Ελπίδα στην πτώση σου.

Η Ελπίδα Θεοδώροβνα Οστρόφσκυ διηγείται τα εξής:

«Ο αδελφός μου, αντισυνταγματάρχης Β. Θ Οστρόφσκυ έμενε συχνά στο Νίζνι Νόβγκοροντ, στη θεία μας πριγκίπισσα Γρουζήνσκυ, η οποία έτρεφε μεγάλη εμπιστοσύνη στον πατέρα Σεραφείμ. Κάποτε τον έστειλε στο Σάρωφ στον προορατικό στάρετς. Εκείνος δέχτηκε τον αδελφό μου με πολύ καλοσύνη και τον συμβούλευσε. Ξαφνικά του είπε:

-  Αχ, αδελφέ Βλαδίμηρε, θα γίνεις μεγάλος μέθυσος.

Αυτά τα λόγια τον πίκραναν πολύ. Ήταν προικισμένος με πολλά και υπέροχα χαρίσματα, τα οποία χρησιμοποιούσε πάντοτε προς δόξαν Θεού. Στον πατέρα Σεραφείμ έτρεφε μεγάλη αφοσίωση, ενώ για τους κατωτέρους του ήταν ένας φιλόστοργος πατέρας. Πίστευε λοιπόν ότι βρισκόταν πολύ μακριά από έναν τέτοιο χαρακτηρισμό, αταίριαστο για την τάξη και το επίπεδο της ζωής του. Ο στάρετς κατάλαβε την ταραχή του και είπε:

- Μην ταράζεσαι και μη θλίβεσαι. Ο Θεός επιτρέπει κάποτε να πέσουν και οι ζηλωταί Του σε σοβαρά πάθη, για να μην πέσουν στην ύψιστη αμαρτία της υψηλοφροσύνης. Η δοκιμασία σου θα περάσει με το έλεος του Θεού και θα ζήσεις ταπεινά το υπόλοιπο της ζωής σου. Μόνο μη λησμονήσεις το αμάρτημά σου.

Πράγματι, εξ αφορμής ορισμένων περιστατικών υποδουλώθηκε για αρκετά χρόνια στο άθλιο πάθος της μέθης, προς γενική θλίψη της οικογένειάς μας. Τέλος, με τις προσευχές του πατρός Σεραφείμ και επειδή ο αδελφός μου είχε απλή καρδιά, ελεήθηκε από τον Κύριο. Και όχι μόνο ελευθερώθηκε από το πάθος, αλλά στο εξής αγωνιζόταν με θαυμαστό ζήλο, για να είναι συνεπής Χριστιανός».

(«Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ», Ι. Μ Παρακλήτου, σελ. 214-215).
http://exprotestant.blogspot.gr/