Του Αρχιμανδρίτου Παϊσίου Λαρεντζάκη
Ιεροκήρυκος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης
«Καλέσουσι τό ὂνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὃ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός».
Πολλές φορές είχε προαναγγείλει ο Θεός με τους Προφήτες του την μεγάλη αυτή αλήθεια. Ότι δηλαδή ο ίδιος ο Θεός, κατά ένα πολύ αισθητό τρόπο, θα έμενε, θα συναναστρεφόταν και θα ζούσε ανάμεσα στους ανθρώπους. «Θα στήσω την σκηνή ανάμεσά τους, υποσχέθηκε με τον Μωυσή, θα κατοικώ και θα περιπατώ μεταξύ τους, θα είμαι Θεός τους και αυτοί θα είναι λαός μου». Ενώ με τον Προφήτη Ιεζεκιήλ είχε προαναγγείλει· «ἒσται ἡ κατασκήνωσίς μου ἐν αὐτοῖς». Εκείνος όμως που καθαρότερα προανήγγειλε το μεγάλο αυτό γεγονός, ότι δηλαδή ο άπειρος Θεός θα ελάμβανε ανθρώπινη σάρκα και ως Θεάνθρωπος θα ήταν μαζί με τους ανθρώπους, είναι ο Προφήτης Ησαΐας. Αυτός είπε· «ἰδού ἡ Παρθένος ἐν γαστρί ἓξει καί τέξεται υἱόν καί καλέσουσι τό ὂνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ». Και ο ευαγγελιστής Ματθαίος προσθέτει· «ὃ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός».
Οι άνθρωποι της εποχής εκείνης δεν μπορούσαν να συλλάβουν το βαθύτερο νόημα των προφητειών αυτών. Δεν ήταν σε θέση να καταλάβουν, πως ο Θεός, για τον οποίο πίστευαν ότι κατοικούσε στους ουρανούς, θα ζούσε μεταξύ των ανθρώπων, θα έμενε και θα συναναστρεφόταν μαζί τους. Φυσικά και ο δικός μας νους, αν και πληροφορημένος από τα ιερά Ευαγγέλια και φωτισμένος από την θεία χάρη, δεν είναι σε θέση να κατανοήσει σε βάθος το μεγάλο αυτό μυστήριο της πίστεώς μας. Εμείς πιστεύομε βέβαια ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών, ότι γεμίζει τα πάντα με την παρουσία Του· ότι δεν υπάρχει σημείο στον υλικό και πνευματικό κόσμο στο οποίο να μην είναι παρών ο άπειρος Θεός. Και είναι παρών όχι τμηματικά, αλλά ολόκληρος ο Θεός σε όλη την δημιουργία και σε κάθε ένα σημείο της. Στην αυτήν την πανταχού παρουσία του Θεού προστίθεται και μια άλλη παρουσία του· αυτή που εκφράζεται με τη λέξη «Ἐμμανουήλ», η οποία ερμηνεύεται, ο Θεός μαζί μας. Τι σημαίνει όμως αυτό;
Σημαίνει ότι αυτή η παρουσία και παραμονή του Θεού ανάμεσα στους ανθρώπους, θα ήταν παρουσία σωτηρίας, πηγή δωρεών και χαρίτων, προσφορά της λυτρώσεως, βασιλεία επίγειος με συνέχεια την αιώνια βασιλεία του ουρανού.
Θα ερχόταν ο Θεός κατά ένα τρόπο πολύ αισθητό, να φωτίσει την διάνοια των ανθρώπων με την διδασκαλία Του, να τους λυτρώσει από την δουλεία των παθών, να καθαρίσει την καρδιά και την συνείδησή τους από τον ρύπο της αμαρτίας, να τους απαλλάξει από το τυρρανικό αίσθημα της ενοχής και να τους επαναφέρει ως τέκνα πλέον αγαπητά, κοντά στον Θεό – Πατέρα. Να ανοίξει γι’ αυτούς τον κλειστό έως τότε Παράδεισο, εξαιτίας των αμαρτιών τους, συντρίβοντας και καταλύοντας, άπαξ δια παντός, την εξουσία του διαβόλου και της δυνάμεως του. Θα ήταν παρουσία και προσφορά πολυάριθμων και ανεκτίμητων χαρισμάτων.
Και όλα αυτά δεν θα τα πρόσφερε γενικά σε όλο το ανθρώπινο γένος, αλλά προσωπικά στον κάθε άνθρωπο της οικουμένης.
Όλα αυτά θα πραγματοποιούνταν και οι άνθρωποι θα γινόταν οικείοι του Θεού και συμπολίτες των αγγέλων με την λυτρωτική θυσία του Εμμανουήλ, του Χριστού. Έπρεπε να προηγηθεί η ενανθρώπηση και η λυτρωτική θυσία για να ακολουθήσει η πλουσιόδωρη και ευεργετική παρουσία του Θεού ανάμεσά μας.
Παλαιότερα είχε διακηρύξει ο Θεός ότι δεν μπορεί μείνει μεταξύ των ανθρώπων λόγω της αμαρτωλότητάς τους. «Οὐ μή καταμείνῃ, εἶπε, τό πνεῦμά μου ἐν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις εἰς τόν αἰῶνα διά τό εἶναι αὐτούς σάρκας» . Έπειτα όμως από την λυτρωτική θυσία, αμέσως μετά την Ανάσταση έδωσε ο Χριστός την επίσημη προς τους Μαθητές και προς το ανθρώπινο γένος υπόσχεσή του, ότι θα παραμείνει ανάμεσά τους. «Ἰδού ἐγώ μεθ’ ὑμῶν εἰμι πάσας τάς ἡμέρας ἓως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» . Ως Εμμανουήλ – «ὁ Θεός μεθ’ ἡμῶν» - τον προανήγγειλε ο Προφήτης Ησαΐας. Ως Εμμανουήλ – «μεθ’ ὑμῶν εἰμι» - αποχαιρετά ο Κύριος τους Μαθητές Του, λίγο πριν την Ανάληψή Του στον ουρανό. Και όλο αυτό, για να δηλώσει ότι η λυτρωτική παρουσία του ανάμεσα στους πιστούς δεν θα διακοπτόταν από την Ανάληψη αλλά θα συνεχιζόταν αδιαλείπτως «πάσας τάς ἡμέρας ἓως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» και περισσότερο ακόμη «εἰς τούς ἀπεράντους αἰῶνας ἐν τῇ οὐρανίῳ βασιλείᾳ».
Ονομάστηκε Εμμανουήλ, όταν προφητεύθηκε. Φάνηκε ως Εμμανουήλ όταν γεννήθηκε στο σπήλαιο της Βηθλεέμ και όταν ως Θεάνθρωπος «τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη».
Και σήμερα είναι ο Εμμανουήλ, διότι βρίσκεται πάντοτε μεταξύ μας, αόρατα αλλά πραγματικά, προσφέροντάς μας με άπειρη αγάπη την πολυπόθητη σωτηρία. Και θα είναι Εμμανουήλ «εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων», όταν θα τον βλέπουμε στην άπειρη θεανδρική Του δόξα και θα συμμετέχουμε σ’ αυτήν.
«Μέγα τό τῆς εὐσεβείας μυστήριον, Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί» , αναφωνεί με ευγνωμοσύνη ο Απόστολος Παύλος. Ο Ιερός Χρυσόστομος γράφει· «οὐδέν ἂλλο δηλοῖ τό καλέσουσιν Ἐμμανουήλ ἢ ὃτι ὂψονται Θεόν μετά ἀνθρώπων· ἀεί μέν γέγονε μετά ἀνθρώπων, οὐδέποτε δέ οὓτω σαφῶς».
Και ο μεν Θεάνθρωπος θέλει να είναι για όλους μας Εμμανουήλ. Γι’ αυτό έλαβε ανθρώπινη σάρκα και πρόσφερε την λυτρωτική Του θυσία, για να είναι πάντοτε μαζί μας, να κατοικεί στις καρδιές μας.
Ας αναρωτηθούμε όμως όλοι μας, θέλουμε κι εμείς πάντοτε να είμαστε μαζί με τον Θεό;
Όταν κάποιος ευχήθηκε σε ένα που θα ταξίδευε, «ο Θεός μαζί σου», εκείνος απάντησε· «να εύχεσαι να είμαι κι εγώ μαζί με τον Θεό».
Ευλογημένα, λυτρωτικά Χριστούγεννα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου