ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Του Αρχιμανδρίτου Παϊσίου Λαρεντζάκη

Ιεροκήρυκος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης

Σε λίγες ημέρες θα εορτάσουμε κι εφέτος την μεγάλη Δεσποτική εορτή της Γεννήσεως του Χριστού. Το θείο Βρέφος, που θα προσκυνήσουμε είναι ο Θεός που άφησε τους ουρανούς και κατέβηκε στη γη, ανάμεσά μας, για να μη μάς εγκαταλείψει ποτέ, για να μάς ξαναδώσει το «ἀρχαῖον κάλλος», για να μάς υψώσει εκεί από όπου πέσαμε.

Ο «παλαιός τῶν ἡμερῶν», όπως τον αποκαλούν οι Προφήτες, ο αιώνιος Θεός γίνεται για μάς Νήπιο, αναλαμβάνει την ανθρώπινη φύση για να μάς επαναφέρει στην δόξα του ουρανού.

Έχει γραφεί: «Η παρεμβολή του θείου στην περιοχή του ανθρώπου… η εισβολή του ανιστόρητου στην ανθρώπινη ιστορία… του άχρονου στον χρόνο… του αχώρητου στον χώρο… του άσαρκου στην ένσαρκη παρουσία… αποτελεί πράγματι μυστήριο ξένο και παράδοξο».

Στη Βηθλεέμ πραγματοποιείται το μεγαλύτερο θαύμα όλων των αιώνων, καθώς το φωτεινό αστέρι στέκεται περίλαμπρο «οὗ ἦν τό παιδίον».

Αυτό το ανεξήγητο γεγονός με τις απροσπέλαστες διαστάσεις, αυτή η υπερκόσμια, η θεία, η κοσμογονική πραγματικότητα της ενανθρωπήσεως του Θεού, συγκλονίζει τη σκέψη και κάνει τους Πατέρες της Εκκλησίας και τους ιερούς υμνωδούς της να εκφράζουν απορία και θαυμασμό:  «Λαθών ἐτέχθης ὑπό τό Σπήλαιον, ἀλλ’ οὐρανός Σε πᾶσιν ἐκύρηξεν». «Ὁ ἀχώρητος παντί, πῶς ἐχωρήθη ἐν γαστρί, ὁ ἐν κόλποις τοῦ Πατρός πῶς ἐν ἀγκάλαις τῆς Μητρός…».  «Ἡ Παρθένος σήμερον τόν ὑπερούσιον τίκτει, καί ἡ γῆ τό σπήλαιον τῷ ἀπροσίτῳ προσάγει….. Ἂγγελοι μετά ποιμένων δοξολογοῦσι, Μάγοι δέ μετά ἀστέρος ὁδοιποροῦσι…». «Χριστός γεννᾶται δοξάσατε. Χριστόν ἐξ οὐρανῶν ἀπαντήσατε».

Ο Εμμανουήλ – που σημαίνει «μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός» δεν είναι ο ξένος που έρχεται να μάς ζητήσει φιλοξενία. Δεν είναι μόνον ο καθαρός μέσα στους αμαρτωλούς, ο δυνατός ανάμεσα στους ανίσχυρους, ο σοφός ανάμεσα στους σκοτισμένους. Είναι ο Θεός, που όπως λέει ο Απόστολος Παύλος «ἑαυτόν ἐκένωσεν μορφήν δούλου λαβών». Ταπεινώθηκε για να μάς δοξάσει. Έπαθε για να μάς απαλλάξει από κάθε κακό.

Αυτό το γεγονός θα γιορτάσουμε σε λίγες μέρες. Αλλά πως θα το γιορτάσουμε;

Κάθε φορά που πλησιάζουμε τη μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων, η ατμόσφαιρα γίνεται λαμπρή και πανηγυρική. Οι πόλεις στολίζονται. Τραγούδια ακούγονται παντού. Ανταλλάσουμε δώρα. Παντού ακούγονται ευχές. Πόσοι όμως άνθρωποι μέσα σ’ αυτή την ατμόσφαιρα, θα περάσουν αδιάφορα ή και θα περιφρονήσουν τον Χριστό; Ζουν τη γιορτή και αγνοούν τον Οικοδεσπότη. Γλεντούν και χαίρονται τα υλικά αγαθά, προσπερνούν όμως τον Δωρεοδότη.

Έχουν την άφεση και την περιφρονούν. Ξεχνούν πως για να γίνει το χρεολύσιο, χρειάσθηκε ο Κύριος να γεννηθεί στο ταπεινό σπήλαιο της Βηθλεέμ.

Άλλοι πάλι τυπικά θα πάνε στην Εκκλησία το πρωί των Χριστουγέννων. Ίσως, μάλιστα, από συνήθεια θα κοινωνήσουν, αλλά τίποτε περισσότερο. Θα συνεχίσουν την ζωή τους, σαν να μην ήρθε ο Χριστός στον κόσμο, σαν να μην γεννήθηκε ποτέ, σαν να μην μάς έφερε το Νόμο του, σαν να μην έχυσε το πανάγιο αίμα Του στον Σταυρό για τις αμαρτίες μας. Θα συνεχίσουν  την υλιστική ζωή τους. Τα είδωλα, τα ινδάλματα του καιρού μας, τα ρέοντα, τα φευγαλέα, τα παίρνουν για ουσιαστικά και γνήσια και νομίζουν  πως πατάνε στα στερεά και στην πέτρα, ενώ βουλιάζουν στο βάλτο της αμαρτίας.

Υπάρχουν όμως και οι πιστοί που περιμένοντας τα Χριστούγεννα δεν μένουν σε μια εξωτερική προετοιμασία. Προχωρούν σε κάτι βαθύτερο. Νοιώθουν το πνευματικό νόημα της εορτής. Ετοιμάζουν τις καρδιές τους με την μετάνοια και την ιερά εξομολόγηση για να δεχθούν σαν άλλες φάτνες το Νεογέννητο Κύριό μας.

Γι’ αυτούς τα Χριστούγεννα δεν θα είναι απλώς η ημέρα των δώρων, αλλά θα είναι η ημέρα του θείου Δώρου που μάς πρόσφερε ο ουράνιος Πατέρας.

Δεν θα περιμένουν την μεγάλη γιορτή σαν μια τριήμερη σύντομη αργία, αλλά σαν πηγή της χαράς διότι «ὁ λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν».

Όχι σαν ένα απλά μεγάλο γεγονός που χάνεται στα βάθη των αιώνων, αλλά σαν μια σύγχρονη πραγματικότητα, μια «εὐδοκία» του ουρανίου Πατέρα και για τον σύγχρονο άνθρωπο. Όχι σαν μια οποιαδήποτε ειρήνη, που την καταργούν οι μηχανές του πολέμου και η ανθρώπινη κακία, αλλά σαν αληθινή ειρήνη που έψαλλαν οι Άγγελοι την άγια εκείνη νύκτα και φρουρεί από τότε τις καρδιές των πιστών.

Και η φετινή γιορτή των Χριστουγέννων, που περιμένουμε, ύστερα από λίγες μέρες θα περάσει στο παρελθόν. Οι φάτνες και τα χριστουγεννιάτικα δένδρα θα πεταχτούν, οι φωταψίες θα σβήσουν, οι ποιμένες θα επιστρέψουν στη στάνη τους, οι Μάγοι «δι’ ἂλλης ὁδοῦ» στη χώρα τους, αλλά ο «τεχθείς Βασιλεύς» των ψυχών και των καρδιών μας θα μένει για πάντα κοντά μας, στη φάτνη της καρδιάς μας, αν θελήσουμε να κάνουμε την καρδιά μας κατοικητήριο του Χριστού.

Ευλογημένα Χριστούγεννα!!!!!!