Πες μου, αξίζει τέτοιος που είσαι, να ονομάζεσαι πατέρας;

 

Πες μου άνθρωπέ μου, αν έβλεπες το παιδί σου να λειώνει από την πείνα, θα το άντεχε η ψυχή σου και θα αγνοούσες την κατάστασή του; Δεν θα έτρεχες να κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου, για να το χορτάσεις και να το αναπαύσεις;

Ε, λοιπόν, αν έλειωνε το παιδί σου από την πείνα και την έλλειψη της υλικής τροφής, δεν θα το παράβλεπες. Τώρα, που καταστρέφεται από την έλλειψη της διδασκαλίας των θείων Γραφών, το σηκώνει η ψυχή σου και το προσπερνάς απαρατήρητο;

Πες μου, αξίζει τέτοιος που είσαι, να ονομάζεσαι πατέρας;

Αυτή η πείνα είναι φοβερώτερη από την έλλειψη της τροφής, εφόσον καταλήγει στον μεγαλύτερο, τον πνευματικό θάνατο. Γι'  αυτό πρέπει να ενδιαφερόμαστε, περισσότερο γι αυτήν και να την αντιμετωπίζουμε πιο άμεσα. 

Ο απ. Παύλος λέει: Να μεγαλώνετε τα παιδιά σας, νουθετώντας και παιδαγωγώντας τα, με το νόμο του Θεού (Εφ. στύ, 4). Αυτή είναι η πιο καλή πατρική φροντίδα. Αυτή είναι η πιο γνήσια πατρική κηδεμονία.

Έτσι εγώ κατανοώ την πατρική σχέση με το παιδί, όταν δηλαδή ο πατέρας φροντίζει περισσότερο από την υλική, την πνευματική τροφή του παιδιού του.

Ιωάν. Χρυσόστομος: P.G. 51, 100 - 101

http://inpantanassis.blogspot.de