον, μὲ τὸν γείτονά σας, μὲ τοὺς φίλους σας κ.ο.κ. “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον μέ”. Ἡ εὐχὴ θὰ σᾶς δώσει τὴ λύση τοῦ προβλήματος σᾶς λύσιν τοῦ ἀδιεξόδου ὅπου εὑρίσκεστε. Τὸ κομποσκοινάκι λοιπὸν “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ,ἐλέησον μὲ” (Γέροντας Ἐφραὶμ Κατουνακιώτης)
Ὅλοι οἱ Ἅγιοι Πατέρες φωνάζουν τὴν πρώτη θέση στὴ ζωὴ τοῦκάθε χριστιανοῦ τὴν κατέχει ἡ προσευχή. Θέλεις νὰ κάνεις κατάσταση; Προσεύχου. Θέλεις νὰ σωθεῖς; Προσεύχου. ‘Όλες οἱπροσευχὲς καλὲς καὶ ἅγιες εἶναι, ἀλλὰ ἡ νοερὰ προσευχή, εἶναι ἡβασίλισσα αὐτῶν. “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον μέ”. Ἀπ’ αὐτὴν τὴμικρούλα ἀλλὰ παντοδύναμη προσευχή, ξεκίνησαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες καὶ ἔγιναν φωστῆρες τῆς ἐκκλησίας. Λέγε συνεχῶς ὅσο μπορεῖς περισσότερες φορὲς τὴν ἡμέρα καὶ τὴ νύχτα αὐτὴ τὴν εὐχούλα καὶ αὐτὴ θὰ σὲ διδάξει αὐτὰ ποὺ θέλεις, αὐτὰ ποὺ δὲν γνωρίζεις. Βιάσου σ’ αὐτὴν τὴν εὐχούλα (Γέροντας Ἐφραὶμ Κατουνακιώτης)
Ἡ εὐχὴ μᾶς φέρνει κοντὰ στὸν Χριστό. Κάποτέ μου ἦρθε (νὰ ἐξομολογηθεῖ) ἕνας μεγαλόσχημος .Μοῦ εἶπε: Ἔχω φθάσει , Ἀββᾶ σὲ ἀπόγνωση. Δὲν βλέπω καμιὰ ἀλλαγὴ στὸ καλύτερο. Πῶς θὰ βελτιωθῶ; Πῶς θὰ πεθάνω γιὰ τὴν ἁμαρτία; Αἰσθάνομαι τὴν πλήρη ἀδυναμία μου. Ὑπάρχει ἄραγε ἐλπίδα σωτηρίας.
Βεβαίως ὑπάρχει. Λέγε ὅσο πιὸ πολὺ μπορεῖς τὴν εὐχή. Καὶ ἄφησε τὰ πάντα στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ.
Καὶ ποιὰ ἡ ὠφέλεια ἀπὸ τὴν εὐχὴ ὅταν δὲ συμμετέχει ὁ νοῦς καὶ ἡ καρδιά; Τεράστια ὠφέλεια. Εἶναι γνωστὸ ὅτι ἡ «εὐχὴ» ἔχει πολλὲς βαθμίδες: ἀπὸ τὴν ἁπλὴ προφορὰ τῶν λέξεων τῆς «εὐχῆς» μέχρι τὴν «εὐχὴ» τὴν θαυματουργική. Μὰ ἔστω καὶ στὴν κατώτατη βαθμίδα νὰ βρισκόμαστε καὶ αὐτὸ γιὰ μᾶς εἶναι ψυχικὰ πολὺ ὠφέλιμο καὶ σωτήριο. Ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο ποὺ λέγει τὴν «εὐχὴ» φεύγουν οἱ δυνάμεις τοῦ ἐχθροῦ μας. Καὶ ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς γρήγορα ἢ ἀργὰ ὁπωσδήποτε θὰ σωθεῖ.
Ἀναστήθηκα! Ἀναστέναξε ὁ Μεγαλόσχημος. Ἀπὸ δῶ καὶ πέρα δὲν πρόκειται πιὰ νὰ πέσω σὲ ἀκηδία καὶ ἀπόγνωση. Τὸ λέγω λοιπὸν καὶ τὸ ἐπαναλαμβάνω: λέτε τὴν «εὐχή» .’Ἔστω καὶ μόνο μὲ τὸστόμα. Καὶ ὁ Κύριος δὲν θὰ σᾶς ἀφήσει (Στάρετς Βαρσανούφιος τῆςὌπτινα)
Δὲν πρέπει νὰ ἀφήνουμε τὴν εὐχή. Ὅταν μᾶς δίνεται ἡ εὐκαιρία, νὰτὴ λέμε. Νὰ μὴν τριγυρίζει ὁ νοῦς μας στὰ μάταια. Μὲ τὴν εὐχὴ ὁνοῦς ἀναπαύεται καὶ ἀγάλλεται. Ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου πρέπει νὰἀσχολεῖται μὲ τὴν εὐχὴ καὶ νὰ μὴν τρέχει στὰ μάταια. (Γέροντας Παϊσιος)
Πρέπει συνεχῶς ἀδιαλείπτως νὰ λέμε τὴν εὐχή. Μέσα στὴ καρδιά μας καὶ τὸ νοῦ μᾶς πρέπει νὰ μείνει μόνο τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦμας. Γιατί ὅταν ἐμεῖς ἀφήνουμε τὴν προσευχή, τὴν , τὴνἐπικοινωνία μας μὲ τὸ Θεό, τότε ὁ διάβολος μὲ λογισμοὺς ἀρχίζει καὶ μᾶς ζαλίζει καὶ δὲν ξέρουμε πλέον οὔτε τί θέλουμε, οὔτε τί λέμε , οὔτε τί κάνουμε. (Γέροντας Παϊσιος)
Νὰ λέγωμεν συνεχῶς τὴν εὐχήν, εἴτε μὲ τὸ νοῦν, εἴτε μὲ τὸ στόμα.Ἡ εὐχή, τὸ παντοδύναμον ὅπλον δὲν ἀφήνει τὴν ἁμαρτία νὰεἰσέλθει. Ὁ διάβολος καίεται ἀπὸ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, διὰτοῦτο πασχίζει μὲ κάθε τρόπον νὰ σταματήσει τὴν εὐχή. ( ΓέρονταςἘφραὶμ Φιλοθεϊτης)
Λέγε τὴν εὐχή: ἁγιάζει τὸ στόμα, ἁγιάζει ὁ ἀέρας, ἁγιάζει ὁ τόπος ποὺ λέγεται, Οἱ δαίμονες βάζουν χίλια ἐμπόδια διὰ νὰ μὴν προσευχηθεῖ ὁ ἄνθρωπος, ἐπειδὴ ὅλες οἱ παγίδες , ὅλα τὰ δίκτυα τῶν δαιμόνων καταστρέφονται διὰ τῆς προσευχῆς. Ἄπειρες φορὲς οἱδαίμονες διὰ στόματος δαιμονισμένων ὁμολόγησαν ὅτι καίονταιἀπὸ τὴν ἐνέργεια τῆς εὐχῆς. (Γέροντας Ἐφραὶμ Φιλοθεϊτης)
Ἡ κάτωθι σύντομος προσευχὴ εἶναι παντοδύναμο ὅπλο κάθε χριστιανοῦ: « Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον μὲ» «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἠμᾶς» . Λέγε ἀδερφέ μου μὲ τὰ χείλη καὶ μὲ τὴν καρδιά σου συνεχῶς τὰ σωτήρια αὐτὰ λόγια , διότι φωτίζουν τὸν νοῦ, γαληνεύουν τὴν καρδιά, καίουν τὴν ἁμαρτία, μαστίζουν καὶ ἐκδιώκουν τοὺς δαίμονας
Τὸ κομποσκοίνι δὲν μπορεῖ καὶ δὲν πρέπει νὰ εἶναι κάτι διακοσμητικό, οὔτε κάτι ποὺ θὰ μᾶς φέρει γούρι. Ἀντίθετα, χρειάζεται γιὰ νὰ μᾶς θυμίζει τὴ προσευχὴ καί, σὰν τέτοιο, εἶναι μία ἅγια καὶ θεία παρουσία στὴ ζωή μας. Συγκεκριμένα τὸ κομποσκοίνι εἶναι φτιαγμένο γιὰ νὰ κάνουμε τὴν ἀδιάλειπτη προσευχή, αὐτὴ ποὺλέγεται ἀδιάκοπα, σύμφωνα μὲ τὴν προτροπὴ τοῦ ἄπ. Παύλου «ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε» .
Φυσικὰ τὴν «εὐχὴ» αὐτὴ μποροῦμε νὰ τὴν λέμε καὶ χωρὶς κομποσκοίνι., μὲ τὸ νοῦ μας καὶ μάλιστα ὅσο συχνότερα εἶναι δυνατό. Ἡ προσευχή, ποὺ εἶναι ἡ συνομιλία μὲ τὸ Θεό, μᾶς χαρίζει ἠρεμία , ψυχικὴ γαλήνη καὶ διώχνει τὸ ἄγχος ἀπὸτὴ ζωή μας.
http://blogs.sch.gr/kantonopou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου